Ο ελληνικός σιδηρόδρομος δέχτηκε τραγικό πλήγμα τον Μάρτιο, με το προδιαγεγραμμένο, λόγω της εγκατάλειψής του, έγκλημα στα Τέμπη, και με 9 εργαζόμενους του σιδηρόδρομου ανάμεσα στα 57 θύματα. Η κεντρική γραμμή του, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, έκλεισε για δύο μήνες. Και πριν προλάβει να συνέλθει, δέχτηκε δεύτερο πλήγμα, με τις πλημμύρες του φθινοπώρου στη Θεσσαλία, που είχαν σαν αποτέλεσμα να κλείσει πάλι η κεντρική γραμμή, τώρα για δύο χρόνια. Η μόνη γραμμή με μαζική κίνηση που απέμεινε είναι ο προαστιακός της Αττικής (που πάει μέχρι Κιάτο και Χαλκίδα).
Σαν συνέπεια όλων αυτών, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ άρχισε τις περικοπές σε μισθούς και εναπομείναντα δρομολόγια. Όμως η «κατάρα» του σιδηρόδρομου δεν οφείλεται σε αυτά τα τραγικά περιστατικά. Είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα της ηθελημένης εγκατάλειψής του από το κράτος του μεγάλου κεφαλαίου γιατί είναι ένα φθηνό μέσο μαζικής μεταφοράς και γιατί έχει σχέση παραδοσιακά με την παραγωγική οικονομία. Και η «κατάρα» αυτή που τον μαστίζει μπορεί να φύγει μόνο άμα ανατραπεί η πολιτική της μεγαλοαστικής τάξης.
Π.Γ.
