Η ανεξέλεγκτη ακρίβεια χτυπάει και την παραγωγή

Η αύξηση των τιμών στις πρώτες ύλες και την ενέργεια
απειλεί άμεσα την εναπομείνασα παραγωγική βάση
της χώρας

Η ακρίβεια, που αυξάνεται αλματωδώς τελευταία, δεν χτυπάει μόνο το εισόδημα των εργαζομένων σε καθημερινή βάση αλλά και την εναπομείνασα παραγωγή της χώρας. Ο Γενικός Δείκτης Τιμών Παραγωγής για την εξωτερική αγορά στα προϊόντα της βιομηχανίας έδειξε αύξηση 23,5% σε σχέση με πέρυσι. Η αύξηση αυτή οφείλεται, ως επί το πλείστον, στη μετακύλιση της αύξησης των τιμών των πρώτων υλών και των μέσων κίνησης στη βιομηχανία: 104% στα πετρελαιοειδή, 23% στο ηλεκτρικό ρεύμα, 14% στον ηλεκτρολογικό εξοπλισμό, 16% στα βασικά μέταλλα, 45% στις μεταλλικές πρώτες ύλες, 6% στις χημικές πρώτες ύλες κ.λπ.

Η αύξηση στο Γενικό Δείκτη Τιμών Παραγωγής για την εσωτερική αγορά είναι σχετικά μικρότερη (20%), ωστόσο και πάλι επιβαρύνει ιδιαίτερα τον καταναλωτή-εργαζόμενο. Η αύξηση όμως στα εξαγόμενα βιομηχανικά προϊόντα έχει και άλλες συνέπειες: τα καθιστά λιγότερα ανταγωνιστικά και αυτό είναι χτύπημα για τη βιομηχανία.

Οι βιομήχανοι, για να καλύπτουν τις ζημιές τους, έχουν σαν τακτική να προχωρούν σε καινούργιες επιθέσεις στους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα. Έτσι, όμως, ο παραγωγικός τομέας συρρικνώνεται περισσότερο, με κίνδυνο κλεισίματος εργοστασίων και αύξησης της ανεργίας, ενώ εδραιώνεται πλήρως το παρασιτικό μοντέλο των κυρίαρχων αρπακτικών κεφαλαίων.

Η ακρίβεια λοιπόν αποδεικνύεται ένας απ’ τους πλέον ύπουλους εχθρούς όχι μόνο του εργαζόμενου λαού άμεσα αλλά και της παραγωγικής βάσης της χώρας. Είναι ένας ακόμα λόγος που η σημερινή κυβέρνηση, όργανο των πιο παρασιτικών και αρπακτικών τμημάτων του κεφαλαίου, την αφήνει αχαλίνωτη και μιλάει προκλητικά για «παροδικό» φαινόμενο, για «εισαγόμενη ακρίβεια» κ.λπ. Λες και δεν είναι ένθερμος υπηρέτης του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, του υπεύθυνου για τη φτώχεια και την εξαθλίωση των εργαζόμενων μαζών, μέσα και από την αναρχία στην παραγωγή.

Η επιβίωση του εργαζόμενου λαού αλλά και η ευρύτερη κοινωνική προοπτική του επιβάλλουν ένα μέτρο: την υποχρεωτική διατίμηση, όχι μόνο στα καταναλωτικά είδη και προϊόντα αλλά και στις πρώτες ύλες, τα υλικά παραγωγής και τα μέσα κίνησης. Αυτό το σωτήριο μέτρο μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο με τον αδυσώπητο οργανωμένο αγώνα του λαού κόντρα σε όλους τους μηχανισμούς της κεφαλαιοκρατίας. Στον αγώνα αυτό πρέπει να αποκαλυφθούν και όσοι μιλάνε στο όνομα των συμφερόντων του λαού, αλλά δεν λένε τίποτε για το συγκεκριμένο ζωτικό αίτημα.

 

Σ. Κρόκος