Οι «εκλογές» των διευθυντών στα σχολεία

Οι εργαζόμενοι του δημοσίου δεν έχουν άλλη επιλογή από το να 

συγκρουστούν με τους μνημονιακούς πράκτορες 

Το αποτέλεσμα του νέου νόμου επιλογής διευθυντών σχολείων, ήταν να επανεκλεγούν σε 9 στις 10 περιπτώσεις οι παλιοί διευθυντές. Και στο νέο νόμο, το 70% των μορίων επιλογής ήταν με «αντικειμενικά κριτήρια», δηλαδή με όλα εκείνα τα «εφόδια» που το παλιό πολιτικό σύστημα είχε επί τόσα χρόνια εξοπλίσει τους δικούς του υπηρέτες. Η ψήφος των εκπαιδευτικών αποτελούσε μόλις το υπόλοιπο 30% των μορίων. Το επιστέγασμα αυτής της στρατηγικής επιλογής ήταν η ομολογία ενοχής του υπουργού Παιδείας με τη δήλωση: «Τώρα εσείς τους διαλέξατε» – απέδωσε, δηλαδή, τη δική του πολιτική ευθύνη στους εκπαιδευτικούς.

Όλα αυτά αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της ατολμίας και της έλλειψης βούλησης της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης να έρθει σε σύγκρουση με τα στελέχη του παλιού πολιτικού συστήματος στη δημόσια διοίκηση, παρ’ όλους τους πέντε μήνες διακυβέρνησής της. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εσκεμμένα το παραβλέπει, οι εργαζόμενοι έχουμε νιώσει στο πετσί μας ότι η δημόσια διοίκηση είναι ένα αντιδραστικό όπλο της αστικής «δημοκρατίας» στην ταξική σύγκρουση που διεξάγεται. Επί 40 χρόνια, το πολιτικό σύστημα επέλεγε προσεκτικά τους υποτακτικούς του γενίτσαρους, και αφού τους προμήθευε με κάθε λογής τυπικό προσόν, τους εξόπλιζε και με την αντίστοιχη νομοθεσία για να τους υποστηρίξει.

Τώρα, με βασική ικανότητα τον αρκετά υψηλό βαθμό αμοραλισμού και ασυνειδησίας, εξακολουθούν να λειτουργούν ως το «μακρύ χέρι» των πολιτικών εντολέων τους, προσπαθώντας να δείξουν ότι τίποτε δεν άλλαξε. Τα ατομικά τους προνόμια, που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους αφαιρεί, είναι αρκετά για να συνεχίζουν τον πόλεμο εναντίον της ίδιας τους της κοινωνικής τάξης.

Αυτό το αντιδραστικό «μακρύ χέρι» πρέπει να κοντύνει ως έναυσμα για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος. Αρχικά γιατί θα τους βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας να αποδομούν οποιαδήποτε προσπάθεια αναχαίτισης της ταξικής επίθεσης που δεχόμαστε (βλ. αξιολόγηση). Επιπλέον στον ίδιο βαθμό που μέσω της οικονομικής κρίσης φορτωνόμαστε τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, οξύνεται και η δική μας ταξική συνείδηση και είναι πιο εύκολο πια να τους εξουδετερώσουμε.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακόμα αυταπατάται ότι θα τους απορροφήσει. Στην πραγματικότητα, η εντολή που της δώσαμε είναι να μας δώσει τα «εργαλεία» να τους σαρώσουμε! Αλλιώς θα σαρωθεί και η ίδια!

Θωμάς Θαλασσινός