 |
| Η ανάσχεση της Κίνας παραμένει η απόλυτη στρατηγική προτεραιότητα των ΗΠΑ. Σε αυτή εντάσσεται και η δημιουργία νέων, ανταγωνιστικών προς την Κίνα εμπορικών και ενεργειακών οδών, που περνούν από τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, και εμπλέκουν και την Ελλάδα |
Οι παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί συνεχίζονται αμείωτοι, παρά τις διάφορες επιμέρους συμφωνίες και πρωτοβουλίες ειρήνευσης.
Στην Παλαιστίνη η ανταλλαγή φυλακισμένων Παλαιστινίων και ομήρων Ισραηλινών (ζωντανών και νεκρών), αν και επεισοδιακά, συνεχίζεται. Οι διαφωνίες για τα επόμενα βήματα της εκεχειρίας είναι σημαντικές και αφορούν στην προοπτική δημιουργίας ή μη ενός παλαιστινιακού κράτους. Αν και για τους Παλαιστίνιους αυτό είναι αδιαπραγμάτευτη συνθήκη και για την παρούσα ισραηλινή κυβέρνηση αδιανόητο, μάλλον κάτω από την πίεση των αραβικών κρατών θα βρεθεί κάποια λύση.
Ωστόσο τα σχέδια για την ανοικοδόμηση της Γάζας προχωρούν και οι συμβαλλόμενοι στις Συμφωνίες του Αβραάμ (2020), Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, Μαρόκο, Σουδάν και Ισραήλ, άρχισαν τις διαπραγματεύσεις υλοποίησης αυτών των συμφωνιών. Στις συμφωνίες αυτές εντάχθηκε τώρα και το Καζακστάν.
Αυτές οι συμφωνίες είναι μέρος της δημιουργίας ενός εμπορικού διαδρόμου (IMEC) που θα συνδέει την Ινδία με την Ευρώπη, διά μέσου του Περσικού Κόλπου και του Ισραήλ, με λιμάνια και σιδηρόδρομους. Στο σχέδιο αυτό εντάσσεται και η «τριμερής συν ένα» συμφωνία μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου, Ελλάδας και ΗΠΑ.Αυτός ο διάδρομος θα λειτουργήσει ως αντίβαρο στα σχέδια του κινεζικού εμπορικού διαδρόμου «Μία Ζώνη-Ένας Δρόμος». Όπως έχουμε γράψει και σε άλλα άρθρα μας, ο στόχος είναι η ανάσχεση της οικονομικής ανόδου της Κίνας, που θέτει σε αμφισβήτηση την ηγεμονία των ΗΠΑ. Η σταθερότητα στη Μέση Ανατολή και η εφαρμογή των Συμφωνιών του Αβραάμ είναι ζωτικής σημασίας για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, ως βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία αυτού του διαδρόμου, στη διαδικασία παρεμπόδισης της μεταφοράς κινεζικών προϊόντων στην Ευρώπη.
Στο μέτωπο της Ουκρανίας φαίνεται πως ο πόλεμος θα σταματήσει όταν η Ρωσία κατακτήσει όλα αυτά που έχει προγραμματίσει, δηλαδή, τις περιφέρειες που έχουν κατά πλειοψηφία ρωσικό πληθυσμό.
Η Ευρώπη, παρά την οικονομική καταστροφή που υφίσταται, συνεχίζει να χρηματοδοτεί έναν πόλεμο –όπου δεν σκοτώνονται παιδιά της– μόνο και μόνο για να μην υποταχθεί στις ΗΠΑ, ενώ στην πραγματικότητα είναι ήδη πλήρως εξαρτημένη από αυτήν και ενεργειακά και σε εξοπλισμούς. Η φρενίτιδα δε των εξοπλισμών που τη διακατέχει είναι πολύ κακός οιωνός για το μέλλον. Πρώτον, γιατί στερεί από τους λαούς κρίσιμα κονδύλια για την ανακούφιση των φτωχών στρωμάτων, αλλά και γιατί κάθε φορά που η Ευρώπη εξοπλιζόταν ακολουθούσαν πόλεμοι. Μάλλον όμως θα λειτουργήσει ως μπούμερανγκ, γιατί οι λαοί της Ευρώπης δεν είναι έτοιμοι να χύσουν το αίμα τους.
Η Ρωσία δείχνει να θέλει να διαπραγματευτεί με τη Δύση, αλλά όχι σε βάση φτωχού συγγενή. Οι σχέσεις της με Ιράν και Βόρειο Κορέα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν διαμεσολαβητικά στις διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Κίνας, κάτι που έχει θίξει ο Τραμπ.
Η Τουρκία, μια από τις ανερχόμενες δυνάμεις στην περιοχή, θα ήθελε να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου και να είναι τοποτηρητής στην περιοχή, αλλά αυτό είναι ενάντια στο Ισραήλ και τα αραβικά κράτη –που ενοχλούνται με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους– αλλά και στις ΗΠΑ, καθώς οι Τούρκοι έπαιξαν σε δύο ταμπλό με τη Ρωσία, εκμεταλλευόμενοι τον πόλεμο της Ουκρανίας. Οι κινήσεις που κάνει τώρα η Τουρκία για να επανορθώσει θα της κοστίσουν πολύ ακριβά, παρά τη στήριξή της από τη Βρετανία, την Ιταλία και τη Γερμανία, που ιστορικά τη στήριζαν.
Η Ελλάδα, με μια μαφιόζικη, διεφθαρμένη και ανίκανη κυβέρνηση, παρακολουθεί αμέτοχη τα διεθνή δρώμενα, συμπτωματικά επωφελούμενη λόγω γεωγραφικής θέσης και όχι από ενεργητικές πρωτοβουλίες. Οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσουν τη χώρα μας στα σχέδιά τους για τον εμπορικό διάδρομο και για την οικονομική στήριξη των εξορυκτικών εταιρειών τους.
Οι λαοί της Ευρώπης έχουν τώρα αμυντική στάση στα οικονομικά χτυπήματα που δέχονται, αλλά σύντομα θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της γαλλικής εργατικής τάξης, που δεν αφήνει τον Μακρόν σε ησυχία. Οι μαζικές απολύσεις στη Γερμανία δεν θα αφήσουν αδιάφορα τα ισχυρότατα εργατικά συνδικάτα. Παρά τις απειλές πολέμου ανά τον κόσμο, η παγκόσμια εργατική τάξη θα αφυπνιστεί για άλλη μια φορά.
Χρήστος Χατζής
