Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Αλήθειες και ψέματα για τα βιομηχανικά αιολικά πάρκα


Μας έχουν πει πόσο καλό κάνουν οι ανεμογεννήτριες στο
περιβάλλον· δεν είναι αλήθεια, και επίσης δεν μας έχουν πει τι
γίνεται όταν δεν λειτουργούν πια
Οι συζητήσεις για τις ανεμογεννήτριες έχουν πάρει φωτιά το τελευταίο διάστημα επ’ αφορμή της δημιουργίας μεγάλων αιολικών πάρων ακόμα και σε περιοχές όπως τα Άγραφα. Αν δούμε τα υπέρ και τα κατά, θα διαπιστώσουμε ότι τα αιολικά πάρκα εξυπηρετούν μόνο τους ιδιώτες «επενδυτές» και όχι τους πολίτες και το περιβάλλον. Μετά από περίπου είκοσι χρόνια λειτουργίας αιολικών πάρκων στην Ευρώπη, η αιολική ενέργεια αποδείχθηκε ακριβή και χωρίς αξιοπιστία, γιατί λόγω περιοδικότητας (δεν μπορεί να αποθηκευτεί) στηρίζεται στη λειτουργία μονάδων λιγνίτη ή φυσικού αερίου.
Βλέποντας την κούρσα επενδύσεων (και επιδοτήσεων από το κράτος) στα αιολικά πάρκα μεγάλων ελληνικών και ξένων εταιρειών, κανείς δεν πιστεύει ότι αυτοί νοιάζονται να σώσουν το περιβάλλον. Από μετρήσεις φαίνεται ότι η συνεισφορά της αιολικής ενέργειας στην αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι μόλις 1-2 τοις χιλίοις. Κανένα όφελος ουσιαστικά.

Με την ανάπτυξη ενός αιολικού πάρκου, η τοπική χλωρίδα και πανίδα, τα παραδοσιακά μονοπάτια, τα δ σν﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ι γιατάση απειλούνται από το βάρος των βίαιων επεμβάσεων, όπως η διάνοιξη δρόμων. Οι εκατοντάδες ανεμογεννήτριες, οι υποσταθμοί, οι γραμμές μεταφοράς αλλοιώνουν το φυσικό τοπίο, που μετατρέπεται σε βιομηχανική ζώνη παραγωγής αιολικής ενέργειας. Αυτό από μόνο του μπορεί να επιφέρει καίριο πλήγμα στις άλλες οικονομικές δραστηριότητες της περιοχής.
Αν υπολογίσουμε το όριο ζωής των ανεμογεννητριών, που είναι 20 με 25 χρόνια, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε «πολύ σκουπίδι για λίγη ενέργεια». Και στη συνέχεια, να αναρωτηθούμε τι θα γίνουν τα βουνά από μπετόν, πού θα πάνε τα νεκροταφεία παλιοσίδερων και τα χιλιάδες μέτρα υπέργειων καλωδιώσεων. Σίγουρα θα υπάρξει σοβαρή οικολογική επίπτωση κατά την απόσυρσή τους.
Επιπλέον, καταρρίπτεται ο μύθος για τις θέσεις εργασίας και τη συμβολή στη μείωση της ανεργίας, γιατί μέχρι σήμερα στο μεγαλύτερο αιολικό πάρκο της Ευρώπης εργάζονται μόνο τρεις μόνιμοι υπάλληλοι.
Σημαντική παράμετρος είναι ότι τις επιδοτήσεις για την εγκατάσταση αυτών των φαραωνικών έργων τις πληρώνουμε εμείς μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ. Εμείς δηλαδή πληρώνουμε και για τα κέρδη του κεφαλαίου και για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Για όλους αυτούς τους λόγους, και όχι μόνο, θεωρούμε ότι τουλάχιστον τα τεράστια αιολικά πάρκα δεν είναι πραγματικά «πράσινη» ενέργεια και εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα των ιδιωτών «επενδυτών».

Ματίνα Χελιδώνη