1) Και πάλι για το ποιοι είμαστε
 |
| Κάρολος Μαρξ, ο γενάρχης της ιδεολογίας |
● Είμαστε μαχητές της “Κομμουνιστικής Τροτσκιστικής Ένωσής μας” που είναι το σπέρμα της επαναστατικής ηγεσίας των εκμεταλλευομένων και καταπιεζομένων του κεφαλαίου, για την κ
οινωνική επανάσταση που θ’ αλλάξει τον κόσμο.
▬ Ο σκοπός μας είναι η κομμουνιστική κοινωνία της πλήρους ισότητας αδελφότητας και δικαιοσύνης των ανθρώπων, και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, και πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα είμαστε κομμουνιστές.
▬ Πάνω στο θέμα του σκοπού της κομμουνιστικής κοινωνίας, ο μεγάλος ηγέτης της κομμουνιστικής ιδεολογίας ο Φρειδερίκος Ένγκελς έγραφε. Ότι όλα τα κοινωνικά συστήματα που έχει περάσει έως τώρα η ανθρωπότητα, δηλαδή η δουλεία, η δουλοπαροικία και το αστικό καθεστώς, έχουν το κοινό θεμέλιο της καταπίεσης και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και στηρίζονται στη βία και τη βαρβαρότητα: Και γι’ αυτό όλα αυτά τα κοινωνικά συστήματα αποτελούν τη βάρβαρη προϊστορία της ανθρωπότητας. Και ο Ένγκελς συνέχιζε: Η ανθρωπότητα όμως θα ξεπεράσει τη βάρβαρη προϊστορία της και θα μπει στην πραγματική και πολιτισμένη ιστορία της, μόνο διαμέσου της κομμουνιστικής κοινωνίας της, που είναι η κοινωνία του πραγματικά απελευθερωμένου ανθρώπου.
▬ Γι’ αυτό το λόγο, εμείς οι ιδεολόγοι κοινωνικοί επαναστάτες της “Κομμουνιστικής Τροτσκιστικής Ένωσής μας”, θεωρούμε τον σκοπό της κομμουνιστικής κοινωνίας της ανθρωπότητας, το μεγαλύτερο σκοπό που μπορεί να υπάρχει και που είναι υπεράνω κάθε άλλου σκοπού.
Και επίσης πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει υψηλότερο σημείο ηθικής ανάτασης για ένα νέο άνθρωπο, από το να στρατευθεί εθελοντικά στον τιτάνιο ιστορικό αγώνα της πορείας της ανθρωπότητας, για τον τελικό θρίαμβό της με την πραγματοποίηση της κομμουνιστικής κοινωνίας της.
● Πάνω στις κομμουνιστικές ιδέες έχουν γίνει έως τώρα δύο ιστορικά πειράματα. Το πρώτο έγινε το 1871 με την «Κομμούνα του Παρισιού», και το δεύτερο το 1917 με τη Ρωσική προλεταριακή επανάσταση. Και τα δύο πειράματα όμως απέτυχαν λόγω της ακαταλληλότητας των συνθηκών τους. Διότι το πρώτο έγινε σε ακατάλληλο χρόνο, δηλαδή πρόωρα, και το δεύτερο σε ακατάλληλο τόπο, δηλαδή απομονώθηκε σε μια ανώριμη χώρα και εκφυλίστηκε.
Ουδέν όμως κακό αμιγές καλού. Διότι όπως στις φυσικές επιστήμες, έτσι και στην κοινωνιολογία, είναι η μελέτη του πειραματισμού αυτή που δίνει τα αναγκαία πολύτιμα συμπεράσματα για την εξασφάλιση της βεβαιότητας για την τελική επιτυχία. Που στην κοινωνιολογία είναι η μετάβαση της ανθρωπότητας από τη βάρβαρη προϊστορία της, στην κομμουνιστική κοινωνία της με την οποία θα μπει στην πραγματική ιστορία της.
● Επίσης όμως, οι στρατευμένοι σ’ αυτόν το μέγιστο σκοπό της ανθρωπότητας πρέπει να ξέρουν, ότι το βασικό χαρακτηριστικό ακόμα και των πλέον καλοπροαίρετων ανθρώπων: Είναι να χαρακτηρίζουν ονειροπόλους όσους ακολουθούν ένα μεγάλο σκοπό που κατ’ αυτούς είναι ακατόρθωτος, φυσικά για όσο χρονικό διάστημα χρειάζονται και οι ίδιοι, για να πειστούν και να τους ακολουθήσουν…
Γι’ αυτό όμως το λόγο και οι στρατευμένοι στο μεγάλο σκοπό της κομμουνιστικής κοινωνίας, ονομάζονται πρωτοπόροι. Γιατί πορεύονται πρώτοι…
2) Εδώ και εμπρός με λίγα λόγια
● Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται στη φάση μιας «κρίσης υπερπαραγωγής». Είναι γνωστό ότι η καπιταλιστική παραγωγή, σε όλο τον κόσμο, δεν ρυθμίζεται για τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά για το ατομικό κέρδος του κάθε μεμονωμένου καπιταλιστή.
