Εκφράστηκε
η αντίθεση της εργατικής τάξης στην
πολιτική της λιτότητας, αλλά οι κρίσιμες
μάχες θα δοθούν στους δρόμους
 |
Μεγάλοι
εργατικοί αγώνες έστρεψαν τις εργαζόμενες μάζες της
Ιβηρικής χερσονήσου στ’ αριστερά… |
Οι
εκλογές στην Πορτογαλία και την Ισπανία
απόδειξαν περίτρανα πως «οι καλοί
μαθητές των μνημονίων», όπως χαρακτήριζε
το ευρωπαϊκό κατεστημένο τις δύο χώρες,
δεν ήταν τελικά και τόσο καλοί, καθώς
αυτό που αναδείχθηκε ήταν η στροφή προς
τα αριστερά αυτών των λαών, ιδίως της
εργατικής τάξης. Κάτι που έχει φοβίσει
όλους όσοι πίστευαν ότι μπορούν να
υποδουλώσουν τους Ευρωπαίους εργαζόμενους.
Στην
Ισπανία, τα αποτελέσματα των εκλογών
έδειξαν ταξική πόλωση, με τις εργατικές
περιοχές να ψηφίζουν μαζικά τα αριστερά
κόμματα, κυρίως το νεοσύστατο Podemos.
Παρά την ταύτισή του με τον μνημονιακό
ΣΥΡΙΖΑ και τις δηλώσεις του περί παραμονής
της χώρας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., η στήριξη
που έδωσε το Podemos
στις εργατικές απεργίες και η ενεργή
συμμετοχή του σε αυτές, καθώς και οι
αναφορές του αρχηγού του, Πάμπλο
Ιγκλέσιας, τις τελευταίες ημέρες, στην
Ισπανική Επανάσταση ήταν αρκετά για να
το στείλουν τρίτο κόμμα στη Βουλή.
Να
προσθέσουμε εδώ πως τα τελευταία δύο
χρόνια έχουν
γίνει πολύ σημαντικές απεργίες, για τις
οποίες τα ελληνικά ΜΜΕ δεν είπαν το
παραμικρό. Οι απεργίες στην υγεία
εμπόδισαν το κλείσιμο πολλών νοσοκομείων
και κέντρων υγείας, που απασχολούσαν
χιλιάδες εργαζόμενους. Στους δήμους
δεν επέτρεψαν τη μείωση του προσωπικού
και των μισθών, κερδίζοντας επιπλέον
αυξήσεις στα επόμενα έτη. Στην Coca
Cola
απέτρεψαν το κλείσιμο δύο εργοστασίων,
παρά τις απειλές της εταιρείας ότι θα
έφευγε από τη χώρα.
Επίσης, απεργίες έγιναν στο μετρό και
τις αστικές συγκοινωνίες, στους
σιδηροδρόμους, τις αερομεταφορές, τη
βιομηχανία ελαστικών Bridgestone,
την Panrico
(η μεγαλύτερη εταιρεία τροφίμων σε
Ισπανία και Πορτογαλία), καθώς και
εκατοντάδες ακόμα, οι περισσότερες
νικηφόρες.
Σημαντικό
ρόλο διαδραμάτισαν οι εκλεγείσες με
αριστερά αγωνιστικά ψηφοδέλτια δήμαρχοι
στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, Άντα Κολάου
στη Βαρκελώνη και Μανουέλα Καρμένα στη
Μαδρίτη, οι οποίες στήριξαν τους φτωχούς
και τους άστεγους, δίνοντας έτσι ένα
ταξικό χρώμα στις βουλευτικές εκλογές.
Το
αδιέξοδο όσον αφορά το σχηματισμό
κυβέρνησης αντανακλά την ένταση της
ταξικής πάλης στην Ισπανία,
καθώς και το ότι η εργατική τάξη αυτή
τη στιγμή έχει βάλει την αστική σε θέση
άμυνας. Η πολιτική κρίση θα ενταθεί
ακόμα περισσότερο όσο η ηγεσία της Ε.Ε.
πιέζει για την εφαρμογή μνημονιακών
μέτρων και αυτό με τη σειρά του θα
εντείνει ακόμα περισσότερο τα αποσχιστικά
κινήματα,
ιδίως της Καταλονίας, όπου με επικεφαλής
την τοπική αριστερά το τοπικό Κοινοβούλιο
ψήφισε υπέρ της έναρξης της διαδικασίας
προς την ανεξαρτησία, με 72 υπέρ και 63
κατά.
Στην
Πορτογαλία, παρά τα όσα λέγονται περί
ανάκαμψης της οικονομίας, οι άνεργοι
και οι φτωχοί αυξάνονται. Αυτό εκφράστηκε
στις εκλογές του Οκτωβρίου,
με την υπερψήφιση των κομμάτων που
αναφέρονται γενικά στην αριστερά, τη
σημαντική άνοδο του Μπλόκο της Αριστεράς
και την πτώση της κεντροδεξιάς. Παρά
την πραξικοπηματικού τύπου άρνηση του
Προέδρου της χώρας να δώσει εντολή
σχηματισμού κυβέρνησης στη συνεργασία
Σοσιαλιστών-Κ.Κ.-Μπλόκο, στο τέλος
αναγκάστηκε να διορίσει πρωθυπουργό
τον ηγέτη των Σοσιαλιστών Αντόνιο Κόστα.
Οι
εξελίξεις στην Ιβηρική χερσόνησο θα
επηρεάσουν τις εργατικές τάξεις της
Ευρώπης, κάτι που σύντομα θα εκφραστεί
με την άνοδο των απεργιακών αγώνων
πανευρωπαϊκά. Παρά την αριστερή στροφή
των λαών, τα λεγόμενα αριστερά κόμματα
δεν πιστεύουν στην αναγκαιότητα της
ανατροπής του σημερινού κοινωνικού
συστήματος και είναι ενσωματωμένα σε
αυτό. Η πανευρωπαϊκή εργατική μας τάξη
χρειάζεται πραγματικές επαναστατικές
ηγεσίες, με ιδέες που να εμπνέουν και
να ωθούν στον αγώνα για την αταξική
κομμουνιστική κοινωνία. Ηγεσίες αντάξιες
της Ισπανικής Επανάστασης και της
πορτογαλικής Επανάστασης των Γαρυφάλλων,
ικανές να παλέψουν ενάντια στον βάρβαρο
καπιταλισμό. Και αυτές θα γεννηθούν
μέσα από την πάλη των τάξεων, που σίγουρα
θα ενταθεί στο άμεσο μέλλον.
Χρήστος
Χατζής
