 |
Οι εργάτες της
μοναδικής εναπομείνασας λιπασματοβιομηχανίας
της χώρας κινητοποιούνται για τη
διάσωσή της και ενάντια στην
κάλυψη του Λαυρεντιάδη από την κυβέρνηση
|
Η
Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (πρώην ΒΦΛ – τώρα ELFE)
στην Καβάλα είναι πλέον εδώ και χρόνια η μοναδική βιομηχανία του κλάδου στη χώρα,
μετά το κλείσιμο των εργοστασίων στη Δραπετσώνα και στην Κόρινθο. Το 2009
παραχωρήθηκε στον καπιταλιστή Λαυρεντιάδη, που έχει καταδικαστεί για απάτες και
έχει κάνει φυλακή.
Οι
εργαζόμενοι στη χημική βιομηχανία καταγγέλλουν ότι: η ELFE
χρωστάει
στη ΔΕΠΑ (την κρατική εταιρεία φυσικού αερίου) 110 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή
που τα συνολικά χρέη επιχειρήσεων προς τη ΔΕΠΑ είναι 140 εκατομμύρια ευρώ. Παρ’
όλα αυτά, το 2016, επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, ο διευθύνων σύμβουλος της ELFE έγινε... στέλεχος της ΔΕΠΑ. Από τότε τα
χρέη αυξήθηκαν γεωμετρικά. Οι διωκτικές αρχές έκαναν έρευνα για τη σχέση ΔΕΠΑ–ELFE. Ο θρασύτατος Λαυρεντιάδης προσέφυγε πρώτος στα
δικαστήρια, για να προλάβει τις εξελίξεις. Αλλά το δικαστήριο έβγαλε απόφαση
ότι η ELFE θα πληρώνει τη ΔΕΠΑ μόνο με επιταγές
πελατών της, γιατί οι δικές της είναι μεταχρονολογημένες, δηλαδή άκυρες. Κατά
τον ίδιο τρόπο, ο Λαυρεντιάδης, που απέλυσε 180 απ’ τους 300 εργαζόμενους στη
ΒΦΛ και εκμεταλλεύεται παράνομα το μικρό εμπορικό λιμάνι της Νέας Καρβάλης,
χρωστάει 12 εκατομμύρια ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία και 18 εκατομμύρια ευρώ στη
ΔΕΗ.
Η περίπτωση είναι χαρακτηριστική.
Ο Λαυρεντιάδης είναι κλασικό δείγμα εγχώριου καπιταλιστή, μαθημένου στην αρπαγή
μέσω των σχέσεων με τον μηχανισμό του αστικού κράτους. «Επιπλέει» με όλες τις
αστικές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως του πολιτικού «πρόσημου» που έχουν αυτές.
Η στοιχειώδης
λογική για το δημόσιο συμφέρον και για τον εργαζόμενο λαό επιβάλλει: να
πληρώσει άμεσα ο Λαυρεντιάδης τα χρέη του προς τους δημόσιους οργανισμούς, ακόμα
και με δήμευση της περιουσίας της δικής του και των στελεχών που εμπλέκονται
στις λοβιτούρες του. Να πεταχτεί έξω απ’ τη βιομηχανία λιπασμάτων. Αυτή να
ανασυγκροτηθεί με βάση τις ανάγκες της παραγωγής της χώρας και των εργαζομένων της.
Δεν έχουμε φυσικά καμία αυταπάτη ότι αυτά μπορούν να γίνουν απ’ τον αστικό
κρατικό μηχανισμό. Για κάτι τέτοιο απαιτείται πίεση και επέμβαση απ’ το
οργανωμένο εργατικό κίνημα.
Σ. Κρόκος
