Του Γιάννη Βερούχη (1931-2010)
1) Προβληματικές και δημόσιο χρέος
● 1.000.000.000.000 (ένα τρισεκατομμύριο) δρχ. έξοδα συν 300.000.000.000
(τριακόσια δισεκατομμύρια) δρχ. χρέη αφήνει ο ΟΑΕ (Οργανισμός Ανασυγκρότησης
Επιχειρήσεων), που ίδρυσε η κυβέρνηση Παπανδρέου πριν 10 χρόνια (σ.σ. Το άρθρο
είναι γραμμένο το 1993 αλλά σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ!). η πρόσφατη
αυτή πληροφορία κάνει το ζήτημα αρκετά επίκαιρο. Η κυβέρνηση Παπανδρέου πήρε
την εξουσία το 1981, με βασικά συνθήματα τη σοσιαλιστική αλλαγή, την
κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ο λαός στην εξουσία κ.λπ. κ.λπ., τα οποία
έφεραν μεν μια ενθουσιώδη συμπάθεια των εργαζόμενων προς την κυβέρνηση, αλλά
και ταυτόχρονα μια δυσπιστία μιας μερίδας της καπιταλιστικής τάξης.
Γι’ αυτό και ένα από τα πρώτα μελήματα της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν να
αποδείξει έμπρακτα στην καπιταλιστική τάξη, τους καλούς σκοπούς και διαθέσεις
της, και την πιστή και δουλική αφοσίωσή της στο καπιταλιστικό καθεστώς και την
ίδια αυτή την κυρίαρχη κοινωνική τάξη του, και πήρε διάφορα μέτρα.
● Πρώτο μεγάλο «σοσιαλιστικό» μέτρο της ήταν ο «Οργανισμός Ανασυγκρότησης
Επιχειρήσεων» (ΟΑΕ). Αυτό έγινε ως εξής. Στο διάστημα στης δικτατορίας, καθώς
και πριν και μετά από αυτή, ο αρπακτικός και ληστρικός ελληνικός καπιταλισμός
–που τέτοιος είναι και κάθε καπιταλισμός- το είχε ρίξει στη λεηλασία των
κρατικών δανείων, σε φανερές απάτες και δόλιες χρεοκοπίες επιχειρήσεων. Και με
αναπτυξιακά σχέδια «μαϊμούδες» και με την απειλή του κλεισίματος και κάθε μορφή
νομική απάτης και εξαγοράς συνειδήσεως και δολιότητες, καταβρόχθισε τεράστια
κρατικά δάνεια και έφθασε στο σημείο, πλήθος επιχειρήσεων να έχουν χρέη ακόμα
και δεκαπλάσια της αξίας τους. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, όμως, όχι μόνο δεν
τιμώρησε τους υπεύθυνους –όπως έλεγε- αλλά ανέλαβε με πατρική στοργή και αγάπη,
την προστασία και οικονομική, νομική και ηθική αποκατάσταση όλων των
αναμιγμένων στην υπόθεση καπιταλιστών, ιδρύοντας το ΟΑΕ. Στον οποίο ο κάθε
καπιταλιστής παρέδιδε την «προβληματική του» και τα χρέη του και απαλλασσόταν
κάθε ευθύνης, για να συνεχίσει ανενόχλητος τη δράση του, και όχι μόνο αυτό,
αλλά μπορούσε να πάρει και νέα κεφάλαια με χαριστική κρατική επιδότηση με τον
νέο «αναπτυξιακό» νόμο της ίδιας κυβέρνησης Παπανδρέου.
Όλα αυτά συνέβαιναν την ίδια στιγμή που οι μικροβιοτέχνες, οι μικρέμποροι
και οι εργαζόμενοι διώκονταν και διώκονται ισόβια ακόμα και για τα ελάχιστα
χρέη τους. Και ταυτόχρονα αυτή η κυβέρνηση, με την «κοινωνικοποίηση», εξαπάτησε
και τους εργάτες των «προβληματικών», που δούλεψαν σκυλίσια για την εξυγίανσή
τους, και που τελικά η επόμενη αντιδραστική κυβέρνηση Μητσοτάκη τις επιστρέφει
στους καπιταλιστές, με συνολικό δεκαετές κόστος εξυγίανσης 1 τρισεκατομμύριο
300 δισεκατομμύρια δραχμές.
