Μεταξύ άλλων, η επιτροπή
προτείνει:
– Μείωση φόρων για τα υψηλά εισοδήματα και τις επιχειρήσεις, καμιά μείωση
του ΕΝΦΙΑ και των έμμεσων φόρων, που είναι και οι πιο άδικοι, ενιαίους φορολογικούς συντελεστές (που
επιβαρύνουν υπέρμετρα τους πιο φτωχούς), διεύρυνση φορολογικής βάσης (βλέπε μείωση
αφορολόγητου).
– Ενίσχυση της
κεφαλαιοποίησης στο ασφαλιστικό σύστημα, μείωση
της συνταξιοδοτικής δαπάνης (δηλαδή μείωση συντάξεων).
– Κατάργηση της επιδότησης
των δήμων από το κράτος και μετατροπή
των δήμων σε φορομπηχτικούς μηχανισμούς, ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών που
προσφέρουν οι δήμοι.
– Ακόμα πιο ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, απελευθέρωση απολύσεων, άνοιγμα της ψαλίδας στους μισθούς, καμιά
συλλογική σύμβαση.
– Κίνητρα για τη δημιουργία
μεγαλύτερων και πιο «ανταγωνιστικών» επιχειρήσεων, ουσιαστικά εις βάρος της επιβίωσης των μικρομεσαίων και χωρίς καμιά
σύνδεση με την ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης.
– «Αυτονομία» σχολικών
μονάδων και είσοδο ιδιωτών στην πανεπιστημιακή έρευνα.
Η επιτροπή δίνει επίσης έμφαση
στην «ενσωμάτωση» των μεταναστών (δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερη αξιοποίηση της
φτηνής εισαγόμενης εργασίας για το χτύπημα της ντόπιας εργατικής τάξης).
Με δυο λόγια, η επιτροπή αυτή απεργάζεται την
επιστροφή σε σκληρές μνημονιακές συνταγές, σαν κι αυτές που ρήμαξαν τη χώρα και
τον λαό μας. Ωστόσο, το μέλλον της
δεν προβλέπεται και τόσο λαμπρό. Μάλιστα, δέχεται κριτική ακόμα και από δεξιούς
κύκλους. Ενώ είναι προφανές ότι οι
προτάσεις της όχι μόνο δεν θα φέρουν καμιά ανάπτυξη, αλλά, αν εφαρμοστούν
αυτούσιες από την κυβέρνηση, η ύφεση λόγω κορωνοϊού θα αποκτήσει διαστάσεις
Αρμαγεδδώνα.
Πάρις Δάγλας
