Η ιστορική απεργία των λιθογράφων το 1977

 

Τέτοιες ημέρες πριν από 48 χρόνια, το 1977, εξελίχθηκε μια από τις μεγαλύτερες απεργιακές μάχες στην πρόσφατη ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος. Τρεις χιλιάδες περίπου εργάτες των λιθογραφείων, συσπειρωμένοι στο πρότυπο εργατικό σωματείο τους, απήργησαν επί τρεις μήνες και τελικά κατατρόπωσαν τους εργοδότες, κερδίζοντας σπουδαίες κατακτήσεις: το 40ωρο-5ήμερο-8ωρο, για πρώτη φορά στον ιδιωτικό τομέα στη χώρα μας, έναν μήνα θερινή άδεια και μηνιαίο επίδομα αδείας, μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις, καθώς και το τιμαριθμικό μεροκάματο – δηλαδή, όσο ανεβαίνει ο τιμάριθμος, άλλο τόσο να ανεβαίνουν αυτόματα τα μεροκάματα, ανεξαρτήτως οποιασδήποτε άλλης μισθολογικής διεκδίκησης. Οι κατακτήσεις αυτές έγιναν συλλογικές διεκδικήσεις και τελικά κατακτήθηκαν από όλη την ελληνική εργατική τάξη, επηρεάζοντας τον γενικότερο ταξικό αλλά και πολιτικό συσχετισμό.

Ένα ντοκουμέντο του αντιδικτατορικού κινήματος

 Δημοσιεύουμε ένα σημαντικότατο ντοκουμέντο από το κίνημα κατά της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974 και από τη δράση των Ελλήνων Κομμουνιστών-Τροτσκιστών σε αυτό. Πρόκειται για την απάντηση του Γιάννη Βερούχη στην επικήρυξή του από τη Χούντα. Ο Γιάννης Βερούχης, πρόεδρος του σωματείου των λιθογράφων και στέλεχος του Κομμουνιστικού Διεθνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ελληνικού τμήματος της 4ης Διεθνούς), υπήρξε ο ιδρυτής της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης κατά της δικτατορίας, των Δημοκρατικών Επιτροπών Αντίστασης (ΔΕΑ). Η απάντηση αυτή, πριν δημοσιευθεί στον ευρωπαϊκό Τύπο, εμφανίζεται στο «Δελτίο του κλιμακίου των ΔΕΑ “Η Βοήθεια στην Ελλάδα”, αριθ. φύλλου 4 (20/2/68), Μασσαλία-Γαλλία», και εντοπίστηκε στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Η έρευνα για αυτό και άλλα σημαντικά ντοκουμέντα από την ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος και του ελληνικού τροτσκισμού είναι του σ. Αριστείδη Λάμπρου. 

Βλαδίμηρος Λένιν

 

«Ο καπιταλισμός δεν θα ’ταν καπιταλισμός αν το καθαρό προλεταριάτο δεν το περιέβαλλε ένα πλήθος εξαιρετικά πολύμορφων μεταβατικών τύπων, από τον προλετάριο ως τον μισοπρολετάριο, από τον μισοπρολετάριο ως τον μικρό αγρότη, από τον μικρό αγρότη ως τον μεσαίο κ.λπ., δεν θα ’ταν καπιταλισμός αν μέσα στο ίδιο το προλεταριάτο δεν υπήρχαν διαιρέσεις σε περισσότερο και λιγότερο ανεπτυγμένα στρώματα, διαιρέσεις τοπικές, επαγγελματικές, κάποτε θρησκευτικές και άλλες.

Υπερασπιζόμαστε την ιστορία μας

 

Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας είχαμε αναφερθεί σε ορισμένες απόψεις που διαβάζουμε τελευταία γύρω από την ιστορία του κινήματός μας. Είχαμε αναφερθεί συγκεκριμένα στο θέμα της συμμετοχής των τροτσκιστών στο αντιστασιακό κίνημα της Κατοχής (1941-1944). Συνεχίζουμε σε αυτό το θέμα. 

Τιμούμε τους παλιούς συντρόφους

 

Στις 6 Απριλίου συμπληρώνονται 14 χρόνια από τον θάνατο της Κομμουνίστριας-Τροτσκίστριας εργάτριας Σούλας Παπαρρηγοπούλου. Υπήρξε μέλος της προδικτατορικής οργάνωσης των Ελλήνων Κομμουνιστών-Τροτσκιστών, του ΚΔΚΕ. Ήταν μια συνειδητή, αφοσιωμένη και ηθική εργάτρια. Δηλαδή, το είδος του ανθρώπου που έχουν ανάγκη οι επαναστατικές ιδέες και η μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνία.