● Δεύτερο μεγάλο «σοσιαλιστικό» μέτρο της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν ο
«αναπτυξιακός» νόμος, με τον οποίο, για κάθε μεγάλη καπιταλιστική επένδυση,
ένα μέρος –από 25% έως 75% κατά περίπτωση– του συνολικού κεφαλαίου ήταν
και είναι κρατική επιδότηση. Και τα μυθώδη αυτά κεφάλαια που χάρισε στους
καπιταλιστές –όπως και τα έξοδα του ΟΑΕ- τα εξασφάλισε από παγκόσμιες τράπεζες
και από εσωτερικό δανεισμό, που την εξόφλησή τους και τους τόκους τους, τα
φόρτωσε στις πλάτες του εργαζόμενου ελληνικού λαού και υποθήκευσε και τις
επόμενες γενιές του.
▬ Το πρώτο «σοσιαλιστικό» μέτρο ο Παπανδρέου το παρουσίασε σαν
«κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής» και το δεύτερο σαν μέτρο για την
καταπολέμηση της ανεργίας!
▬ Όλη αυτή η εξωφρενική ιστορία, είναι μια τερατώδης πολιτική απάτη σε
βάρος του εργαζόμενου ελληνικού λαού, από έναν μεγάλο πιστό και αφοσιωμένο
πολιτικό υπηρέτη του ελληνικού καπιταλισμού.
● Η μεγάλη επιχείρηση «Πειραϊκή-Πατραϊκή» έγινε «προβληματική» από το
μεγάλο οικογενειακό καπιταλιστικό συγκρότημα Στράτου-Κατσάμπα. Τώρα το
οικογενειακό συγκρότημα ξαναπαίρνει το φιλέτο της επιχείρησης, το εξυγιανθέν
οικονομικά, υπερσύγχρονο, με τα τελειότερα νέα μηχανήματα, το κλωστήριο του
Καρπενησίου. Του οποίου η αξία –κατά την εκτίμηση των ειδικών τεχνικών
υφαντουργών– είναι περί τα 4 δισεκατομμύρια δραχμές, και οι παλιοί του
ιδιοκτήτες το ξαναπαίρνουν με 535 εκατομμύρια, από τα οποία θα καταβάλουν
τα 100 και τα υπόλοιπα «αργότερα» και με άτοκες δόσεις, που θα «εξοφληθούν» έως
τις 30/12/1999. Επίσης, θα επαναπροσλάβουν μόνο το 65% του προσωπικού και με
μειωμένα ημερομίσθια κατά 12%. Το οικογενειακό συγκρότημα ελέγχει τον ΣΕΒ, τη
συμφωνία έκανε ο Μητσοτάκης και ο Παπανδρέου εσιώπησε.
Γράφτηκε τον
Οκτώβριο του 1993
2) Ένα ποίημα
από την ιστορία μας
● Αυτό το ποίημα το έγραψε ο ποιητής Θωμάς Γκόρπας, εμπνευσμένος από την
πάλη και τη ζωή των συντρόφων της παλαιάς παράταξης των Τροτσκιστών Οικοδόμων.
από
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ
…
Να συλλογιέσαι πάντοτε τα χέρια σου.
Είναι δικά σου και κρατάνε τη ζωή που διεκδικείς
όπως η μάνα το νεογέννητο δια μέσου των αιώνων.
Όπως ο σημαιοφόρος ξεδιπλώνει την καρδιά σου
στις μάχες για το ψωμί δια μέσου των αιώνων.
Είναι δικά σου και κρατάνε τη ζωή
όπως κρατάς εσύ ένα κομμάτι κερδισμένο ψωμί
όπως κρατάει ο άλλος ένα τραυματισμένο ή σκοτωμένο αδερφό
όπως κρατάω εγώ την πέννα μου
σαν όπλο και σαν κραυγή
σε πόλεμο που δεν είναι πόλεμος
αλλά προσπάθεια ύπαρξης.
Να συλλογιέσαι πάντοτε τα χέρια σου
είναι δικά σου γιατί κρατάνε τη ζωή
που γέννησαν και λαχταράνε.
Είναι δικά σου σήμερα το λέω εγώ
να το στεριώσω μέσα σου.
Είναι δικά σου αύριο θα το πεις εσύ
Να λάμψει ο κόσμος.
Γράφτηκε τον
Ιούνιο του 1995
3) Κώστας Αναστασιάδης
● Τον Ιούνιο του 1998 έφυγε
από γεράματα ο σύντροφος Κώστας Αναστασιάδης, 91 ετών.
