 |
Για να ανακάμψει το εργατικό κίνημα, θέλει ενότητα, δημοκρατία
και
διαφάνεια μέσα στα συνδικάτα, μεθοδική δουλειά, σωστό
προσανατολισμό που να
φέρνει νίκες· και φυσικά, νέες ηγεσίες
βγαλμένες από τις τάξεις των πιο τίμιων και
μαχητικών εργατών.
|
Η κατάσταση στη ΓΣΕΕ έφτασε τελικά μέχρι τα δικαστήρια,
μετά και τη ματαίωση της δεύτερης απόπειρας διεξαγωγής του συνεδρίου της στη Ρόδο.
Η σημερινή κατάληξη έχει δύο βασικές αιτίες: από τη μια
τον πλήρη εκφυλισμό της κυρίαρχης γραφειοκρατίας στη ΓΣΕΕ και στις ομοσπονδίες,
που πρόσκειται κυρίως στα δυο κλασικά αστικά κόμματα (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ), και από την
άλλη την προσπάθεια του ΠΑΜΕ, της γραφειοκρατίας του ΚΚΕ δηλαδή, να εκμεταλλευτεί
την κατάσταση για να προωθήσει τα δικά του σχέδια.
Η άγρια καπιταλιστική επίθεση, με έξαρση στα χρόνια των μνημονίων, η
αποβιομηχάνιση, η ανεργία, η εισαγωγή φθηνών, πολιτικά καθυστερημένων εργατών,
συρρίκνωσαν ή και αφάνισαν ολόκληρους κλάδους της ελληνικής εργατικής τάξης με
πολιτική και οργανωτική συνείδηση και εμπειρία. Όλ’ αυτά έχουν τις συνέπειές τους στη μαζικότητα και στην ίδια την ύπαρξη
των σωματείων. Η γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ στηριζόταν στους εργαζόμενους των
κρατικών εταιρειών (ΔΕΗ, ΟΤΕ, κρατικές τράπεζες κ.λπ.), που είτε
ιδιωτικοποιήθηκαν, είτε διαλύθηκαν, είτε συρρικνώθηκαν. Δηλαδή, πολύ απλά, ο
εγχώριος καπιταλισμός, στη λυσσασμένη του επίθεση ενάντια στην ελληνική
εργατική τάξη, έκοψε και το κλαδί στο οποίο καθόταν η γραφειοκρατία που
εφάρμοζε την πολιτική του στο εργατικό κίνημα. Από εκεί και πέρα, ήταν λογικό να πληθύνουν τα σωματεία-«φαντάσματα»,
που υπάρχουν μόνο για να κάνουν εκλογές και να στέλνουν νόθους
αντιπροσώπους στα συνέδρια, να πληθύνουν οι συνδικαλιστές που είναι στην ουσία
συνταξιούχοι, εργοδότες κ.λπ., καθώς και
να κυριαρχήσουν στα υπάρχοντα σωματεία τα στρώματα της εργατικής αριστοκρατίας
(διευθυντές, μισο-διευθυντές κ.λπ.).
Όμως, το ΠΑΜΕ, που επικαλείται όλ’ αυτά τα φαινόμενα, δεν είναι αθώο για αυτή την κατάσταση.
Η γραφειοκρατία του ήταν για χρόνια επί της ουσίας σύμμαχος με την υπόλοιπη
συνδικαλιστική γραφειοκρατία και έχει τεράστια ευθύνη για όλα τα προαναφερθέντα
χτυπήματα που έχει δεχτεί η ελληνική εργατική τάξη. Στα σωματεία που ελέγχει
παρατηρούνται παρόμοια φαινόμενα με αυτά για τα οποία κατηγορεί τη ΓΣΕΕ, με τη
διαφορά ότι σ’ αυτά υπάρχει και το γνωστό σταλινικό καθεστώς, όπου απαγορεύεται
δηλαδή άλλη άποψη. Τα σωματεία αυτά
είναι κομματικά εξαρτήματα της γραφειοκρατίας του Περισσού, στερούνται πραγματικής
δημοκρατίας και γι’ αυτό είναι απωθητικά για τους εργάτες.
Τι χρειάζεται για να βγει το εργατικό κίνημα απ’ τη
δύσκολη κατάσταση όπου βρίσκεται σήμερα; Χρειάζονται
κατ’ αρχήν σωματεία που να εκπροσωπούν πραγματικά τα εργατικά συμφέροντα, να
έχουν δημοκρατία στο εσωτερικό τους, διαφανείς διαδικασίες, να είναι ενωτικά,
να εκφράζουν δηλαδή τους εργάτες ανεξάρτητα από πολιτική-κομματική τοποθέτηση,
να μπορούν να οργανώνουν αγώνες και να πετυχαίνουν νίκες. Μόνο με αυτούς
τους όρους μπορεί να ξαναζωντανέψει η συνδικαλιστική δράση. Και η ευθύνη για μια
τέτοια πορεία πέφτει στους ώμους των πλέον συνειδητών και τίμιων εργατών, της
πρωτοπορίας δηλαδή.
Από εκεί και πέρα, για να αρχίσει να διορθώνεται η
κατάσταση στην οργανωτική δομή του συνδικαλισμού, θα πρέπει να γίνει εκκαθάριση
και ανασυγκρότηση. Τα διάσπαρτα άμαζα
σωματεία θα πρέπει να ενοποιηθούν σε μεγαλύτερα σωματεία, που να ενώνουν τους
εργάτες όλων των παρεμφερών ειδικοτήτων ανά μεγάλες ομάδες επιχειρήσεων ή
κλάδους. Χωρίς, βέβαια, να παραγνωρίζουμε και την ανάγκη εργοστασιακών σωματείων
κατά περίπτωση. Η πανσπερμία οργανωτικών δομών (πολλά μικρά σωματεία, ομοσπονδίες,
εργατικά κέντρα κ.λπ.), ο κατακερματισμός των δυνάμεων, εξυπηρετεί μόνο τη
γραφειοκρατία και τα προνόμιά της, και φυσικά και τον ταξικό αντίπαλο.
Όσον αφορά το συνέδριο της ΓΣΕΕ, πρέπει να διεξαχθεί στο κέντρο της ελληνικής εργατικής τάξης, στην
Αθήνα δηλαδή, με ανοιχτές στους εργάτες διαδικασίες, χωρίς καμία εξωτερική
επέμβαση. Για τους αντιπροσώπους που τίθεται θέμα νοθείας να αποφασίσουν οι
νόμιμα εκλεγμένοι. Η διάλυση της ΓΣΕΕ, στον βαθμό που δεν υπάρχει ένα όργανο
που να μπορεί να την αντικαταστήσει, δεν ευνοεί την εργατική υπόθεση.
Αυτή είναι η γνώμη μας για τα γεγονότα στη ΓΣΕΕ και πιστεύουμε ότι μαζί μας
θα συμφωνήσουν οι πλέον συνειδητοί και με ανεξάρτητη σκέψη εργαζόμενοι.
Σ. Κρόκος