Η ιστορία του εμβλήματός μας

 Σαν συμπυκνωμένη έκφραση της αγωνιστικής 

τροτσκιστικής ιστορίας μας

 

Ο Ρόμβος, το έμβλημα της «Σοσιαλιστικής Προοπτικής» μας και της κομμουνιστικής τροτσκιστικής οργάνωσής μας, έχει μια Ιστορία ηρωικών θυσιών και αγώνων 77 ετών, και σ’ αυτήν την παράδοση συνεχίζουμε…

 

1933-1940

Ρόμβος που είχε μέσα δύο γράμματα του λατινικού αλφαβήτου ήταν το έμβλημα της παράνομης εφημερίδας «UNSER-WORT» «Ο Λόγος μας», της γερμανικής κομμουνιστικής τροτσκιστικής οργάνωσης.

Υπερασπιζόμαστε την ιστορία μας

 

Την τελευταία περίοδο διαβάζουμε διάφορες τοποθετήσεις που αφορούν την ιστορία του ρεύματος όπου ανήκουμε, του τροτσκισμού. Αισθανόμαστε την ανάγκη να απαντήσουμε, γιατί εμείς πονάμε το κομμουνιστικό-τροτσκιστικό κίνημά μας και βαδίζουμε ιδεολογικά με συνέπεια σε αυτόν τον δρόμο. Χωρίς ιδεολογική πυξίδα, χωρίς στέρεες θεωρητικές βάσεις, χωρίς σεβασμό στην κερδισμένη με αίμα και θυσίες πείρα του παρελθόντος, καμιά πολιτική προσπάθεια δεν έχει μέλλον – ειδικά σε μια εποχή σύγχυσης και χαοτικών ανακατατάξεων μέσα στο σύστημα, όπως η σημερινή.   

Αποχαιρετούμε τον Δημήτρη Χατζημιχελάκη

 Ανήμερα των Χριστουγέννων έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Χατζημιχελάκης, ένας εξαιρετικός άνθρωπος και συνεπής ιδεολόγος, με την επαναστατική έννοια της λέξης. Είχαμε την τιμή να είναι φίλος της εφημερίδας μας, μας βοήθησε με πολλούς τρόπους, μας παρακίνησε ηθικά να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας.  

Στη μνήμη του Θανάση Τσίλη

 

Οκτώ χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή, ο σύντροφος Θανάση Τσίλης μας λείπει πολύ. Παρά το ότι μας έφυγε πρόωρα, πρόλαβε να αφήσει το φωτεινό του στίγμα σε όσους τον γνώρισαν. Και να βάλει το «πετραδάκι» του στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς εκμετάλλευση και αδικία. 

Μια εκδήλωση τιμής για τις Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης (ΔΕΑ)

 

Πριν από την έναρξη της εκδήλωσης, μια ομαδική φωτογραφία

Την Κυριακή 10 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο ΕΑΤ-ΕΣΑ (Πάρκο Ελευθερίας), μια εκδήλωση τιμής για τις Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης (ΔΕΑ). Οι Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης ήταν η μεγαλύτερη αντιδικτατορική οργάνωση και με τη μεγαλύτερη δράση, ιδίως την πρώτη και πιο σκοτεινή περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Ιδρύθηκαν από τους κομμουνιστές-τροτσκιστές του Κομμουνιστικού Διεθνιστικού Κόμματος Ελλάδας (4η Διεθνής) και ξεκίνησαν δράση από το βράδυ της 21ης Απριλίου, δηλαδή, από την πρώτη κιόλας μέρα κήρυξης της δικτατορίας.

Σημείωμα του Γιάννη Βερούχη

 Αυτό το μικρό σημείωμα του αξέχαστου μαρξιστή επαναστάτη και εργατικού ηγέτη Γιάννη Βερούχη (1931-2010) βρέθηκε μετά τον θάνατό του. Μας το παρέδωσε η σύντροφός της ζωής του, Ματίνα Βερούχη-Γορανίτη, την οποία και ευχαριστούμε. Είναι ένας εξαιρετικά συνοπτικός απολογισμός της συνδικαλιστικής του προσφοράς. Που βέβαια δεν ήταν η μόνη, καθώς ο Γιάννης Βερούχης είχε ακόμα να επιδείξει μια αξιοζήλευτη πολιτική, ιδεολογική, οργανωτική και γενικά αγωνιστική προσφορά αλλά και την αντιδικτατορική του δράση. Ο σύντροφος Γιάννης συνήθιζε να συντάσσει τη σκέψη του σε μικρά σημειώματα, προς χρήση σε μια συζήτηση, συγκέντρωση ή συνέλευση.

