Νίκησε η ηρωική απεργία των ναυτεργατών

Η 10ήμερη απεργία της ΠΕΝΕΝ έγραψε ιστορία.
Στον ίδιο δρόμο να βαδίσει όλο το εργατικό κίνημα,
για να τσακίσει τις νέες αντεργατικές επιθέσεις.

 Οι ναύτες και οι λοστρόμοι των επιβατηγών- οχηματαγωγών πλοίων των γραμμών Ελλάδα-Ιταλία, συσπειρωμένοι στο σωματείο τους, την ΠΕΝΕΝ, απήργησαν για 10 ημέρες και απέσπασαν θεσμικές και οικονομικές κατακτήσεις (αύξηση στις οργανικές συνθέσεις των πλοίων, ενίσχυση επιδόματος, 2 ρεπό εκτός πλοίου τον μήνα).

Η μάχη της απεργίας δόθηκε στα λιμάνια Πάτρας και Ηγουμενίτσας απέναντι στις εταιρείες ATTICAGROUP (ελληνική – κατέχει το 70% των εγχώριων επιβατηγών πλοίων) και GRIMALDI (ιταλική – η μεγαλύτερη στη Μεσόγειο Θάλασσα στα οχηματαγωγά πλοία).

Η αστική δικαιοσύνη έβγαλε έξι φορές την απεργία παράνομη και οι ναυτεργάτες αντιμετώπισαν την καταστολή της κυβέρνησης. Την τρίτη ημέρα της απεργίας δυνάμεις του λιμενικού συνέλαβαν 19 ναυτεργάτες, μέλη των πληρωμάτων Super Fast I και IV. Οι απεργοί αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την άμεση επέμβαση μαζικού κινήματος συμπαράστασης.

Στους απεργούς συμπαραστάθηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι και δεκάδες σωματεία. Τα δύο πιο κοντινά σωματεία της ΠΕΝΕΝ, αυτά των πληρωμάτων μηχανής (ΠΕΜΕΝ – μηχανικοί και «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» – λιπαντές), δεν συμμετείχαν στην απεργία. Οι διοικήσεις τους, που πρόσκεινται στον συνδικαλιστικό μηχανισμό του ΚΚΕ (ΠΑΜΕ), αρνήθηκαν τη συμμετοχή και η απεργία δεν ενισχύθηκε, ενώ σίγουρα είχε ανάγκη αυτή την ενίσχυση. Είναι μια στάση από την οποία οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το πώς εννοεί ο συγκεκριμένος μηχανισμός τους εργατικούς αγώνες. Η μοναδική ουσιαστική βοήθεια που πρόσφερε στην απεργία το ΠΑΜΕ ήταν ότι το Εργατικό Κέντρο Πάτρας, που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ, έβγαζε 24ωρη απεργία αμέσως μετά την κήρυξη ως παράνομης της απεργίας που έβγαζε η ΠΕΝΕΝ. Αυτό όμως είναι κάτι που κάνουν οι ομοσπονδίες και τα εργατικά κέντρα ακόμα και αν ελέγχονται από κλασικές αστικές δυνάμεις.

Όπως και να ’ναι, η απεργία των ναυτεργατών έδειξε τις κρυμμένες δυνάμεις της εργατικής τάξης. Έδειξε ότι η ελληνική ναυτεργασία παραμένει ζωντανή παρά τη συστηματική προσπάθεια εξόντωσής της από τους εφοπλιστές. Έδειξε ακόμα ότι, αν οι εργάτες είναι αποφασισμένοι να ανεβάσουν τον πήχη και να αγνοήσουν καταστολή και δικαστήρια, και αυτή ακόμα η αδίστακτη νεοφιλελεύθερη συμμορία που κυβερνά σήμερα δεν μπορεί να τους σταματήσει. Τον δρόμο αυτόν μπορεί και πρέπει να ακολουθήσει όλη η ελληνική εργατική τάξη. Πατώντας στη μεγάλη της παράδοση, με θέληση και οργάνωση, να δώσει την απάντηση που πρέπει στους δυνάστες της καπιταλιστές. Ιδιαίτερα τώρα που με τη γνωστή ύαινα του κεφαλαίου, Νίκη Κεραμέως, εξαπολύουν νέα επίθεση με τα σχέδια για 13ωρη εργασία.

 

Σ. Κρόκος