Ισπανία: 22.000 μεταλλεργάτες κατέβηκαν σε δυναμική απεργία στην περιφέρεια της Κανταβρίας στις 3-4 Ιουνίου. Διεκδικούν αυξήσεις και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Με τα ίδια αιτήματα απήργησαν 26.000 μεταλλεργάτες στην περιοχή του Καδίθ στον νότο στις 18-19 Ιουνίου, ενώ στις κινητοποιήσεις μπήκαν και οι μεταλλεργάτες της Μούρθια. Αναμένονταν και νέες απεργιακές κινητοποιήσεις.
Ολλανδία: Οι σιδηροδρομικοί της χώρας απήργησαν μαζικά στις 6 και 9 Ιουνίου, διεκδικώντας ουσιαστικές αυξήσεις. Το σιδηροδρομικό δίκτυο νέκρωσε, ενώ σχεδιάζονται και νέες απεργιακές κινητοποιήσεις.
Βέλγιο: Περίπου 30.000 εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, τους δήμους, την καθαριότητα και άλλους κλάδους απήργησαν και διαδήλωσαν στις 23 Ιουνίου ενάντια στο πρόγραμμα λιτότητας της κυβέρνησης, που προβλέπει «συγκράτηση» των μισθών, περικοπές επιδομάτων, αντι-ασφαλιστικά μέτρα κ.λπ.
ΗΠΑ: 9.000 εργαζόμενοι στις υπηρεσίες του δήμου της Φιλαδέλφειας ξεκίνησαν απεργία αόριστης διάρκειας την 1η Ιουλίου. Διεκδικούν αυξήσεις και βελτίωση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.
Παναμάς: Συνεχίστηκαν για έναν ακόμα μήνα οι μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στα αντι-ασφαλιστικά μέτρα του νεοφιλελεύθερου προέδρου Μουλίνο. Οι κινητοποιήσεις περιλαμβάνουν απεργίες πολλών κλάδων(εκπαιδευτικοί, υγειονομικοί, οικοδόμοι, εργάτες γης κ.λπ.), διαρκείς διαδηλώσεις –όπου δυναμική συμμετοχή έχουν και οι φοιτητές–, ενώ στην περιοχή Μπόκας δελ Τόρο όπου βρίσκονται οι φυτείες μπανάνας πολυεθνικών εταιρειών (Chiquita) η κινητοποίηση έχει πάρει μορφή εξέγερσης: οι εργάτες γης έχουν στήσει μπλόκα στους δρόμους αποκλείοντας την πρόσβαση στην περιοχή. Εταιρείες και κυβέρνηση επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τους εργάτες γης, με μαζικές απολύσεις και συλλήψεις συνδικαλιστών. Στις 17 Ιουνίου δολοφονήθηκε ένας φοιτητής σε διαδήλωση.
Λατινική Αμερική-εκπαιδευτικοί: Σε μαζικές απεργίες προχώρησαν τους τελευταίους μήνες οι εκπαιδευτικοίσε μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής (Μεξικό, Αργεντινή, Παναμάς, Σάο Πάολο και άλλες περιοχές της Βραζιλίας, Κολομβία κ.ά.). Τα αιτήματα είναι κοινά: διεύρυνση και όχι συρρίκνωση της δημόσιας παιδείας, βελτίωση της οικονομικής και ασφαλιστικής κατάστασης των εκπαιδευτικών κ.ά.
Από τη σύνταξη
