ΛΑΡΚΟ Ή αντίσταση ή οριστικό λουκέτο

 

Η κυβέρνηση πάει τη ΛΑΡΚΟ, μια από τις πιο στρατηγικές
βιομηχανικές μονάδες της χώρας, για οριστικό λουκέτο.
Για τους εργάτες της, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από 
την κλιμάκωση της πάλης.

Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ στο μεγάλο εργοστάσιο της επιχείρησης στη Λάρυμνα της Φθιώτιδας βρέθηκαν σε κινητοποίηση μέσα στις γιορτές, αφού η κυβέρνηση έκοψε το δώρο Χριστουγέννων και έδωσε αντί για αυτό ένα επίδομα. Αυτό σημαίνει ότι έχει μπει ήδη σε εφαρμογή το ψηφισμένο απ’ τον Μάιο σχέδιο για τη διάλυση της βιομηχανίας. Το σχέδιο αυτό σε γενικές γραμμές προβλέπει ότι: αν σε κάθε τμήμα της ΛΑΡΚΟ (ορυχεία σε Εύβοια-Καστοριά, εργοστάσια σε Λάρυμνα-Βοιωτία, εγκαταστάσεις στην Αθήνα) δεν εμφανιστεί αγοραστής σε διάστημα 18 μηνών, το τμήμα θα κλείνει. Στο διάστημα αυτό γίνεται μείωση 25% στους μισθούς και κόψιμο δώρων-επιδομάτων αδείας. Αν βρεθεί επενδυτής, δεν δεσμεύεται για καμία επαναπρόσληψη εργαζομένων και για κανέναν εργασιακό όρο.

Διανύουμε τον όγδοο μήνα από τότε που ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για τη ΛΑΡΚΟ και επενδυτής φυσικά δεν έχει εμφανιστεί στον ορίζοντα. Ούτε πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο κατά τη γνώμη μας. Γιατί αποτελεί πολιτική βούληση της αστικής τάξης και της κυβέρνησής της να κλείσει η παραγωγική βιομηχανία της ΛΑΡΚΟ. Γι’ αυτό άλλωστε εγκαταλείφθηκε συνειδητά τόσα χρόνια, για να φτάσει στο σημερινό αδιέξοδο. Στην παγκόσμια αγορά το νικέλιο, που μια εκδοχή του, το σιδηρονικέλιο, παράγει η ΛΑΡΚΟ σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, έχει φτάσει στις υψηλότερες τιμές των 14 τελευταίων χρόνων. Άρα δεν είναι θέμα οικονομικών προοπτικών, κερδοφορίας κ.λπ. Το τριτοκοσμικό παρασιτικό μοντέλο της μεγαλοαστικής τάξης δεν θέλει βιομηχανία, παραγωγικό τομέα και οργανωμένη εργατική τάξη.

Όσο πλησιάζουμε στο κρίσιμο σημείο, ο αγώνας των εργατών οφείλει να παίρνει όλο και πιο αποφασιστικές μορφές. Η προοπτική της ανάληψης της επιχείρησης απ’ τους ίδιους τους εργαζόμενους, με την βοήθεια έμπιστων τεχνικών και επιστημόνων, είναι και η μοναδική που μπορεί να σώσει τη βιομηχανία κατά τη γνώμη μας. Μια τέτοια προοπτική απαιτεί σχέδιο, οργάνωση, προγραμματισμό και αλληλεγγύη όλων όσοι συμμετέχουν στον αγώνα. Χρειάζεται πάνω απ’ όλα εμπιστοσύνη στη θέληση και τις δυνάμεις της εργατικής τάξης. Μόνο σε αυτόν το δρόμο μπορεί να υπάρξει σωτηρία για τη ΛΑΡΚΟ, τους εργάτες της και όλους τους εργαζόμενους που ζούνε από αυτήν.

 

Σ. Κρόκος