Οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να υποταχτούν σε μια διαδικασία διαλυτική για το δημόσιο σχολείο και τα δικαιώματά τους
 |
| Η μαζική απεργία του Οκτώβρη δείχνει τον δρόμο του αποφασιστικού αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση. Αξιολόγηση σημαίνει κατηγοριοποίηση των σχολείων και ενοχοποίηση-απαξίωση του εκπαιδευτικού |
Η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση συνεχίζεται στην εκπαίδευση, κάτω βέβαια από πιο δυσμενείς όρους, μετά την περίοδο της απεργίας-αποχής και της μαζικής 24ωρης απεργίας τον Οκτώβριο.
Το κρίσιμο σημείο για την απεργία-αποχή ήταν μετά την απόφαση του δικαστηρίου που την έβγαζε παράνομη αλλά όχι καταχρηστική. Αυτό άφηνε περιθώριο για την επαναπροκήρυξή της. Οι πλειοψηφίες όμως στις διοικήσεις των δύο εκπαιδευτικών ομοσπονδιών (ΔΟΕ – πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ΟΛΜΕ – δευτεροβάθμια εκπαίδευση) αρνήθηκαν να την επαναπροκηρύξουν.
Από εκεί και πέρα, ο αγώνας συνεχίστηκε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση μέσω του «ενιαίου κειμένου», το οποίο προώθησε η ΔΟΕ. Το «ενιαίο κείμενο» είναι ένα είδος λευκής απεργίας απέναντι στην αξιολόγηση της Κεραμέως και πρακτικής ακύρωσης της κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών. Η μάχη που έγινε πάνω στο «ενιαίο κείμενο» ήταν ιδιαίτερα σκληρή, καθώς το υπουργείο ενεργοποίησε όλους τους μηχανισμούς του (διευθυντές, στελέχη κ.λπ.) για να απειλήσει και να τρομοκρατήσει τους εκπαιδευτικούς. Μεγάλος αριθμός σχολείων, ιδιαίτερα στην Αττική και σε άλλα αστικά κέντρα, έχει υιοθετήσει αυτή τη μορφή αντίστασης. Είναι φυσικό να υπάρχει υψηλότερη συνείδηση εκεί που δέχονται, έστω και έμμεσα, την επιρροή μιας συγκεντρωμένης εργατικής τάξης.
Η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχιστεί με κάθε τρόπο και μέσο. Αν περάσουν τα σχέδια του υπουργείου, η κατάληξη θα είναι: σχολεία κατηγοριοποιημένα σε «καλά» και μη, εκπαιδευτικοί υποταγμένοι και πειθαρχημένοι στους αντεργατικούς σκοπούς τους κεφαλαίου, στοχοποιημένοι ως υπεύθυνοι για τα αδιέξοδα της αστικής παιδείας και με διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, ιδιώτες έτοιμοι να εισβάλουν στο δημόσιο σχολείο, ταξικοί και κοινωνικοί φραγμοί σε απογείωση για τα παιδιά των λαϊκών τάξεων.
Το υπουργείο έδωσε προθεσμία μέχρι τις 12 του Γενάρη για την ενεργοποίηση των σχεδίων αξιολόγησης. Η αναβολή αυτή είναι αποτέλεσμα της αντίστασης του κινήματος. Δίνει χρόνο για ανασύνταξη και αναδιοργάνωση, με γενικές συνελεύσεις σε πρωτοβάθμιους συλλόγους και ΕΛΜΕ, που θα πρέπει να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις και να υποχρεώσουν τις διοικήσεις των ομοσπονδιών να υιοθετήσουν αποφασιστικές μορφές πάλης.
Το κλειδί της υπόθεσης βρίσκεται στη βάση των εκπαιδευτικών. Αυτή είναι που πρέπει να δείξει θέληση και αποφασιστικότητα γιατί είναι το άμεσο θύμα της αξιολόγησης. Η αστική τάξη δεν διοικεί μόνη της αλλά μέσω των μηχανισμών της. Μέσα στην αστική εκπαίδευση υπάρχουν στρώματα με δικά τους συμφέροντα(διευθυντές, στελέχη κ.λπ.), που αποτελούν στην ουσία προγεφύρωμα του υπουργείου. Υπάρχουν συνδικαλιστικές παρατάξεις (π.χ. η Δημοκρατική Συνεργασία, η πρώην ΠΑΣΚ, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση) που εκφράζουν αυτά τα στρώματα και που έκαναν ανοιχτή απεργοσπασία στην απεργία-αποχή. Η βάση των εκπαιδευτικών με τη δράση της πρέπει να πάει κόντρα και να ξεπεράσει και αυτούς τους μηχανισμούς. Και να έχουμε στο μυαλό μας ότι η τελική κατάληξη ενός αποφασιστικού αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση θα είναι μετωπικής μορφής, για την οποία και πρέπει να είμαστε καλά προετοιμασμένοι.
Δεν έχει χαθεί τίποτε. Η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση της υπουργού και της κυβέρνησής της, που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, συνεχίζεται και μπορεί να γίνει ακόμα πιο αποφασιστική. Ο δρόμος του αγώνα είναι μπροστά μας και είναι ανοιχτός.
Σ.Κρόκος
