Θα είναι «ανοιχτά» σε χορηγούς και ιδιωτικά συμφέροντα – και όχι στις πραγματικές ανάγκες των μαθητών
 |
| Την ίδια στιγμή που πολλά σχολεία έχουν πρόβλημα κάλυψης στοιχειωδών λειτουργικών αναγκών, συντήρησης κ.λπ., η κυβέρνηση προωθεί λειτουργία των σχολείων και τα Σαββατοκύριακα - με απώτερο σκοπό να μπάσει στην εκπαίδευση τους «χορηγούς». |
Λίγο πριν τις γιορτές ο υπουργός Παιδείας Πιερρακάκης ανακοίνωσε το σχέδιο «ανοιχτά σχολεία το Σαββατοκύριακο», κάνοντας έτσι ένα ωραίο χριστουγεννιάτικο «δώρο» στην εκπαιδευτική κοινότητα, εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς. Το πιλοτικό αυτό πρόγραμμα θα είναι ανεξάρτητο από τα κανονικά μαθήματα και θα εντάσσεται σε μια λογική «δραστηριοτήτων εμπλουτισμού». Δηλαδή θα περιλαμβάνει αθλητικές, καλλιτεχνικές, κοινωνικές κτλ. δράσεις, σε συνεργασία με τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, τη διεύθυνση του σχολείου και τον σύλλογο διδασκόντων και με τη συνδρομή εθελοντών.
Στη γλώσσα του κυρίου Πιερρακάκη η λέξη «εθελοντισμός» μεταφράζεται, σε απλά Ελληνικά, «για όλα αυτά το υπουργείο δεν θα δώσει φράγκο». Και επειδή δυστυχώς ζούμε ακόμα στο καπιταλιστικό σύστημα, που όλα κοστίζουν, οι δράσεις αυτές μπορεί στην αρχή να γίνουν στις πλάτες των φιλότιμων δασκάλων και γονέων, η φυσική όμως εξέλιξη θα είναι να βρεθεί κάποιος «μεγαλόψυχος» χορηγός. Που, με πολύ καλές προθέσεις και πάντα για το καλό των μαθητών, ήσυχα και αθόρυβα, θα βάλει πόδι στα σχολεία, γυρίζοντας έτσι το ρολόι του χρόνου στα εμφυλιακά και μετεμφυλιακά χρόνια, όπου δεν υπήρχε δωρεάν σχολείο και βιβλία και οι γονείς ξεπουλούσαν ό,τι μπορούσαν προκειμένου να μορφώσουν τα παιδιά τους.
Ο κύριος Πιερρακάκης, πριν τακτοποιήσει τα Σαββατοκύριακα των μαθητών, ας δείξει τις καλές του προθέσεις για το κανονικό ωράριο του σχολείου. Είναι ο υπουργός που κατήργησε τις σχολικές επιτροπές των δήμων, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται οι βασικές οικονομικές ανάγκες των σχολείων. Είναι ο υπουργός που, ενώ διατυμπανίζει όπου βρεθεί την «ψηφιακή μετάβαση» του ελληνικού σχολείου και υπερηφανεύεται για παροχές σε προτζέκτορες και διαδραστικούς πίνακες, επί των ημερών του οι μαθησιακές δυσκολίες αυξάνονται – και για κοινωνικο-οικονομικούς λόγους. Αυτό βέβαια είναι αποτέλεσμα και της αλλοπρόσαλλης εκπαιδευτικής πολιτικής των τελευταίων πολλών χρόνων. Με οδηγίες που αλλάζουν συνέχεια, με τους μαθητές να οδηγούνται στην απλή απομνημόνευση γνώσεων, στη βαθμοθηρία, στον εξοντωτικό ανταγωνισμό. Ο κύριος Πιερρακάκης είναι επίσης ο υπουργός που επί των ημερών του οι μαθητές στοιβάζονται σε τάξεις των 27 ατόμων, που τα σχολικά κτίρια είναι στην πλειοψηφία τους ακατάλληλα έως και επικίνδυνα, που υπάρχουν τρομερές ελλείψεις σε διδακτικό αλλά και υποστηρικτικό προσωπικό, καθαριότητας, φύλαξης κτλ.
Είναι ο υπουργός που άφησε τα σχολεία να παρακμάσουν, ειδικά στις εργατικές περιοχές, και ως δια μαγείας πάλι οι «ευαίσθητοι» ιδιώτες, όπως το Ίδρυμα Ωνάση, ήρθε ως «σωτήρας», παίρνοντας υπό την προστασία του 22 γυμνάσια και λύκεια, «υποβαθμισμένων» περιοχών, μετατρέποντας τα σε «Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία». Όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι θέμα χρόνου να φύγει το «δημόσια» από το τίτλο, έτσι ώστε σε λίγο καιρό κανείς να μη θυμάται τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.
Ο σκοπός της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρος. Διάλυση της δημόσιας παιδείας, αποδέσμευση του κράτους από οποιαδήποτε παροχή σε σχέση με την εκπαίδευση, κάλυψη των σχολικών αναγκών από ιδιώτες, με δημιουργία ακριβών και φτηνών σχολείων. Η προσπάθεια κατάργησης της δωρεάν παιδείας και του δημόσιου σχολείου το μόνο που θα καταφέρει είναι να δημιουργήσει πάλι ένα άλλο «σχολείο», στο οποίο ο ελληνικός λαός έχει δώσει πολλές φορές εξετάσεις με μεγάλη επιτυχία. Αυτό του αγώνα και της διεκδίκησης, που είναι και αυτό όπου θα γίνει η τελική αναμέτρηση.
Μαρία Καράβολα
