Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Όχι στο αίσχος της απλήρωτης εργασίας

          Η απλήρωτη εργασία είναι σκέτη δουλεία!
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Επιθεώρησης Εργασίας, των Εργατικών Κέντρων και του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, περισσότεροι από 1.300.000 εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι για χρονικό διάστημα από 2 έως 18 μήνες! Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το νούμερο αυτό αντιστοιχεί στο 37% περίπου των εργαζομένων της χώρας, για να μην αναφέρουμε φυσικά και τους 1.250.000 περίπου ανέργους!
Οι μνημονιακές πολιτικές και η χρηματοδοτική ασφυξία στην αγορά έχουν οδηγήσει στη γιγάντωση του φαινομένου της απλήρωτης εργασίας, την ίδια στιγμή που καταγράφεται και νέα έκρηξη των ατομικών συμβάσεων, ως μέσο πίεσης για τη μείωση των αποδοχών! Αν και το φαινόμενο αυτό παρατηρείται σχεδόν σε όλους τους κλάδους της οικονομίας, εμφανίζει μεγαλύτερη έξαρση στους κλάδους του τουρισμού-επισιτισμού, της καθαριότητας, της φύλαξης των ιδιωτικών κλινικών και της ναυτιλίας-ακτοπλοΐας. Μάλιστα, οι καταγγελίες για απλήρωτη εργασία αυξήθηκαν ιδιαίτερα στο χώρο του τουρισμού το 2014, παρά το ρεκόρ αφίξεων τουριστών, ενώ καταγράφηκαν και περιστατικά προπηλακισμού των εργαζομένων όταν διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους!

Δυστυχώς, το ίδιο φαινόμενο καταγράφεται και στην επιδοτούμενη με ΕΣΠΑ απασχόληση-κατάρτιση, όπου οι εργαζόμενοι αμείβονται πολλές φορές με καθυστέρηση, είτε λόγω αδυναμίας του υπουργείου Εργασίας –λόγω έλλειψης προσωπικού–, είτε γιατί τα ιδιωτικά κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης (ΚΕΚ) καθυστερούν την υποβολή φακέλων στις ελεγκτικές υπηρεσίες ως μέσο εκβιασμού για την εκταμίευση των πόρων που τους αντιστοιχούν. Ακόμα και το ίδιο το δημόσιο αναρτά στο πληροφοριακό σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ» του υπουργείου Εργασίας επιχειρησιακές συμβάσεις των εταιρειών σεκιούριτι που προβλέπουν πληρωμή μισθού ανά τρίμηνο!
Η ζούγκλα που θυμίζει πλέον η αγορά εργασίας απαιτεί δραστικές λύσεις! Η κατάργηση των αντιμνημονιακών νόμων που διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, η αύξηση του κατώτατου μισθού σε ύψος που να εξασφαλίζει την αξιοπρεπή διαβίωση και η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα, όμως φαίνεται ότι η κυβέρνηση πελαγοδρομεί. Ο σίγουρος δρόμος είναι η οργανωμένη πάλη των εργαζομένων, που θα απαιτήσουν όχι μόνο τα παραπάνω αλλά και αύξηση των δημοσίων δαπανών και επανεκκίνηση των βιομηχανιών που παραπαίουν ή έκλεισαν εξαιτίας των μνημονίων!


Γιάννης Τριανταφύλλου