Τι εξυπηρετεί η ανεξέλεγκτη επέκταση των ΑΠΕ

Το τι σημαίνει πρακτικά η απολιγνιτοποίηση και η ανεξέλεγκτη
εγκατάσταση ανεμογεννητριών θα το διαπιστώσουμε
σύντομα και στην τσέπη μας

Η αθρόα χρηματοδότηση προς το μεγάλο κεφάλαιο απ’ την Ε.Ε. για τις λεγόμενες «Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας» (ΑΠΕ) δημιουργεί ένα καθεστώς παραλογισμού στον τομέα του ηλεκτρισμού, και απειλεί να τον μετατρέψει από το πλέον πολύτιμο σύγχρονο κοινωνικό αγαθό σε εφιάλτη για τον λαό. Για τα συμφέροντα αυτά δρομολογείται η εξαφάνιση του λιγνίτη, της πιο φθηνής καύσιμης ύλης. Οι περιοχές παραγωγής του (Δυτική Μακεδονία, νότια Αρκαδία) απειλούνται με ερήμωση. 30.000 εργαζόμενοι στον νομό Κοζάνης και 5.000 στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας, που η δουλειά τους σχετίζεται με την παραγωγή του ρεύματος, κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι.

Οι λεγόμενες ΑΠΕ μόνο αθώες δεν είναι για το περιβάλλον. Οι ανεμογεννήτριες, που εγκαθίστανται ήδη σε βουνοκορφές και ξερονήσια, απαιτούν τόνους μπετόν και τη διάνοιξη τεράστιων δρόμων σε απρόσιτα μέρη. Η απειλή για την πανίδα και τη χλωρίδα είναι τεράστια.

Οι εγκατεστημένες αυτή τη στιγμή ΑΠΕ στη χώρα (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά) υπερκαλύπτουν την αναγκαία ισχύ. Χωρίς τις συμβατικές πηγές ηλεκτρισμού όμως, όπως ο λιγνίτης ή το φυσικό αέριο, δεν μπορούν να μετασχηματίσουν αυτή την ισχύ σε πραγματική ενεργειακή επάρκεια. Η μανία να μπουν παντού ανεμογεννήτριες εξηγείται απ’ τη βουλιμία της αστικής τάξης, που αναζητάει ένα νέο πεδίο υπερκερδών, καθώς οι συμβατικές μορφές ενέργειας (άνθρακας, πετρέλαιο κ.λπ.) δεν της το προσφέρουν πια στον ίδιο βαθμό. Οι οικολογικές ευαισθησίες της είναι μια σκέτη υποκρισία. Την ίδια στιγμή αδιαφορεί για το πισωγύρισμα στη βαρβαρότητα με το οποίο απειλείται η κοινωνία εάν το ηλεκτρικό ρεύμα καταστεί πανάκριβο για τη λαϊκή κατανάλωση. Ίσα ίσα, η «προοπτική» αυτή δένει με τα σχέδιά της για μετατροπή της χώρας σε τριτοκοσμική τουριστική αποικία. Δεν είναι τυχαίο που στη «μετάβαση» αυτή πρωταγωνιστούν τα κυρίαρχα αρπακτικά κεφάλαια του τόπου (εργολάβοι-κατασκευαστές, εκδότες, τραπεζίτες, εφοπλιστές).

Ο αγώνας των κατοίκων των περιοχών που πλήττονται απ’ την εξαφάνιση του λιγνίτη μπορεί και πρέπει να ενωθεί με το αναπτυσσόμενο κίνημα υπεράσπισης των απειλούμενων φυσικών τοπίων απ’ τις ψευδεπίγραφες ΑΠΕ. Και να αγκαλιάσει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα στην κατεύθυνση ανατροπής των εγκληματικών αστικών σχεδίων και της υποστήριξης της αξιοποίησης όλων των μορφών ενέργειας σύμφωνα με τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, με δημόσια ιδιοκτησία και κεντρικό σχέδιο.

 

Σ. Κρόκος