Αυτή όμως η παραγωγή είναι εντελώς ασχεδίαστη, απρογραμμάτιστη και άναρχη: Με αποτέλεσμα τη συσσώρευση στις αποθήκες τεραστίων αποθεμάτων απούλητων εμπορευμάτων, την ίδια στιγμή που η ανθρωπότητα βυθίζεται στις στερήσεις.
● Αυτή η κατάσταση φέρνει το κατέβασμα των ρυθμών της παραγωγής και το ανέβασμα της ανεργίας. Και το γενικό εξωτερικό της γνώρισμα, είναι η πτώση του μέσου ποσοστού του καπιταλιστικού κέρδους που συνοδεύεται με μεγάλες οικονομικές ζημιές, τις οποίες οι πιο δυνατοί προσπαθούν να τις φορτώσουν στους πιο αδύναμους.
▬ Αυτό γίνεται με δύο τρόπους που λειτουργούν παράλληλα, και που τελικά όμως και οι δύο αυτοί τρόποι καταλήγουν στο ίδιο ακριβώς σημείο, που είναι η ακόμα πικρότερη ζωή των σκλάβων της καπιταλιστικής κοινωνίας.
▬ Στον πρώτο τρόπο: Η παγκόσμια εκμεταλλεύτρια άρχουσα καπιταλιστική τάξη φορτώνει απευθείας τις οικονομικές ζημιές από την κρίση υπερπαραγωγής πάνω στην παγκόσμια εργατική τάξη και τα λοιπά καταπιεζόμενα στρώματα, με τη μέθοδο της μείωσης των εισοδημάτων τους.
▬ Στον δεύτερο τρόπο: Οι καπιταλιστές των ισχυρών χωρών φορτώνουν τις ζημιές από την κρίση υπερπαραγωγής στους καπιταλιστές των πιο αδύνατων χωρών. (Είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα με την έντονη οικονομική αντίθεση μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων καπιταλιστών).
Σ’ αυτή την περίπτωση ό,τι χάνουν οι καπιταλιστές των ολιγότερο δυνατών από τις περισσότερο δυνατές χώρες (δηλαδή οι Ευρωπαίοι από τους Αμερικάνους), τα φορτώνουν πάνω στην ευρωπαϊκή εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα, με τη ληστρική μέθοδο της μείωσης των εισοδημάτων και των κατακτημένων δικαιωμάτων τους.
▬ Και έτσι και ο πρώτος και ο δεύτερος τρόπος καταλήγουν στο ίδιο ακριβώς σημείο: Που είναι η ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση και καταλήστευση της παγκόσμιας εργατικής τάξης και όλων των λαών του κόσμου.
● Κατά τις προβλέψεις μας, όλοι οι επερχόμενοι οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες θα είναι μεγεθυμένοι.
▬ Η κρίση υπερπαραγωγής θα βαθύνει. Οι καπιταλιστικοί ανταγωνισμοί θα οξυνθούν. Η καταπίεση και η ληστεία της εργατικής τάξης θα αυξηθεί, όπως όμως και η αντίσταση και της ίδιας, και της συμμαχίας της με τα άλλα κοινωνικά στρώματα των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων του κεφαλαίου.
▬ Η κοινωνική κρίση θα μετουσιωθεί σε ιστορική κοινωνική μάχη, από την οποία θα κριθεί το ιστορικό μέλλον της ανθρωπότητας: Η οποία ή θα γκρεμιστεί και θα καταστραφεί μέσα στη βαρβαρότητα των καπιταλιστικών ανταγωνισμών και των καπιταλιστικών πολέμων, ή θα κατακτήσει την ισότητα και την ελευθερία του παγκόσμιου σοσιαλισμού, και θα βαδίσει στην ευτυχία του κομμουνιστικού της μέλλοντος.
● Αυτή η επερχόμενη ιστορική κοινωνική μάχη δεν θα κριθεί ούτε από τις προκαταβολικές νικητήριες ζητωκραυγές, ούτε και από τους προκαταβολικούς αναστεναγμούς τους άμαχου σκεπτικισμού. Αλλά θα κριθεί από την πολύπλευρη πρόβλεψη και προετοιμασία των ζωντανών ταξικών δυνάμεων της ιστορίας. Που από την πλευρά του δικού μας κοινωνικού στρατοπέδου είναι: Η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και βαθύτερη αυτοσυνειδητοποίηση του ιστορικού ρόλου της εργατικής τάξης, καθώς και της ακατάπαυστης, σεμνής και ταπεινής προετοιμασίας της επαναστατικής ηγεσίας της, σε κάθε χώρα και φυσικά και παγκόσμια.
Γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 2003
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Συνεχίζουμε, με αναδημοσίευση παλιών κομματιών (που διατηρούν όλη τους την επικαιρότητα και την πολιτική σημασία), τη σπουδαία αυτή στήλη που έγραφε ο αλησμόνητος σύντροφος, δάσκαλος και ηγέτης Γιάννης Βερούχης.
