Στόχος της κυβέρνησης μια εμπορευματοποιημένη και ακόμα πιο ταξική εκπαίδευση, χωρίς ίχνος δημοκρατίας
 |
| Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση-πειθάρχηση, στον οποίο οι εκπαιδευτικοί έχουν πετύχει και τις πρώτες νίκες τους, πρέπει να διευρυνθεί, και να «παρασύρει» μαθητές και γονείς. Γιατί αυτό που επιχειρείται εδώ είναι η πλήρης εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. |
Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τα νέα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που προωθεί αυτές τις ημέρες, επιχειρεί ένα ακόμα χτύπημα στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, στη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου. Στο πλαίσιο αυτό προωθεί:
● Τη λειτουργία Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων, δηλαδή την παράδοση 11 γυμνασίων και 11 λυκείων της χώρας στο εφοπλιστικό ίδρυμα «Ωνάση». Τα σχολεία αυτά θα λειτουργούν σαν πρότυπα –οι μαθητές θα μπαίνουν με εξετάσεις–, με το ίδρυμα να αναλαμβάνει το κόστος λειτουργίας, τον εξοπλισμό, την ανακαίνισή τους αλλά και τις επιπλέον ώρες μαθημάτων (ομίλους και «σύνολα»). Πρόκειται για μια ανοιχτή προσπάθεια διάσπασης του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης –αυτή τη φορά με τη συμμετοχή ιδιωτών–, για άμεση εισβολή του εφοπλιστικού κεφαλαίου στο δημόσιο σχολείο που θα καθορίζει μέχρι και το πρόγραμμα συγκεκριμένων διδακτικών ωρών, για ενίσχυση της «κουλτούρας» της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της υποκριτικής καπιταλιστικής «φιλανθρωπίας»-χορηγίας.
● Την εισαγωγή του Διεθνούς Απολυτηρίου (International Baccalaureate) ως επιλογή για πρώτη φορά στα δημόσια λύκεια, και μάλιστα στα πρότυπα. Το μέτρο αυτό κινείται στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση της διάσπασης του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, ενισχύοντας παράλληλα την ταξική διαφοροποίηση, το ιδιωτικό κεφάλαιο (μη κρατικά πανεπιστήμια κ.λπ.), την εκπαίδευση πολλαπλών ταχυτήτων.
● Τη μετατροπή των διευθυντών σε πραιτοριανούς της κυβέρνησης μέσα στο σχολείο, καθώς τους δίνονται υπερεξουσίες. Οι διευθυντές πλέον θα ορίζουν τον υποδιευθυντή, θα αποφασίζουν το ωρολόγιο πρόγραμμα, θα αξιολογούν τους εκπαιδευτικούς με όποια σειρά επιθυμούν, θα μπαίνουν ακόμα και στην τάξη απροειδοποίητα για να παρακολουθούν το μάθημα. Μιλάμε για μετατροπή των διευθυντών σε χωροφύλακες των εκπαιδευτικών, για πλήρη υποβάθμιση της δημοκρατικής λειτουργίας του σχολείου και του συλλόγου διδασκόντων, για απαξίωση του ρόλου του εκπαιδευτικού.
● Τη θέσπιση του «Ανοιχτού Σχολείου», δηλαδή, της λειτουργίας των σχολείων και τα Σαββατοκύριακα.Λειτουργία την οποία θα αναλάβουν οι δήμοι, οι οποίοι σήμερα –εξαιτίας της τραγικής υποχρηματοδότησης– δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά ούτε στα έξοδα της καθημερινής λειτουργίας των σχολείων (καθαριστικά, επισκευές κ.λπ.)! Διαμέσου όμως και αυτού του μέτρου επιχειρείται ο εξαναγκασμός στην αναζήτηση «πόρων» από ιδιώτες και η μετακύλιση μέρους του κόστους των σχολείων στους γονείς. Δεν είναι καθόλου τυχαία τα ήδη ψηφισμένα μέτρα για «εκμετάλλευση» σχολικών χώρων, για διευθυντές-μάνατζερ, για αξιολόγηση της σχολικής μονάδας.
Παράλληλα, μπροστά στον συνεχιζόμενο αγώνα των εκπαιδευτικών ενάντια στην εφαρμογή της ατομικής αξιολόγησης –βασική προϋπόθεση για την υλοποίηση της παραπάνω πολιτικής, μιας και αυτή απαιτεί την υποταγή των εκπαιδευτικών– η κυβέρνηση προχωρά στην αλλαγή της σύνθεσης και της λειτουργίας των πειθαρχικών συμβουλίων. Επιδιώκεται τα εν λόγω συμβούλια να αποτελούνται μόνο από μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, πετώντας έξω για πρώτη φορά μετά τη Χούντα τους εκπαιδευτικούς. Είναι πασιφανές ότι επιχειρείται ο πλήρης έλεγχός τους και η επιτάχυνση των διαδικασιών για την τιμωρία-πειθάρχηση των εκπαιδευτικών που επιμένουν να αγωνίζονται – και εξαιτίας αυτού ήδη παραπέμπονται στα πειθαρχικά.
Όλα τα παραπάνω μέτρα της κυβέρνησης εντάσσονται στη γενικότερη αντιδραστική πολιτική της για κατηγοριοποίηση-αξιολόγηση-αυτονομία-ιδιωτικοποίηση του δημόσιου σχολείου, για την εφαρμογή μάλιστα της οποίας έχουν επιστρατευτεί η τρομοκρατία και ο αυταρχισμός. Η πολιτική αυτή είναι καταστροφική για τη δημόσια εκπαίδευση, για τα μορφωτικά δικαιώματα και ανάγκες των μαθητών, οξύνει ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς, αλλάζει το περιεχόμενο της εκπαίδευσης με κατεύθυνση τις «δεξιότητες» και τις ανάγκες του κεφαλαίου και της «αγοράς». Η κυβέρνηση θέλει να τελειώνει με τον ενιαίο και δωρεάν χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου, με τα συλλογικά δικαιώματα που απορρέουν από αυτόν, με το δημοκρατικό του πνεύμα, την προοδευτική παιδαγωγική, την ουσιαστική μόρφωση.
Η μαζική αντίσταση σε αυτή την αντιδραστική πολιτική γίνεται όλο και περισσότερο αναγκαία και επιτακτική.
Μ. Σάκος
