Ο νέος νόμος για τα ζώα συντροφιάς

Ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος
αντιτίθεται στη χρηματοδότηση ΜΚΟ 
και ιδιωτών στο όνομα της προστασία
των ζώων συντροφιάς

 Ο νέος νόμος για τα ζώα συντροφιάς, δηλαδή γάτες και σκύλοι (για τα άλλα δεν υπάρχει πρόβλεψη), είναι ένας μεταβατικός νόμος. Στόχος του είναι να αδειάσουν οι χώροι φύλαξης των διαφόρων φιλοζωικών σωματείων. Επίσης, να δοθεί επισήμως πολύ χρήμα στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, καθώς και να σταματήσει το εμπόριο ζώων από μικροϊδιοκτήτες εκτροφείς ζώων. Ο νόμος κάνει υποχρεωτική τη στείρωση των ζώων, ενώ κάθε ιδιοκτήτης ζώου, γνωρίζοντας τις δυσκολίες την εποχή του οίστρου, έτσι κι αλλιώς το κάνει. Για να έχεις ζώο πλέον θα πρέπει να είναι καταχωρισμένο στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς, που θα ελέγχεται μεταβατικά από τις φιλοζωικές και τελικά από τους μεγάλους εκτροφείς.

Οι μεγάλοι καπιταλιστές του κλάδου, που βάζουν να γεννοβολούν τα ζώα «εκλεκτής ράτσας», βλέπουν με χαρά τους μικροϊδιοκτήτες να βγαίνουν από το παιχνίδι. Ακόμα μια συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, και μάλιστα σε έναν τομέα που είναι και στα όρια του απάνθρωπου. Οι πλούσιοι, λοιπόν, έχουν το χρήμα να αγοράζουν τις εκλεκτές ράτσες ζώων, ενώ στις φτωχογειτονιές οι άνθρωποι δεν θα έχουν ζωάκια σπίτι τους για παρέα, ζωάκια που συνήθως είναι χωρίς ράτσα....

Είναι γνωστό το πάθος των «φιλοζωικών» εταιρειών κατά των αστείρωτων ζώων. Μπουκάρουν σε αυλές σπιτιών, συλλαμβάνουν ζώα αστείρωτα, τα στειρώνουν και μετά τα αφήνουν στο ίδιο μέρος. Φήμες μιλούν και για εμπόριο με το εξωτερικό κ.λπ. Υπάρχει δηλαδή ένα τεράστιο οικονομικό πεδίο, στο οποίο δεν έχει χυθεί φως.

Οι δε δήμοι κατά 90% είναι ανίκανοι να κάνουν οτιδήποτε. Λαμβάνουν κονδύλια τα οποία κατασπαταλούν χωρίς να κάνουν τίποτα. Ο νόμος τώρα δίνει τη δυνατότητα το χρήμα να πηγαίνει, αντί για τους δήμους, στις ΜΚΟ. Δηλαδή, μέλη φιλοζωικών εταιρειών θα ιδρύσουν ΜΚΟ και θα πλουτίσουν.

Η σπουδαιότερη διάσταση όμως είναι η ιδεολογική. Οι φτωχοί Έλληνες είχαμε σπίτι μας ζώα τα οποία δεν είχαν καμιά σχέση με ράτσες. Άμα δε είχε καμιά γειτόνισσα μια γάτα Αγκύρας ή Σιάμ, μετά τον θαυμασμό ερχόταν και η ειρωνεία για την ξιπασιά… Τώρα αρχίζει ο νόμος να κτυπά την έννοια του ημίαιμου. Και να μας επιστρέφει στις Οθωμανικές εποχές του καθαρόαιμου (είναι γνωστό το πάθος των τουρκικών λαών για τις ράτσες). Έτσι ο αδέσποτος σκύλος και η κεραμιδόγατα θα σπανίζουν. Και αφού αδειάσουν οι αυλές και οι δρόμοι, οι μεγαλοκαπιταλιστές εκτροφείς θα προσφέρουν ζώα εκτροφής σε ακριβές τιμές.

Απέναντι σε αυτό στηρίζουμε τον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο στον αγώνα του. Ο αγώνας κατά αυτών των μέτρων είναι αγώνας της φύσης. Η φύση είναι ημίαιμη, δεν είναι υπόθεση ράτσας.

 

Α. Λάμπρου