Φαινόμενα διάλυσης των δημόσιων συγκοινωνιών

Ο πολλαπλασιασμός των ατυχημάτων είναι το 
αποτέλεσμα μιας πολιτικής που απαξιώνει τις δημόσιες
συγκοινωνίες

Στις δημόσιες συγκοινωνίες η διάλυση-υποβάθμιση-ιδιωτικοποίηση συνεχίζεται. Στον σιδηρόδρομο, υπεραστικό, προαστιακό και αστικό, έχουν πολλαπλασιαστεί τον τελευταίο καιρό τα περιστατικά ατυχημάτων, που μόνο κατά σύμπτωση δεν είχαν δραματική κατάληξη. Δύο περιστατικά στον προαστιακό, με πιο σοβαρό την είσοδο τρένου σε άλλη γραμμή (Χαλκίδα), δύο στον υπεραστικό, με παρ’ ολίγον σύγκρουση τρένων (Κατερίνη), δύο στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο της Αθήνας (ΗΣΑΠ), με πιο σοβαρό την ανάφλεξη συρμού που βρισκόταν σε σταθμό.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της συνεχούς υποβάθμισης του σιδηροδρομικού μέσου. Στον ΟΣΕ συνεχίζεται η πολιτική εγκατάλειψης και κατακερματισμού, με στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίησή του. Έχουν απομείνει 568 εργαζόμενοι, από 3.926 το 2010, ενώ το οργανόγραμμα της επιχείρησης έχει 2.168 κενές οργανικές θέσεις.Υπάρχουν 107 σταθμάρχες, ενώ χρειάζονται 596, και 55 κλειδούχοι, ενώ χρειάζονται 519. Η ΓΑΙΑ ΟΣΕ, που κατέχει την ακίνητη περιουσία του οργανισμού, με 5.500 κτίρια, πολλά από τα οποία αποτελούν πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, μετατρέπεται σε κτηματομεσιτική εταιρεία για να γίνουν ευκολότερα τα ξεπουλήματα. Το τροχαίο υλικό πηγαίνει στην ΕΡΓΟΣΕ, που συγχωνεύεται με τον κεντρικό ΟΣΕ, για να ιδιωτικοποιηθεί και αυτή.

Στα μέσα σταθερής τροχιάς (ΗΣΑΠ, μετρό, τραμ) συνεχίζεται η υποβάθμιση, με μειωμένο προσωπικό, ελλιπή συντήρηση, αραιά δρομολόγια, κατάσταση που τη βιώνουν καθημερινά τα εκατομμύρια των επιβατών στο Λεκανοπέδιο. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται και η έμμεση ιδιωτικοποίηση των μπλε λεωφορείων με ολοένα και περισσότερες εκχωρήσεις λειτουργιών και δρομολογίων στα ιδιωτικά ΚΤΕΛ.

Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη, που βαρύνεται ήδη με το έγκλημα των Τεμπών, συνεχίζει αδίστακτα την πολιτική διάλυσης των δημόσιων συγκοινωνιών, ειδικά του σιδηρόδρομου. Γιατί είναι δέσμια των αρπακτικών κεφαλαίων της αστικής τάξης που θέλουν διαλυμένες τις δημόσιες συγκοινωνίες –και τον κόσμο να αναγκάζεται να χρησιμοποιεί το ΙΧ του–, για να λεηλατούν απερίσπαστα τις εθνικές οδούς και να ληστεύουν τον λαό με τις υψηλές τιμές των πετρελαιοειδών.

Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι ζωτικό ζήτημα για τον εργαζόμενο λαό. Η επανακρατικοποίηση όσων μέσων έχουν ιδιωτικοποιηθεί, η αναβάθμιση όλων των μέσων μεταφοράς με δημόσιες επενδύσεις και η λειτουργία τους κάτω από εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, πρέπει να γίνουν άμεσα αιτήματα του εργατικού κινήματος. Μόνο έτσι μπορεί να σταματήσει η διάλυση των δημόσιων συγκοινωνιών και να γίνουν αυτές εύρωστες και λειτουργικές για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.

 

Σ. Κρόκος