● Η στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε στις 21 Απριλίου 1967 ήταν πρώτα και κύρια μια δικτατορία της ελληνικής αστικής τάξης και ιδίως των εφοπλιστών, καθώς αυτοί ήταν οι πραγματικοί στυλοβάτες της Χούντας. Η αλήθεια αυτή για τον ρόλο του εφοπλιστικού κεφαλαίου αποσιωπάται συστηματικά.
● Οι Κομμουνιστές-Τροτσκιστές από την πρώτη ημέρα της δικτατορίας ξεκίνησαν την αντίσταση. Ίδρυσαν τη μαζικότερη αντιδικτατορική οργάνωση, τις «Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης», και έγραψαν ηρωικές σελίδες πάλης. Κατά την επτάχρονη δικτατορία, πολλοί τροτσκιστές δικάστηκαν και καταδικάστηκαν (η δίκη των 38 των ΔΕΑ), βασανίστηκαν φρικτά, ή αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό και επικηρύχθηκαν. Πολλοί ήταν οι τροτσκιστές που συμμετείχαν ενεργά στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Επίσης, πρωταγωνίστησαν στην εργατική συνέλευση που έγινε μέσα στο Πολυτεχνείο. Το Πολυτεχνείο δεν ήταν μόνο των φοιτητών, αλλά ήταν και του αθηναϊκού εργαζόμενου λαού.
● Η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 μπορεί να μην έφερε την άμεση πτώση της Χούντας, ράγισε όμως τη σταθερότητα του καθεστώτος, ανοίγοντας τον δρόμο για την πτώση του, και το σημαντικότερο, έφραξε τον δρόμο στη «φιλελευθεροποίησή» του, δηλαδή, σε μια ελεγχόμενη μετάβαση στην αστική δημοκρατία. Είναι αυτή η εξέγερση που σηματοδοτεί μια περίοδο ριζοσπαστικοποίησης και αγωνιστικής αφύπνισης της ελληνικής εργατικής τάξης και της νεολαίας της.
● Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η μεγαλοαστική τάξη, διάφορα αστικά επιτελεία και ειδικά η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά κυβέρνηση του Μητσοτάκη προσπαθούν συστηματικά να απαξιώσουν τον ριζοσπαστισμό που έφερε το Πολυτεχνείο στην ελληνική κοινωνία όπως και όλες τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Δεν θέλουν η νέα γενιά και ο ελληνικός λαός να το θυμάται και να παραδειγματίζεται από τις θυσίες εκείνων των αγωνιστών, γιατί συμβολίζει όλα αυτά που αυτοί θέλουν και σήμερα να χτυπήσουν: ψωμί-παιδεία-ελευθερία!
● Ειδικά σήμερα που η κυβέρνηση, με αφορμή και την επιδημία, επιτίθεται συνολικά στις δημοκρατικές κατακτήσεις του ελληνικού λαού και μιμείται τις χουντικές πρακτικές, ο ηρωικός αγώνας των φοιτητών του Πολυτεχνείου όχι μόνο είναι επίκαιρος όσο ποτέ, αλλά και αποτελεί παράδειγμα για τους νέους αγώνες που έρχονται.
Μ. Σάκος