 

1) Συμμετοχή σε διοίκηση 18 χρόνια (15 σαν πρόεδρος).

2) Οργάνωσα 4 εργατικά σωματεία.

3) Διηύθυνα 61 απεργίες, κερδίσαμε τις 59. (Χάσαμε «Φοίνικα» και κλαδική το 1964 με επιστράτευση). Διάρκεια απεργιών 700 περίπου ημέρες.

4) Προήδρευσα σε άπειρες εργατικές συνελεύσεις και μίλησα σε άπειρες εργατικές συγκεντρώσεις.

Τάσος Μπαρζούκας

 Συμπληρώθηκαν 17 χρόνια από την απώλεια του συντρόφου Τάσου Παπαδόπουλου (Μπαρζούκα). Ο σύντροφος Τάσος παρέμεινε σε όλη του τη ζωή ένας αφοσιωμένος Κομμουνιστής-Τροτσκιστής, που ξεχώριζε για το ήθος του, αλλά και γιατί υπήρξε ένας ακούραστος μελετητής των μαρξιστικών ιδεών. Ήταν στα τελευταία χρόνια της ζωής του φίλος της εφημερίδας μας. Άφησε πίσω του ένα πλήθος από μπροσούρες, πάνω σε θέματα πολιτικά, ιστορικά, φιλολογικά (ο ίδιος ήταν εκπαιδευτικός, και συγκεκριμένα φιλόλογος). Έγραφε πάντα από την οπτική γωνία του αυθεντικού μαρξισμού και τον απασχολούσε ιδιαίτερα το ζήτημα της ενότητας των επαναστατικών δυνάμεων. Τον θυμόμαστε με βαθιά συντροφική εκτίμηση.

 

Η Σύνταξη

Η Διακήρυξη των Κομμουνιστών
Διεθνιστών του Μπούχενβαλντ
Επιμέλεια Τάσου Μπαρφούκα

Λέων Τρότσκυ Οι βασικοί όροι για τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης

«Οι βασικοί όροι για τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης έχουν εγκαθιδρυθεί από την ιστορική πείρα και έχουν ξεκαθαριστεί θεωρητικά:

Ο πρώτος: Το αστικό αδιέξοδο και η επακόλουθη σύγχυση της άρχουσας τάξης.

Ο δεύτερος: Η οξεία δυσαρέσκεια και η πάλη για αποφασιστικές αλλαγές στις γραμμές της μικροαστικής τάξης, που δίχως την υποστήριξή της, η μεγαλοαστική τάξη δεν μπορεί να διατηρηθεί μόνη της.

Ο τρίτος: Η συνειδητοποίηση της ανυπόφορης κατάστασης και η ετοιμότητα για επαναστατικούς αγώνες στις γραμμές του προλεταριάτου.

Και ο τέταρτος: Ένα καθαρό πρόγραμμα και μια σταθερή ηγεσία της προλεταριακής πρωτοπορίας.

Αυτοί είναι οι τέσσερις όροι για τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης. Ο βασικός λόγος για τις ήττες πολλών επαναστάσεων οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί οι τέσσερις όροι, δεν φθάνουν πάντα ταυτόχρονα στον αναγκαίο βαθμό ωριμότητας».

 

«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΕΘΝΗΣ»

Μάιος 1940

 

Υστερόγραφο

Σε δυο επαναστατικές φάσεις της ιστορίας της ελληνικής εργατικής τάξης, συνέπεσαν ταυτόχρονα οι τρεις πρώτοι όροι, το 1923 και το 1944: Αλλά έλειψε ο τέταρτος.

 

Από τη σύνταξη

 

ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΡΛΙΑΦΤΗΣ (1905-2003)

 

Στις 25 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 21 χρόνια από τον θάνατο του Κομμουνιστή-Τροτσκιστή ηγέτη Λουκά Καρλιάφτη. Μέλος της πιο ηρωικής γενιάς των Ελλήνων κομμουνιστών, αυτής που προσχώρησε στις επαναστατικές ιδέες υπό την άμεση επιρροή της Οκτωβριανής Επανάστασης, συμπλήρωσε περισσότερες από 8 δεκαετίες πλούσιας προσφοράς και παραδειγματικής συνέπειας μέσα στο επαναστατικό εργατικό κίνημα.

