Τα «κίτρινα
γιλέκα» έκοψαν τη φόρα της αντιλαϊκής επίθεσης του Μακρόν – μαζί με την
οργανωμένη εργατική τάξη μπορούν και να τον γκρεμίσουν
Έχοντας
συμπληρώσει έξι μήνες συνεχούς δράσης, με σημαντικές νίκες, τα Κίτρινα Γιλέκα
αποκτούν πλέον χαρακτήρα μονιμότητας. Ο
Μακρόν όχι μόνο απέτυχε να τα διαλύσει με τη σκληρή καταστολή, αλλά υποχρεώθηκε
να κάνει και νέες υποχωρήσεις, προκειμένου να τα κατευνάσει. Μετά από έναν
«εθνικό διάλογο»-παρωδία, εξήγγειλε τα εξής μέτρα: 1) Μείωση του φόρου εισοδήματος της «μεσαίας
τάξης». 2) Απλοποίηση των κανόνων για τα δημοψηφίσματα. 3) Αποκέντρωση
κυβερνητικών λειτουργιών. 4) Σύνδεση των χαμηλότερων συντάξεων με τον
πληθωρισμό (αυτό θυμίζει τη δική μας ΑΤΑ – αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή).
5) Καλύτερο έλεγχο της μετανάστευσης.
Οι
υποχωρήσεις του αυτές αφορούν δηλαδή όλο το φάσμα των αιτημάτων των Κίτρινων
Γιλέκων, τα οποία έχουν θέσει θέματα
υπερφορολόγησης του λαού, αύξησης μισθών και συντάξεων, δημοκρατίας και
μετανάστευσης. Από την άλλη, ο Μακρόν, μην μπορώντας να αποβάλει το
αντιλαϊκό DNA του,
είπε ότι «οι Γάλλοι πρέπει να δουλεύουν περισσότερο γιατί ζουν πολλά χρόνια»
και ότι οι (αντιλαϊκές) «μεταρρυθμίσεις» που έκανε στη μέχρι τώρα θητεία του
ήταν σωστές. Με τον τρόπο αυτό, επιβεβαίωσε
ότι είναι μέχρι μυελού οστών άνθρωπος των πλουσίων και κατόρθωσε να παραμείνει
αντιπαθής στην πλειοψηφία των Γάλλων...
Παράλληλα, τα Κίτρινα Γιλέκα πραγματοποίησαν στις αρχές
Απριλίου τη 2η Παν-γαλλική
Συνέλευσή τους στο Σεν Ναζέρ, απαρτιζόμενη από εκπροσώπους των τοπικών
συνελεύσεων όλης της χώρας. Η διακήρυξη που εξέδωσαν επιβεβαιώνει τον πλατύ και
ενωτικό χαρακτήρα τους και την πρόθεσή τους να συνεχίσουν την αυτόνομη δράση τους
«ενάντια στον φιλελεύθερο εξτρεμισμό, για την ελευθερία, την ισότητα, την
αδελφοσύνη», με επίκεντρο τα συμφέροντα των οικονομικά αδυνάτων και με στόχο
την ικανοποίηση των «κοινωνικών, φορολογικών, οικολογικών και δημοκρατικών
διεκδικήσεών» τους. Προγραμματίζουν νέα Συνέλευση για τον Ιούνιο.
Όσον αφορά τις ευρωεκλογές, ουσιαστικά δεν θα υπάρξει κάποια
κάθοδος με τη σημαία των Κίτρινων Γιλέκων, ενώ οι δυνάμεις που έχουν σταθεί πιο
κοντά στο κίνημα (Μελανσόν, μέρος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς κ.λπ.)
δημοσκοπικά δεν έχουν άνοδο. Δεν θα πρέπει να μας ξενίσει το να μην έχει
ιδιαίτερη επίδραση στα αποτελέσματα των ευρωκλογών η δράση του κινήματος, καθώς αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποια πολιτική
δύναμη που να εκφράζει συνειδητά το κίνημα και το σύνολο των αιτημάτων του.
Αυτό όμως που φαίνεται να
αποκρυσταλλώνεται πλέον είναι ότι ο Μακρόν έχει αποτύχει σε όλο το μέτωπο της
πολιτικής του. Απέτυχε να περάσει την πλειοψηφία των
νεοφιλελεύθερων μέτρων που είχε σχεδιάσει, απέτυχε να προωθήσει στην Ευρωπαϊκή
Ένωση τις ποικίλες «μεταρρυθμίσεις» του και χάνει συνεχώς έδαφος μπροστά
στη σθεναρή αντίσταση του γαλλικού λαού, προβαίνοντας σε συνεχείς υποχωρήσεις. Αν μάλιστα κινητοποιηθεί μαζί με τα Κίτρινα
Γιλέκα περισσότερο ενεργά και η οργανωμένη γαλλική εργατική τάξη μέσα από τα σωματεία
της, με συγκροτημένους παράλληλους αγώνες, τότε η πτώση του Μακρόν θα είναι
θέμα λίγου χρόνου (μέχρι στιγμής,
κάτω από την πίεση των μελών της, η CGT έχει
συμμετάσχει σε κάποιες κοινές κινητοποιήσεις). Αλλά
ακόμη κι αν δεν συμβεί αυτό, θα τολμήσουμε να πούμε ότι το πολιτικό του άστρο
έχει ήδη δύσει, προτού καλά καλά ανατείλει.
Εκτίμησή μας είναι ότι ο
γαλλικός λαός δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Η αντοχή, η διάρκεια και τα
αιτήματα του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων εκφράζουν τη βαθιά απαξίωση του
νεοφιλελευθερισμού στη συνείδηση των περισσότερων Γάλλων και κυοφορούν
αντίστοιχες πολιτικές αλλαγές. Οι σημαντικές νίκες που έχουν πετύχει θα
ενθαρρύνουν την ανάπτυξη νέων αγώνων. Και ασφαλώς δεν θα μείνει ανεπηρέαστη και
η υπόλοιπη Ευρώπη.
Βασίλης Παπανικολάου