ΤΟΥΡΚΙΑ Εκλογές βίας και νοθείας

Ο Ερντογάν έπαιξε με επιτυχία για τον ίδιο το χαρτί της

 τρομοκρατίας. Όμως, τις εκρηκτικές δυναμικές που 

συσσωρεύονται στην τουρκική κοινωνία δεν θα μπορέσει 

να τις σταματήσει… 

Πρώτο κόμμα στις πρόσφατες εκλογές στην Τουρκία αναδείχθηκε το ΑΚP, το ισλαμικό κόμμα του Ερντογάν, παίρνοντας σχεδόν το 50% των ψήφων (49,4%) και την πλειοψηφία των εδρών στην εθνοσυνέλευση (316 στις 550), αυξάνοντας μάλιστα σημαντικά τα ποσοστά του σε σχέση με τις εκλογές του Ιουνίου 2015. Η νίκη αυτή του Ερντογάν είναι αποτέλεσμα της απίστευτης βίας και νοθείας που άσκησε το καθεστώς, προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία.

Είναι πάρα πολλές οι καταγγελίες για νοθεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας ή κυκλοφορούν στο διαδίκτυο: «ύποπτες» διακοπές ρεύματος στα εκλογικά κέντρα, υπογραφές εφορευτικών επιτροπών για αποτελέσματα που δεν είχαν καταμετρηθεί, περισσότερες ψήφοι σε κάλπες σε σχέση με τους κατοίκους, καταγγελίες για ένστολους έξω από εκλογικά κέντρα που τρομοκρατούσαν ψηφοφόρους κ.λπ. Ενώ δεν είναι τυχαίο ότι λίγες μέρες πριν τις εκλογές η κυβέρνηση έκλεισε 4 αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης.

Αποκορύφωμα, όμως, της τρομοκρατίας ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία 102 ανθρώπων στην Άγκυρα, στις 10 Οκτωβρίου, από διπλή βομβιστική επίθεση σε μεγάλη διαδήλωση για το Κουρδικό ζήτημα, επίθεση που έγινε από τζιχαντιστές, ωστόσο εν γνώσει των μυστικών υπηρεσιών και, όπως φαίνεται, με ενθάρρυνση από το καθεστώς.

Το μακελειό αυτό, το γενικότερο κλίμα τρομοκρατίας και απειλής για την «ακεραιότητα» της χώρας, σε συνδυασμό με τον πόλεμο στη γειτονική Συρία, αρκούσαν για να δημιουργηθούν συντηρητικά αντανακλαστικά και φόβος σε ένα τμήμα της τουρκικής κοινωνίας, που στράφηκε πάλι προς τη «σταθερότητα» που υποτίθεται ότι εκφράζει ο Ερντογάν.

Στην Τουρκία, οι ισλαμιστές έχουν εδώ και χρόνια επιβάλει ένα ιδιότυπο δικτατορικό καθεστώς, με οθωμανικά στοιχεία, που εκφράζει και τις ηγεμονικές διαθέσεις του τουρκικού καπιταλισμού στην ευρύτερη περιοχή. Τώρα, μετά από αυτή την εκλογική του νίκη, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να επιβάλλει ακόμα περισσότερο τις ολοκληρωτικές του μεθόδους εντός και εκτός της χώρας, αποτελώντας αντικειμενικά κίνδυνο για τους λαούς της περιοχής, κάτι όμως που θα προκαλέσει και αντιδράσεις από ισχυρότερους ιμπεριαλισμούς (π.χ. ΗΠΑ). Είμαστε σίγουροι ότι ο τουρκικός λαός, το προοδευτικό του κομμάτι και η εργατική τάξη, ιδιαίτερα των πόλεων και των παραλίων της Τουρκίας, θα αμυνθούν δυναμικά σε μια τέτοια προοπτική.

Μ. Σάκος