 |
| Για να μην πεταχτούν οι Έλληνες ναυτεργάτες στη στεριά, χρειάζεται αποφασιστικός αγώνας, με αποφασισμένη ηγεσία |
Το
μοναδικό τμήμα των Ελλήνων ναυτεργατών που έχει απομείνει σε μαζική βάση στα
βαπόρια είναι αυτό της ακτοπλοϊας (τα λεγόμενα «ποστάλια», με 10-12 χιλιάδες
ναυτεργάτες). Εδώ και χρόνια, όμως, οι ακτοπλόοι εφοπλιστές, επιδιώκουν να
κάνουν ό,τι έκαναν αυτοί της ποντοπόρου ναυτιλίας:
να διώξουν τους Έλληνες ναυτεργάτες απ’ τα πλοία και να τους
αντικαταστήσουν με φθηνούς αλλοδαπούς.
Από
το 1992 έχει ψηφιστεί η άρση του «καμποτάζ», επιτρέπεται δηλαδή η δρομολόγηση
πλοίων με σημαία ξένης χώρας στις εγχώριες θαλάσσιες μεταφορές. Αυτό που
προστατεύει τους Έλληνες ναυτεργάτες απ’ την αντικατάστασή τους είναι η σύμβαση
εργασίας, που πρέπει να είναι ενιαία με βάση το εργατικό δίκαιο της Ελλάδας. Με τον νόμο που κατεβάζει η κυβέρνηση, η ενιαία
αυτή σύμβαση καταργείται. Αυτό θα γίνει στην αρχή στα πλοία μεταφοράς
εμπορευμάτων και μετά είναι θέμα χρόνου να επεκταθεί και στα επιβατηγά. Οι
ναυτιλιακές εταιρείες θα μπορούν να προσλαμβάνουν αλλοδαπούς εφόσον
προσκομίσουν πιστοποιητικό απ’ το ΓΕΝΕ (Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας) ότι
δεν βρίσκουν Έλληνα ναυτεργάτη για πρόσληψη. Όπως λένε όμως οι ναυτικοί, το ΓΕΝΕ είναι «φάμπρικα» έκδοσης τέτοιων
πιστοποιητικών. Ακόμα να σημειώσουμε ότι πέρυσι η κυβέρνηση πέρασε νόμο που
αύξανε το όριο των ομαδικών απολύσεων στα βαπόρια.
Η
απεργία που ξεκίνησε στις 18 Απριλίου σταμάτησε μετά από 48 ώρες γιατί η
διοίκηση της ΠΝΟ (Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία) περιμένει, λέει, από την
κυβέρνηση να «ενσωματώσει» τις προτάσεις της. Τι σόι «ενσωμάτωση» είναι αυτή, για
την οποία ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας (Π. Κουρουμπλής) δεν είπε τίποτε
συγκεκριμένο, δεν ξέρουμε.
Όπως
και να έχει, οι Έλληνες ναυτεργάτες θα
κληθούν να υπερασπιστούν το τελευταίο οχυρό τους. Η φύση της ακτοπλοΐας
βοηθάει στο να πραγματοποιηθούν συνελεύσεις μέσα στα βαπόρια, σε περίπτωση
απεργίας. Από αυτές πρέπει να βγουν
επιτροπές απ’ τους πλέον τίμιους και αγωνιστικούς εργάτες και οι οποίες θα
έχουν αποφασιστικό ρόλο στον αγώνα, ξεπερνώντας και τη διοίκηση της ΠΝΟ, και το
ΠΑΜΕ, που παρά τις αγωνιστικές του «κορώνες», δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη
στους ναυτεργάτες. Η υπόθεση δείχνει να φτάνει, και θα φτάσει σίγουρα
κάποια στιγμή, στο κρίσιμο σημείο της.
Οι ναυτεργάτες δεν έχουν να εμπιστευτούν παρά μόνο τις δικές τους δυνάμεις,
μαζί φυσικά με τη συμπαράσταση του εργαζόμενου λαού.
