Η είσοδος εργολάβων
στο τεράστιο δίκτυο της ΕΥΔΑΠ αποτελεί ευθεία απειλή για το νερό και την υγεία του λαού |
Τα απίθανα αυτά –νεοφιλελεύθερα–
τερτίπια έχουν γίνει για να προωθηθεί η έμμεση και έπειτα η άμεση ιδιωτικοποίηση
του νερού. Η
κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ το 2012 επιχείρησε την απευθείας
ιδιωτικοποίηση αλλά απέτυχε. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαρύτατες ευθύνες γιατί με το 3ο
μνημόνιο έβαλε την ΕΥΔΑΠ στο υπερταμείο του ξεπουλήματος, το ΤΑΙΠΕΔ, που έχει
ποσοστό 11%. Η τωρινή κυβέρνηση θέλει να
βάλει εργολάβους στο τεράστιο Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα (ΕΥΣ) της ΕΥΔΑΠ, με
τη μέθοδο των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα). Το ΕΥΣ διασχίζει
όλη τη Στερά Ελλάδα, απ’ την Αιτωλοακαρνανία μέχρι την Αττική, με τεράστια
φράγματα και τεχνητές λίμνες (Εύηνος, Μόρνος, Υλίκη).
Η
είσοδος εργολάβων αποτελεί ευθεία απειλή για το νερό σαν κοινωνικό αγαθό γιατί οι εργολάβοι θα επιχειρήσουν να φορτώσουν
τις απαιτήσεις τους για κέρδη στην ΕΥΔΑΠ και στους λογαριασμούς του νερού,
δηλαδή στους εργαζόμενους καταναλωτές.
Όπου αναμείχθηκαν ιδιώτες στο νερό, προέκυψαν μεγάλα προβλήματα στην ασφάλεια και
συντήρηση του δικτύου και στην ποιότητα του νερού. Στις μεγάλες ευρωπαϊκές
πόλεις (Παρίσι, Βερολίνο) οι οργανισμοί ύδατος έχουν επανακρατικοποιηθεί. Η
ίδια απειλή ιδιωτικοποίησης υπάρχει και για την ΕΥΑΘ (Εταιρεία Ύδρευσης και
Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης). Συνολικά, δηλαδή, μιλάμε για το νερό του 70% του
πληθυσμού της χώρας.
Η ΕΥΔΑΠ όχι μόνο
δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί περαιτέρω αλλά μέσα από τον αγώνα των εργαζομένων
πρέπει να καταργηθεί το «ερμαφρόδιτο» καθεστώς της, που είναι μηχανισμός για
την ιδιωτικοποίησή της. Απαιτούμε ΕΥΔΑΠ 100% δημόσια, έξω απ’ το χρηματιστήριο
και κάτω από κοινωνικό έλεγχο. Το νερό είναι το πολυτιμότερο φυσικό αγαθό, ανήκει
σε όλους και δεν πωλείται.
Σ. Κρόκος