Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ



Ο αγροτικός τομέας όχι μόνο μπορεί να θρέψει τον ελληνικό λαό αλλά να γίνει και η βάση της παραγωγικής ανασυγκρότησης

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο αγροτικό μοντέλο, που θα υπηρετεί 
την παραγωγική ανασυγκρότησή της και τις διατροφικές ανάγκες 
του λαού της


Είτε γιατί το 3o Μνημόνιο θα αναδείξει το αδιέξοδό του είτε γιατί μόνοι μας θα επιλέξουμε να απεμπλακούμε από την οικονομική και πολιτική δικτατορία του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και των εγχώριων συνεργατών του, η έξοδος από το ευρώ, ως αναγκαστική λύση ή από επιλογή, είναι θέμα χρόνου. Προκύπτει λοιπόν άμεσα η ανάγκη η χώρα να αρχίσει να οργανώνεται για την επόμενη μέρα. Η αγροτική παραγωγή είναι το πρώτο που πρέπει να φροντίσουμε.
Έχει κυριαρχήσει η αντίληψη ότι η χώρα δεν παράγει τίποτα και ότι για να τραφούμε πρέπει να εισάγουμε. Έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ δείχνει ότι μέχρι και το 2010, ύστερα από τόσα χρόνια κλιμακούμενης αποσάθρωσης της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, η αυτάρκεια της χώρας σε φυτική παραγωγή ανερχόταν κατά μέσο όρο στο 99%, ενώ σε ζωική παραγωγή-αλιεία στο 76%. Το πιο ελπιδοφόρο, όμως, είναι ότι τα περιθώρια που υπάρχουν για να ξυπνήσει η Ελλάδα ως διατροφικός γίγαντας είναι πραγματικά πολλά, αρκεί να ληφθούν δραστικά μέτρα… χτες!

  • Αξιοποίηση της υπάρχουσας αναξιοποίητης δημόσιας γης. Διανομή γεωργικών εκτάσεων δωρεάν με τη δέσμευση να αξιοποιηθούν μόνο ως καλλιεργήσιμη γη. Έτσι θα αντιμετωπιστεί και μέρος της ανεργίας και της εγκατάλειψης της επαρχίας από τους νέους και της γήρανσης του αγροτικού πληθυσμού. Έχουμε τη δυνατότητα να καλλιεργήσουμε το ¼ της έκτασης της Ελλάδας.
  • Αξιοποίηση των 15.000 χιλιομέτρων ακτογραμμής για την ενίσχυση των ιχθυοκαλλιεργειών. Μπορούμε να βελτιώσουμε τουλάχιστον κατά 30% την παραγωγή μας.
  • Καθορισμός των χρήσεων γης. Προστασία από την καταστροφή της αγροτικής γης (π.χ. με το πρόσχημα της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας).
  • Αναδασμός εκτάσεων ώστε να είναι εφικτή η καλλιέργεια σε βιομηχανική κλίμακα. Στόχοι είναι: βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των αγροτών, μείωση του κόστους της διατροφής των εργαζομένων στις πόλεις, ελκυστικότερα εξαγώγιμα προϊόντα. Γη και αγρότες πρέπει να στρατευτούν στην ενίσχυση της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
  • Ενίσχυση της χρηματοδότησης των αγροτών μέσω των κρατικών τραπεζών, υπό τον κοινό έλεγχο εργαζομένων και αγροτών (ειδικά των πιο φτωχών).
  • Καθετοποίηση της αγροτικής παραγωγής και αξιοποίησή της σε βιομηχανικό επίπεδο. Οι συνεταιρισμοί εδώ θα παίξουν καθοριστικό ρόλο, εφόσον απαλλαχτούν από τους συνεργάτες του υπάρχοντος συστήματος εκμετάλλευσης.
  • Έλεγχος τιμών από κοινές επιτροπές εργαζομένων και παραγωγών και κατάργηση μεσαζόντων. Καθορισμός ανώτατων τιμών σε αντιστοιχία με τον κατώτατο μισθό.
  • Σταδιακή απεξάρτηση από μεθόδους παραγωγής, τεχνολογία και εξοπλισμό που περισσότερο χειραγωγεί παρά προσφέρει εναλλακτικές ή δίνει λύσεις. Αξιοποίηση των ντόπιων ποικιλιών, σε αντιδιαστολή με τα υβρίδια σπόρων που οδηγούν σε μεγαλύτερη εξάρτηση από λιπάσματα και φυτοφάρμακα. Ανάδειξη των τοπικών προϊόντων.
  • Εκσυγχρονισμός μεθόδων και τυποποίηση παραγωγής. Ολοκληρωτική κατάργηση του συστήματος των επιδοτήσεων, που δημιούργησε τελικά σχέσεις εξάρτησης και διαπλοκής. Ολική αντικατάσταση των καλλιεργειών που έμπαιναν μόνο για τις επιδοτήσεις.
  • Εισαγωγές-εξαγωγές με βάση τις ανάγκες επιβίωσης του πληθυσμού και όχι την ικανοποίηση του αγροτικού ιμπεριαλισμού άλλων χωρών. Οι εξαγωγές θα επιτρέπονται εφόσον καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες της χώρας.

Μια ισχυρή αγροτική παραγωγή επιτρέπει και μια πιο ανεξάρτητη οικονομική πολιτική και επαρκή υπεράσπιση των βασικών αναγκών του πληθυσμού. Η οργάνωση προς αυτή την κατεύθυνση είναι το πιο κρίσιμο ζήτημα. Η ιστορία δείχνει ότι τα δόντια του καπιταλισμού ξεκινούν να δαγκώνουν πάντα αποκτώντας τον έλεγχο της καλλιεργήσιμης γης, για να ελέγξουν τις βασικές βιοτικές ανάγκες ενός λαού. Ο αντίπαλός μας χρειάζεται ξεδόντιασμα! Ως χώρα και τις προϋποθέσεις διαθέτουμε και έμπειρους και με ιστορική συνείδηση εργαζόμενους. Χρειάζεται μόνο μια πολιτική ηγεσία που θα υπερασπιστεί τα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα με συνέπεια και αυταπάρνηση.

Θωμάς Θαλασσινός