Απεργιακή
τακτική και ψυχολογικός πόλεμος
●Μετά τον παγκόσμιο πόλεμο
η κατάσταση στα εργατικά στελέχη ήταν τραγική. Στους τροτσκιστές που διέθεταν
τα καλύτερα εργατικά στελέχη, ο σταλινισμός είχε αφήσει ελάχιστα πλέον εν ζωή…Γι’ αυτό και οι αγωνιστικές
συνδικαλιστικές αντιλήψεις είχαν περιπέσει στον πρωτογονισμό. Σ’ αυτό το σκοτάδι, ένα
από τα πρώτα νέα φώτα εμφανίστηκε στους εργάτες λιθογράφους, όπου οι πρώτοι
νεαροί σύντροφοι που κατέκτησαν την ηγεσία του εργατικού σωματείου τους:
Οδηγήθηκαν στη γνώση της εργατικής αγωνιστικής τακτικής, διαμέσου της γνώσης της
πολεμικής τακτικής. Αυτό συνέβη μεν τυχαία,
αλλά δεν θα μπορούσε όμως να συμβεί ποτέ, χωρίς την αρετή της τόλμης των νέων
συντρόφων Λιθογράφων, να ερευνούν καθετί το καινούργιο.
● Το 1953 έπεσε στα χέρια τους
η «Γενική Στρατιωτική Επιθεώρηση» του «Γενικού Επιτελείου Στρατού» και έπεσαν
με τα μούτρα πάνω στους δύο βασικούς άξονες των θεμάτων της:
1) Της τακτικής. Με την επίθεση. Αντεπίθεση.
Πλευροκόπηση. Παραπλάνηση. Αιφνιδιασμό. Ταχύτητα Ελιγμών. Και την ενεργοποίησης
των εφεδρειών κατά την ακμή της μάχης.
Και 2) του
ψυχολογικού πολέμου. Με την οργάνωση των πληροφοριών, την ψυχική ενθάρρυνση και
κόπωση των αντιμαχομένων. Τη διαρκή απασχόληση των μαχομένων. Και τη μελέτη της
προσωπικότητας του αντιπάλου κ.λπ. κ.λπ.
● Ταυτόχρονα η ηγετική ομάδα
των εργατών λιθογράφων άρχισε την οργάνωση και διεξαγωγή των πρώτων εργοστασιακών
απεργιών, όπου αμέσως προσάρμοσε τις πρώτες γνώσεις της πολεμικής τακτικής και
του ψυχολογικού πολέμου, στην έμπρακτη απεργιακή πάλη, και τη συνδικαλιστική
διαπραγμάτευση.
Διαμέσου αυτού του
συνδυασμού θεωρίας και πράξης, αποκρυσταλλώθηκε η σκέψη της ύπαρξης των κοινών
στοιχείων μεταξύ της στρατιωτικής, της πολιτικής και της συνδικαλιστικής πάλης.
Ο
πειραματισμός της προσαρμογής των πολεμικών γνώσεων πάνω στους αγώνες των
εργατών λιθογράφων διήρκεσε 10 χρόνια, και έγινε πάνω σε 61 μεγάλες και μικρές
εργοστασιακές απεργίες, από τις οποίες η ηγεσία των εργατών λιθογράφων κέρδισε
απόλυτα τις 59. Δηλαδή η επιτυχία ήταν καταπληκτική.
Αυτή η ηγετική ομάδα των
Λιθογράφων Τροτσκιστών εργατών εκυμάνθη μεταξύ 10 και 15 συντρόφων, και
έδρασε αρμονικότατα υπό τον συντονισμό
των εργατών Βερούχη Γιάννη και Χατζή Γιώργο, και επίσης υπό τη σεμνότατη
ενεργητικότητα του τότε νεαρότατου συντρόφου και πανταχού παρόντος, Τσιαδή
Μάριου.
●Συμπληρωματικά
πρέπει να τονιστεί ότι βασική αντίληψη αυτών των πρωτοπόρων Τροτσκιστών
λιθογράφων εργατών ήταν: 1) Η έμπρακτη ενότητα των εργατών. 2) Η δημοκρατική
διαπαιδαγώγηση των εργατών. 3) Η συμμετοχή των εργατών στα διοικητικά ζητήματα
των αγώνων τους και 4) η παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων και η ακατάπαυστη
διεξαγωγή των εργοστασιακών απεργιών, σαν αναντικατάστατο μέσο της αγωνιστικής
γυμναστικής των εργατών.
Ο εισηγητής του
σεμιναρίου