Ο Γενάρχης της ιδεολογίας μας

Κάρολος Μαρξ

 «Οι ίδιες οι φυσικές ανάγκες, όπως η τροφή, ο ιματισμός, η θέρμανση, η κατοικία κ.λπ., διαφέρουν ανάλογα με τις κλιματικές και άλλες φυσικές ιδιομορφίες μιας χώρας. Από την άλλη, η έκταση των λεγόμενων απαραίτητων αναγκών, όπως και ο τρόπος ικανοποίησής τους, είναι ιστορικό προϊόν και γι’ αυτό εξαρτάται κατά ένα μεγάλο μέρος από τη βαθμίδα πολιτισμού μιας χώρας, και ειδικότερα από το μέσα σε ποιες συνθήκες, και επομένως με τι συνήθειες και απαιτήσεις ζωής, σχηματίστηκε η τάξη των σύγχρονων εργατών. Έτσι, αντίθετα με τα εμπορεύματα, ο καθορισμός της αξίας της εργατικής δύναμης περιέχει ένα ιστορικό και ηθικό στοιχείο».

Η πρώτη κινεζική έκδοση της Διαρκούς Επανάστασης

 Από τα μπουντρούμια των φυλακών οι Κινέζοι οπαδοί του Λέοντα Τρότσκυ μετέφρασαν και κυκλοφόρησαν το 1934 τη «Διαρκή Επανάσταση»... Αυτοί οι τιμημένοι ήρωες του κινέζικου προλεταριάτου, ενώ παραμένουν αφανείς, σημείωσαν εκπληκτικές θεωρητικές και πρακτικές δράσεις και βρίσκονται στα ψηλότερα σημεία του επαναστατικού πάνθεου των ηρώων.

Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε προς τιμήν τους είναι να δημοσιεύσουμε το εξώφυλλο του εν λόγω βιβλίου. Σημειώνουμε ότι μας το έδωσε ο φίλος Ν.Θ. Τον ευχαριστούμε.

 

Α. Λάμπρου

Στη μνήμη του Στέφανου Χατζημιχελάκη

Στις 6 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 31 χρόνια από τον θάνατο του Μαρξιστή επαναστάτη Στέφανου Χατζημιχελάκη.

Κερδήθηκε στο επαναστατικό κίνημα μέσα από τις μεγάλες φοιτητικές απεργίες του 1928-29, που καθοδήγησαν οι αρχειομαρξιστές-τροτσκιστές. Ήταν φοιτητής (σπούδασε οικονομικά), αλλά παράλληλα δούλευε σε εργοστάσιο κεραμοποιίας. Στον πόλεμο, γλύτωσε συμπτωματικά την εκτέλεση από τη σταλινική ΟΠΛΑ. Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως λογιστής-φοροτεχνικός. Μέχρι και τη δικτατορία του 1967, υπήρξε δραστήριο μέλος του Κ.Δ.Κ.Ε. (ελληνικό τμήμα της 4ης Διεθνούς).

Ο Γενάρχης της ιδεολογίας μας

● Με 10% καθαρό κέρδος το κεφάλαιο αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού

● Με 20% γίνεται ζωηρό

● Με 50% γίνεται τολμηρό

● Με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους

● Και με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μην ριψοκινδυνεύσει να το διαπράξει

 

 

Κάρολος Μαρξ

 

Βλαδίμηρος Λένιν

 Έναν αιώνα πριν, ο Λένιν προβλέπει με ακρίβεια τον ουτοπικό και αντιδραστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

 

«Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ισοδυναμούσαν με συμφωνία για το μοίρασμα των αποικιών. Στον καπιταλισμό, όμως, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς εκτός από τη δύναμη. Ο δισεκατομμυριούχος δεν μπορεί να μοιράσει με οποιονδήποτε άλλο το “εθνικό εισόδημα” μιας καπιταλιστικής χώρας παρά μόνο “ανάλογα με το κεφάλαιο” (κι ακόμη πρέπει να προσθέσουμε ότι το μεγαλύτερο κεφάλαιο θα πάρει περισσότερα απ’ όσα του αναλογούν). Καπιταλισμός σημαίνει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αναρχία στην παραγωγή.

Τιμούμε τους παλιούς συντρόφους

 Στις 6 Απριλίου συμπληρώθηκαν 13 χρόνια από τον θάνατο της Κομμουνίστριας-Τροτσκίστριας εργάτριας Σούλας Παπαρρηγοπούλου. Υπήρξε μέλος της προδικτατορικής οργάνωσης των Ελλήνων Κομμουνιστών-Τροτσκιστών, του ΚΔΚΕ. Ήταν μια συνειδητή, αφοσιωμένη και ηθική εργάτρια. Δηλαδή, το είδος του ανθρώπου που έχουν ανάγκη οι επαναστατικές ιδέες και η μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνία.