 |
Η «ανακεφαλοποίηση» της Τράπεζας Πειραιώς, με
χοντρή ζημιά του δημοσίου, είναι ίσως το μεγαλύτερο
από τα πολλά σκάνδαλα της ΝΔ
|
Συνεχίζεται η απομύζηση του δημόσιου
ταμείου, δηλαδή των χρημάτων του ελληνικού λαού, από τις τράπεζες, αυτή τη φορά
συγκεκριμένα από την Πειραιώς. Εδώ και δώδεκα χρόνια, αρχής γενομένης από τα 28
δισ. ευρώ του 2008, οι ελληνικές τράπεζες έχουν εξελιχθεί σε μια «μαύρη τρύπα»·
ζητούν συνεχώς λεφτά και κάθε κυβέρνηση τους τα παράσχει, ακόμη κι εν κρυπτώ,
όπως ακριβώς έκανε τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τον Μάρτιο η Πειραιώς ανακοίνωσε ζημιά
της τάξης των 520 εκατ. ευρώ για το έτος 2020 και ταυτόχρονα ένα σχέδιο αύξησης
του μετοχικού κεφαλαίου, ύψους 1 δισ. ευρώ. Το σχέδιο ισοδυναμεί με λεηλασία τόσο του ελληνικού δημοσίου όσο και
πολλών μικρομετόχων, γιατί το αποτέλεσμα της αύξησης θα είναι η ραγδαία
υποτίμηση της αξίας του χαρτοφυλακίου των σημερινών μετόχων της τράπεζας, με
κύριο μέτοχο το ελληνικό δημόσιο, που κατέχει, μέσω του Ταμείου
Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), το 61,34% των μετοχών της! Μάλιστα,
στα χρηματιστηριακά παιχνίδια που προηγήθηκαν των ανακοινώσεων, φάνηκε ότι
κάποιοι είχαν ήδη πληροφορηθεί τι έρχεται και έγκαιρα προέβησαν στις
απαραίτητες αγοραπωλησίες, σε βάρος των υπόλοιπων μετόχων. Η χασούρα που θα
έχει το δημόσιο θα προστεθεί στο 1,1 δισ. ευρώ ζημιές που υπέστη πάλι από την Πειραιώς,
όταν το ΤΧΣ αποφάσισε τη μη αποπληρωμή
για το 2020 τοκομεριδιών από την τράπεζα στο ελληνικό δημόσιο!
Και φυσικά, είναι γνωστό, ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν πληρώνουν φόρους. Πρόκειται για τους
γνωστούς «αναβαλλόμενους φόρους», όπως αποκαλούνται οι φόροι που δεν
καταβάλλουν οι τράπεζες. Μάλιστα, αν οι
τράπεζες πλήρωναν φόρους, όπως κάνουν όλα τα φυσικά και νομικά πρόσωπα στην
Ελλάδα και όλο τον κόσμο, θα είχαν κλείσει προ πολλού. Μόνο τον Σεπτέμβριο
του 2020 οι φόροι αυτοί ανέρχονταν σε 15 δισ. ευρώ!
Αυτή είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη: χαρίζει τα πάντα στους τραπεζίτες και
λεηλατεί το δημόσιο ταμείο, την ίδια στιγμή που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις
και κεκτημένα (ότι απέμεινε μετά τα μνημόνια), θεωρεί αχρείαστη σπατάλη τις
επενδύσεις στην υγεία, κουνάει το δάχτυλο περί «ατομικής ευθύνης», αρέσκεται σε
ανούσια επικοινωνιακά σόου και επιβάλλει μια πρωτοφανή αστυνομοκρατία.
Γιάννης Τριανταφύλλου
