Πανεπιστήμιο χωρίς πολιτική θέλει η Κεραμέως

 

Η κυβέρνηση κρατάει κλειστά τα πανεπιστήμια γιατί
γνωρίζει τι απάντηση θα πάρει από τους φοιτητές
για τα χουντικά της μέτρα όταν ανοίξουν οι σχολές

Η υπουργός Παιδείας, Κεραμέως, προανήγγειλε ότι ετοιμάζει την κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων στις εκλογές στα πανεπιστήμια και την αντικατάστασή τους από ενιαίο ψηφοδέλτιο. Η κίνησή της αυτή είναι πέρα για πέρα απαράδεκτη και αντιδραστική, καθώς: 

1) Αποτελεί ωμή παρέμβαση στις συνδικαλιστικές διαδικασίες των φοιτητών, οι οποίοι είναι και οι μόνοι αρμόδιοι για τον τρόπο λειτουργίας των συλλόγων τους και τα ζητήματα του φοιτητικού συνδικαλισμού. 

2) Προσπαθεί να χτυπήσει γενικότερα την πολιτικοποίηση των φοιτητών, η οποία συνδυάζεται σε μεγάλο βαθμό με την ένταξή τους στις φοιτητικές παρατάξεις, καθώς διαμέσου αυτών διαμορφώνουν πολιτικές αντιλήψεις, ιδεολογικό στίγμα, συνδικαλιστική ταυτότητα και συνείδηση ακαδημαϊκού πολίτη.

3) Εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο δημιουργίας ενός αποστειρωμένου πανεπιστημίου, του «νόμου και της τάξης», χωρίς ακαδημαϊκή ελευθερία, ζωντανή συζήτηση, συλλογική δράση, ελευθερία σκέψης, κριτικής, πολιτικής αναζήτησης και αντιπαράθεσης. Και γι’ αυτό συνδέεται απόλυτα και με τα χουντικά μέτρα της κυβέρνησης για κατάργηση του ασύλου, επιβολή πανεπιστημιακής αστυνομίας, έλεγχο εισόδου στα πανεπιστήμια κ.ά.

Η κ. Κεραμέως δεν θυμήθηκε ξαφνικά τα –κατ’ αυτήν– «κακώς κείμενα» των φοιτητικών παρατάξεων. Αν τόσο πολύ κοπτόταν γι’ αυτά, θα έπρεπε πρώτ’ απ’ όλα να συμμαζέψει τη δική της κομματική παράταξη (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ), η οποία είναι γνωστή για τις αντιδημοκρατικές της μεθόδους, τους ροπαλοφόρους τραμπούκους της, τις υπόγειες συνδιαλλαγές της με μερίδα των καθηγητών. 

Η κ. Κεραμέως παρουσιάζει τώρα ως «πρόβλημα» των πανεπιστημίων τις φοιτητικές παρατάξεις για να αποπροσανατολίσει για μία ακόμα φορά την «κοινή γνώμη» από τα υπαρκτά προβλήματα των πανεπιστημίων (υποχρηματοδότηση, ανεργία πτυχιούχων κ.λπ), με τα οποία δεν ενδιαφέρεται να ασχοληθεί, καθώς πριμοδοτεί αποκλειστικά την ιδιωτική εκπαίδευση. Κυρίως όμως βάζει στο στόχαστρο αυτό που ολόκληρη η άθλια κυβερνητική συμμορία απεχθάνεται και φοβάται, τη συλλογικότητα, τον ριζοσπαστισμό της νεολαίας, την πολιτικοποίησή της, τα όνειρά της για μια καλύτερη παιδεία και μια καλύτερη κοινωνία, και φυσικά το φοιτητικό κίνημα και την αριστερά. 

Παρά την επιδημία, το φοιτητικό κίνημα έχει εκδηλώσει ήδη την κάθετη αντίθεσή του στα κυβερνητικά μέτρα για τα πανεπιστήμια. Απέναντι και σε αυτή τη νέα πρόκληση της υπουργού Παιδείας, πρέπει να απαντήσει άμεσα, ακόμα πιο μαζικά και μαχητικά. 

 

Μ. Σάκος