Ανταπόκριση από τη Μεσσηνία για τα «δασικά»

Το χαράτσι για τις λεγόμενες «δασικές» εκτάσεις είναι 

ένα ακόμα μνημονιακό μέτρο, που χτυπά μεγάλο 

κομμάτι του αγροτικού πληθυσμού

Το τοπίο ξεκαθαρίζει σιγά σιγά στο ζήτημα των αγροτικών-δασικών εκτάσεων, που ταλαιπωρεί πολύ κόσμο στην επαρχία. Και μαζί ξεκαθαρίζει και ο σκοπός της όλης ιστορίας. Πρόκειται για ένα καθαρά μνημονιακό μέτρο: μαζικό «χαράτσωμα» του ελληνικού λαού και αμφισβήτηση της γης του.

Πώς έχουν τα πράγματα: οι ιδιοκτήτες που τα κτήματά τους χαρακτηρίστηκαν δασικά με τους χάρτες του 1945 μπορούν να υποβάλουν «αντίρρηση», με παράβολο που στοιχίζει από 40 έως 3.000 ευρώ, ανάλογα με τα στρέμματα. Χωρίς πολλές πιθανότητες να γίνει δεκτή όμως. Γιατί απαιτούνται έγγραφα του 19ου αιώνα, τουλάχιστον εδώ στην «παλαιά Ελλάδα», αυτά με τα οποία παραχωρήθηκαν οι γαίες με τα εθνικά διατάγματα στις κοινότητες.

Τα έγγραφα αυτά έχουν πιθανότατα καταστραφεί. Η επαναγορά των κτημάτων, εκτός από το ότι είναι κοροϊδία, στοιχίζει: το 1/2 της αντικειμενικής αξίας του χωραφιού για πλήρη νομή και κατοχή και το 1/4 για απλή χρήση.

Οι δηλώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος Τσιρώνη, που ήρθε στη Μεσσηνία το καλοκαίρι και είπε κατάμουτρα στους αγανακτισμένους αγρότες ότι «τώρα με τους δασικούς χάρτες ανοίγει ο δρόμος για επενδύσεις», δείχνουν ξεκάθαρα από πού προέρχεται το μέτρο: από την αστική τάξη, από το κεφάλαιο. Το μέτρο αυτό το είχε πριν χρόνια χρησιμοποιήσει γνωστός μεγαλοεφοπλιστής που δραστηριοποιείται στην περιοχή τουριστικά για να υποχρεώσει τους ιδιοκτήτες  που αρνούνταν να του πουλήσουν τα κτήματά τους να υποχωρήσουν.

Την ίδια ώρα υπάρχει ο παραλογισμός τού να επιτρέπεται σε ιδιοκτήτες να ξανακάνουν καλλιεργήσιμα όσα κτήματα ήτανε αγροτικά πριν το 1945 και στο μεταξύ έχουν «λογγώσει», όπως λέμε, και σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους έχουν γίνει δασικά. Η εξήγηση του γιατί συμβαίνει αυτό είναι απλή: θα πρέπει και για αυτά τα κτήματα να δοθεί ανάλογο αντίτιμο.

Πολλοί ιδιοκτήτες υποβάλλουν «αντίρρηση» μόνο και μόνο για να μην αποδεχθούν τη στάμπα του καταπατητή. Από εκεί και πέρα, η επαναγορά είναι και κοροϊδία και ακόμα πιο δυσβάσταχτο χαράτσι. Κανένας αγρότης που δεν είναι καταπατητής δεν πρέπει να κάνει κάτι τέτοιο. Τη γη μας μπορούμε να την υπερασπιστούμε μαζικά και οργανωμένα κόντρα στην πολιτική του κεφαλαίου που θέλει να την αρπάξει.

Χ.Ρ.