Δύο φαινομενικά άσχετα μεταξύ
τους γεγονότα, σε δύο διαφορετικές γωνιές του πλανήτη, αποδεικνύουν ότι η φωτιά
που βράζει κάτω από το κοινωνικό καζάνι σε μια σειρά χώρες, και μάλιστα του
ανεπτυγμένου κόσμου, είναι πολύ πιο φουντωμένη απ’ όσο φαίνεται. Στις ΗΠΑ, μια
ακόμα δολοφονία μαύρου από αστυνομικό, στις 5 Ιουλίου, έχει βγάλει στον δρόμο
χιλιάδες μαύρους (αλλά και όχι μόνο) πολίτες, με απανωτές διαδηλώσεις σε μια
σειρά πόλεις. Οι διαδηλώσεις είναι πολύ δυναμικές και φέρνουν και πάλι στο
επίκεντρο το ζήτημα της ρατσιστικής δομής της αμερικανικής καπιταλιστικής
κοινωνίας.
Ενώ για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του ’60 εμφανίζονται και ένοπλες ομάδες. Ακόμα πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι το κίνημα αυτό δεν κρύβει τις επιρροές του από τα προοδευτικά κινήματα που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια στην Αμερική (π.χ. Occupy Wall Street). Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Ιουλίου, στο Βερολίνο, η αστυνομία εκκένωσε μια κατάληψη της άκρας αριστεράς. Προς έκπληξη όλων, μέσα σε λίγες ώρες μαζεύτηκε 3.500 κόσμος, ακολούθησαν επεισόδια που χαρακτηρίστηκαν ως τα πιο βίαια των τελευταίων δεκαετιών στην πρωτεύουσα της Γερμανίας και τραυματίστηκαν 123 αστυνομικοί.
Ενώ για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του ’60 εμφανίζονται και ένοπλες ομάδες. Ακόμα πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι το κίνημα αυτό δεν κρύβει τις επιρροές του από τα προοδευτικά κινήματα που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια στην Αμερική (π.χ. Occupy Wall Street). Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Ιουλίου, στο Βερολίνο, η αστυνομία εκκένωσε μια κατάληψη της άκρας αριστεράς. Προς έκπληξη όλων, μέσα σε λίγες ώρες μαζεύτηκε 3.500 κόσμος, ακολούθησαν επεισόδια που χαρακτηρίστηκαν ως τα πιο βίαια των τελευταίων δεκαετιών στην πρωτεύουσα της Γερμανίας και τραυματίστηκαν 123 αστυνομικοί.
Π.Δ.
