ΗΠΑ: Η εξέγερση για τη ρατσιστική δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία συνοδεύεται και από άνοδο των εργατικών και λαϊκών διεκδικήσεων στη χώρα. Βασικός πυροδότης όλων αυτών των εξελίξεων είναι η ραγδαία αύξηση των απολύσεων και της ανεργίας στο πλαίσιο του «λοκντάουν» για την επιδημία. Σε όλες τις διαδηλώσεις εμφανίζονται και αιτήματα εργασιακά, εκπαιδευτικά, υπέρ της δημόσιας υγείας και ασφάλισης κ.ά. Στις 22 Ιουνίου ξεκίνησαν απεργιακές κινητοποιήσεις οι 4.300 εργάτες ενός μεγάλου ναυπηγείου στο Πόρτλαντ του Μέιν, διεκδικώντας νέα συλλογική σύμβαση με αυξήσεις καθώς και την ικανοποίηση ασφαλιστικών και εργασιακών αιτημάτων τους.
Ιταλία:
Σε απεργιακές κινητοποιήσεις από τις 16
Ιουνίου βρίσκονται οι εργάτες της ILVA, θυγατρικής του πολυεθνικού κολοσσού της χαλυβουργίας
Arcelor Mittal, όπου η
εργοδοσία ανακοίνωσε 5.000 απολύσεις σε σύνολο 8.000 εργατών. Οι εργάτες
κατήγγειλαν τους γραφειοκράτες των συνδικαλιστικών ομοσπονδιών για την υποταγή
τους στην εργοδοσία. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η εταιρεία είχε πάρει τον
Μάρτιο τεράστια κρατική επιδότηση (2 δις) ακριβώς για να μην κάνει απολύσεις!
Γαλλία:
Πάνω από 7.000 εργαζόμενοι της
αεροναυπηγικής Airbus στη μονάδα
της Τουλούζης απήργησαν και
διαδήλωσαν στις 8 Ιουλίου,
αποφασισμένοι να αγωνιστούν ενάντια στις μαζικές απολύσεις που έχει ανακοινώσει
η πολυεθνική (ευρωπαϊκή) αυτή εταιρεία. Μόνο στη Γαλλία σχεδιάζει να απολύσει
5.000 εργαζόμενους και συνολικά 15.000 σε όλη την Ευρώπη.
Ολλανδία: Απεργία
επ’ αόριστον ξεκίνησαν από τις 10
Ιουνίου οι εργαζόμενοι του κολοσσού
της χαλυβουργίας Tata Steel. Στο
πλαίσιο «αναδιάρθρωσης» του προσωπικού της σε όλη την Ευρώπη, η εταιρεία σκοπεύει
να απολύσει 1.000 εργαζόμενους (σε σύνολο 9.000) στην Ολλανδία. Η απεργία
έκλεισε μετά από τρεις εβδομάδες, με τη διοίκηση να υπόσχεται ότι θα υπάρξουν
μόνο «εθελούσιες» αποχωρήσεις.
Λίβανος:
Αναζωπυρώθηκαν από τις 13 Ιουνίου οι
μαζικές καθημερινές διαδηλώσεις ενάντια
στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, που βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με
το ΔΝΤ. Καθώς το νόμισμα της χώρας κατρακυλά, ευρύτατα λαϊκά στρώματα είναι
αντιμέτωπα με το φάσμα της εξαθλίωσης. Στη Βηρυτό και την Τρίπολη πυρπολήθηκαν
δημόσια κτίρια και γραφεία μεγάλων εταιρειών, ενώ οι τραυματίες και οι
συλληφθέντες είναι εκατοντάδες.