Ήταν σύντροφος ζωής
της συντρόφισσας Γεωργίας Αναστασιάδη-Δεληγιάννη, που έφυγε τον Ιανουάριο του
1998, όπως έχουμε γράψει στην εφημερίδα μας.
Ο σύντροφος Κώστας
Αναστασιάδης ήταν ένας από τους τελευταίους επιζήσαντες μαχητές της πρώτης
επαναστατικής φρουράς του ελληνικού μαρξιστικού επαναστατικού κινήματος, και
συζητήσαμε μαζί του πολλές φορές για τους μεγάλους και ηρωικούς αγώνες των
πρώτων Ελλήνων τροτσκιστών. Τον βρίσκαμε στα γραφεία του περιοδικού
«Διεθνιστής» του παλαίμαχου Τροτσκιστή Λουκά Καρλιάφτη.
Από τις διηγήσεις
όλων των μαχητών της παλαιάς φρουράς γνωρίζουμε: ότι ο σύντροφος Κώστας ήταν
βασικό ιδεολογικό στέλεχος της πρώτης ιστορικής και μεγάλης και δυναμικής
τροτσκιστικής ελληνικής οργάνωσης, δηλαδή του «Αρχείου του Μαρξισμού», όταν
αυτό προσχώρησε στην Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση και μετονομάστηκε σε ΚΟΜΛΕΑ,
το 1930, και έδρασε υπό την ιδεολογική και πολιτική καθοδήγηση του ίδιου του
Λέοντα Τρότσκυ. Ο σύντροφος Κώστας εντάχθηκε στο «Αρχείο του Μαρξισμού» κατά την
μεγάλη μαθητική απεργία του 1924, και το 1929 ήταν στην ηγετική ομάδα της
φοιτητικής κομματικής παράταξης της οργάνωσης των 200 περίπου φοιτητών, που
διηύθυνε κυριολεκτικά την πρώτη μεγάλη φοιτητική απεργία στην Ελλάδα. Και αυτή
ήταν η αιτία που η αντίδραση με διάφορα προσχήματα τον απέβαλε από την Νομική
Σχολή του Πανεπιστημίου.
Στο ΚΟΜΛΕΑ ο
σύντροφος Κώστας ήταν βασικός συντάκτης της «Πάλης των Τάξεων», από τους
καλύτερους δημόσιους ρήτορες των τροτσκιστών, και πάντα μαχητικός, αδιάλλακτος
μαρξιστής, και εκπληκτικά ευγενής με τους συντρόφους του. Στο σχίσμα του ΚΟΜΛΕΑ
το 1934 συντάχθηκε υπό την σημαία του Τρότσκυ και δίπλα στον ηγέτη Τροτσκιστή
Γ. Βιτσώρη στον «Μπολσεβίκο», όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των δυναμικών
στελεχών της οργάνωσης.
Στην δικτατορία του
Μεταξά του 1936 έζησε στην παρανομία, συνελήφθη και φυλακίστηκε στην
Ακροναυπλία. Στην Κατοχή έδρασε σε μία οργάνωση που εντάχθηκε στην ενοποιημένη
οργάνωση Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδος (4η Διεθνής).
Με την επικράτηση
της αντίδρασης εξορίστηκε στην Ικαρία, μετά στην Μακρόνησο και αποφυλακίστηκε
το 1949. Στη συνέχεια πάντα βοηθούσε με μεταφράσεις άρθρων, ντοκουμέντων και
βιβλίων.
● Η τελευταία του
συνεισφορά, σε ηλικία 81 χρονών, ήταν η συμμετοχή του στην επιτροπή
πρωτοβουλίας για την αποκατάσταση της μνήμης των αγωνιστών της αριστεράς που
συκοφαντήθηκαν και εξοντώθηκαν από την ηγεσία του ΚΚΕ, όπου και συνέβαλε στην
παρουσίαση των δολοφονημένων συντρόφων μας.
Γράφτηκε τον Νοέμβριο του 1998
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ
ΣΥΝΤΑΞΗΣ
Συνεχίζουμε, με
αναδημοσίευση παλιών κομματιών (που διατηρούν όλη τους την επικαιρότητα και την
πολιτική σημασία), τη σπουδαία αυτή στήλη που έγραφε ο αλησμόνητος σύντροφος,
δάσκαλος και ηγέτης Γιάννης Βερούχης.
