Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2021

Στη μνήμη του Παντελή Τατάκη

 

Μέσα στις δύσκολες αυτές συνθήκες της επιδημίας και της απομόνωσης, χάσαμε έναν φίλο της εφημερίδας μας και, πάνω απ’ όλα, έναν σπουδαίο άνθρωπο! Αυτός ήταν ο Παντελής Τατάκης, μέλος της γνωστής για την προσφορά της και τους αγώνες της λαυριώτικης οικογένειας των Τατάκηδων. Τον Παντελή Τατάκη τον πρωτογνωρίσαμε από τις αφηγήσεις του αξέχαστου Γιάννη Βερούχη, ο οποίος έτρεφε μεγάλη εκτίμηση στον κύριο Παντελή και σε όλη την οικογένειά του, εκτίμηση που ήταν αμοιβαία. Άλλωστε, η οικογένεια αυτή είχε στενότατο δεσμό με τη μητέρα του Γιάννη Βερούχη, την επίσης αξέχαστη πρωτοπόρο Λαυριώτισσα εργάτρια και επαναστάτρια, την Αντιγόνη Βερούχη (Μαρίκα Αντωνίου), που ξεκίνησε την αγωνιστική της πορεία ως εργάτρια των μεταλλείων του Λαυρίου σε ηλικία μόλις 15 ετών. Ο Παντελής ο Τατάκης μας μίλησε με τα θερμότερα λόγια για την Αντιγόνη Βερούχη, αλλά και για πολλά άλλα πράγματα.

Ήταν βαθύς γνώστης της ιστορίας του Λαυρίου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, και φυσικά της ιστορίας του εργατικού κινήματος του Λαυρίου. Όπου αυτή η –μικρή σήμερα– πολιτεία της νοτιοανατολικής Αττικής κυριολεκτικά πρωταγωνίστησε στη γέννηση του ελληνικού εργατικού κινήματος, με τους μεγάλους αγώνες των εργατών των μεταλλείων, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα.

Ήταν επίσης γνώστης της βιομηχανικής και εξορυκτικής ιστορίας του Λαυρίου. (Σχετικές εκδόσεις μάς δώρισε για το αρχείο της Σοσιαλιστικής Προοπτικής). Είχε μεγάλη προσφορά σε σχέση με το Βιοτεχνικό-Βιομηχανικό Εκπαιδευτικό Μουσείο του Λαυρίου. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στον τοπικό Τύπο. Αλλά ο Παντελής Τατάκης είχε και μια ιδιαίτερη σχέση με τον πολιτισμό, ως ιστορικό μέλος της περίφημης Χορωδίας του Λαυρίου.

Παραθέτουμε εδώ ένα δικό του ποίημα για τους αγώνες των Λαυριωτών εργατών.

 

Για τους μεταλλωρύχους

της Λαυρεωτικής επικράτειας

 

Οι Σερπιέρηδες δυνάστες

και οι εργολάβοι οι ληστές

δεν το θέλησαν ποτέ τους

να φανούν ανθρωπιστές

 

Με όπλα βία και επιθέσεις

και εκμετάλλευση στυγνή

προσπαθούσαν να σιγήσουν

των μεταλλωρύχων τη φωνή

 

Στα εργοτάξια οι μπούκες

γίναν τάφοι για πολλούς

μα για τους Σερπιέρηδες δυνάστες

πέρα έβρεχε για αυτούς

 

Σύσσωμοι οι μεταλλωρύχοι

με απεργίες και πυγμή

εκατόρθωσαν και πήραν

νικηφόρα αμοιβή

 

Και μια μέρα του Μαρτίου

στο γραφείο της Δημαρχίας

υπέγραψε την ήττα της

η Σερπιεροκρατία

 

Στους οικείους του και σε όλη τη λαυριώτικη κοινωνία εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια για αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, που ξεχώριζε για την ψυχική του ευγένεια.

 

Η Συντακτική Επιτροπή