Ματίνα Γιάννης

 

Πέρασαν κιόλας πέντε μήνες από την απώλεια της Ματίνας Βερούχη, που έφυγε από κοντά μας στις 12 Ιουνίου. Μας λείπει πολύ η ανθρωπιά της, η κοινωνική της ευαισθησία, η υποστηρικτική της διάθεση απέναντι στους αδύναμους, τους κατατρεγμένους και όσους αγωνίζονται για έναν δίκαιο σκοπό, αλλά και η αισιοδοξία της και το κουράγιο που μας έδινε. Σκεπτόμενοι τη Ματίνα, δεν μπορεί το μυαλό μας να μην πάει αυτόματα και στον σύντροφό της και σύντροφό μας, τον δάσκαλό μας, τον μαρξιστή επαναστάτη και εργατικό ηγέτη Γιάννη Βερούχη. «Έφυγε» 15 χρόνια πριν τη Ματίνα, στις 4 Ιουνίου 2010. Όλα αυτά τα χρόνια είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τη Ματίνα πτυχές της ζωής του και της κοινής τους ζωής, που κι εμείς δεν γνωρίζαμε καλά καλά – και που ο ίδιος από σεμνότητα απέφευγε να πολυσυζητά. Όπως τα «κωδικοποιημένα», κι όμως τόσο συγκινητικά, γράμματά του προς τη Ματίνα την περίοδο που ήταν στο εξωτερικό λόγω της καταδίωξής του από τη Χούντα. Ή λεπτομέρειες από το ταξίδι του της διαφυγής στην Ιταλία με την περίφημη βάρκα «Ματίνα»… Ή τις κοινές τους φυσιολατρικές αποδράσεις, στον όποιο χρόνο απέμενε στον Γιάννη από τις πάντα πυκνότατες πολιτικές και συνδικαλιστικές δραστηριότητές του… Τα ψαρέματά τους, τις κατασκηνώσεις τους…

Τέτοια και άλλα συζητούσαμε πηγαίνοντας το Σάββατο 25 Οκτωβρίου να ρίξουμε τις στάχτες των δυο τους στη θάλασσα, που τόσο αγαπούσαν. Και συγκεκριμένα σε ένα σημείο ανάμεσα στο Πόρτο Ράφτη και το Λαύριο –μέρη πολύ οικεία στον Γιάννη και τη Ματίνα– και τη νότιο Εύβοια, τόπο της ιδιαίτερης καταγωγής του Γιάννη. Η ατμόσφαιρα συγκινητική, οι αναμνήσεις έρχονταν καταιγιστικά στο μυαλό των παρόντων, συγγενών του Γιάννη και της Ματίνας, και συντρόφων... Συμβολικά ενώθηκαν οι δυο τους ξανά, όπως υπήρξαν αχώριστοι και στη ζωή. 

 

Π.Δ.