Όχι κάμερες στα σχολεία!

Η παρακολούθηση μικρών παιδιών από την πολιτεία
είναι το χειρότερο μάθημα που θα μπορούσαν
να πάρουν στη ζωή τους

Ο δήμος Ν. Ηρακλείου Αττικής είναι αναμφισβήτητα από τους πιο επιβαρυμένους δήμους από απόψεως κτιριακής κατάστασης των σχολείων. Ταβάνια που πέφτουν, τοίχοι με μούχλα, επικίνδυνα προαύλια κτλ. Με αποκορύφωμα την περίπτωση του 7ου Δημοτικού, που παρότι υπήρχε έκθεση ακαταλληλότητας του κτιρίου, ο δήμος το αποσιώπησε, βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές μικρών παιδιών. Μέχρι που οι γονείς με τις κινητοποιήσεις τους ανάγκασαν τον δήμο να επισκευάσει το ετοιμόρροπο κτίριο.

Κι ενώ η δημοτική αρχή κρατάει μια τελείως επιθετική στάση απέναντι στα δίκαια αιτήματα των γονέων, κατηγορώντας τους μάλιστα και για πολιτική σκοπιμότητα, αποφάσισε ότι αυτό που λείπει από τα σχολεία του Νέου Ηρακλείου είναι οι κάμερες παρακολούθησης. Θεωρώντας ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα βανδαλισμών, ανακοίνωσε στους εμβρόντητους γονείς ότι θα τοποθετήσει κάμερες στα προαύλια των σχολείων. Μιλούν για βανδαλισμούς αυτοί που με την εγκληματική αδιαφορία τους βανδαλίζουν οι ίδιοι το σχολείο, με το να μη φροντίζουν τη συντήρηση και τη σωστή λειτουργία του. Πώς μπορούν να ισχυρίζονται ότι τους έπιασε ο πόνος για τους εξωτερικούς χώρους των σχολείων, όταν το εσωτερικό το έχουν καταντήσει ρημάδι; Όταν υποχρεώνουν μικρά παιδιά να περνούν τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τους μέσα σε εντελώς ακατάλληλα και επικίνδυνα κτίρια; Όταν στερούν από τα παιδιά ελεύθερους χώρους για παιχνίδι και άθληση, παραχωρώντας τα ελάχιστα γήπεδα σε ιδιώτες; Κατηγορούν πολύ εύκολα τα νέα παιδιά, ενώ ξέρουν πολύ καλά ότι, ακόμα και αν έχουν γίνει βανδαλισμοί σε κάποια σχολεία, αυτοί γίνονται από συγκεκριμένη ακροδεξιά ομάδα, που φυσικά μένει στο απυρόβλητο. Τους καλοκαιρινούς μήνες μάλιστα έφτασαν στο σημείο να χρησιμοποιούν drone (με λεφτά των δημοτών βέβαια) για να παρακολουθούν μικρά παιδιά να παίζουν στις πλατείες και τις αυλές των σχολείων, στοχοποιώντας τα εντελώς άδικα. 

Η απάντηση των γονέων ήταν άμεση. Στη μαζική συνέλευση, στο σχολείο που πρόκειται να τοποθετηθούν οι κάμερες, η απόφαση ήταν κατά απόλυτη πλειοψηφία αρνητική. Η απάντηση του δήμου ήταν ότι θα τις τοποθετήσει ούτως η άλλως!

Η αδιάλλακτη στάση και η επιμονή τους ένα πράγμα κάνει ξεκάθαρο: τον φόβο τους και την αγωνία τους να ελέγξουν τα πάντα, και κυρίως τη νεολαία. Θέλουν να εφαρμόσουν ένα σύστημα καταστολής και παρακολούθησης που, ξεκινώντας από τα σχολεία, εκπαιδεύει τα παιδιά στην κανονικότητα της παρακολούθησης. Κανένα όμως σύστημα παρακολούθησης δεν πρόκειται να σταματήσει την πρόοδο, και αυτή η νεολαία, που τώρα στοχοποιείται, είναι που θα φέρει τις μεγάλες και συγκλονιστικές αλλαγές στην κοινωνία.

 

Μαρία Καράβολα