 |
Η υπεράσπιση του ασύλου, αλλά και γενικώς
του
πανεπιστημιακού χώρου, είναι υπόθεση συλλογικών διαδικασιών |
Πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία για
το πανεπιστημιακό άσυλο. Το άσυλο αποτελεί ιερό δημοκρατικό δικαίωμα, καθώς
σηματοδοτεί την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση ιδεών στους χώρους των πανεπιστημίων
και την ελευθερία στην ακαδημαϊκή δραστηριότητα και έρευνα. Άλλωστε, δεν
νοείται παιδεία χωρίς ελευθερία σκέψης και κριτικής. Το άσυλο πρώτα και κύρια ανήκει στην πανεπιστημιακή κοινότητα (φοιτητές,
καθηγητές, εργαζόμενοι κ.λπ.), αλλά και
ευρύτερα στο λαϊκό και εργατικό κίνημα, που θα πρέπει να μπορεί να
εκφράζεται ελεύθερα ή να προστατεύεται στους χώρους των ιδρυμάτων. Γι’ αυτό όλοι οι παραπάνω έχουν χρέος να το
υπερασπιστούν. Εδώ όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε δυο πράγματα:
α) Οι χώροι των πανεπιστημίων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι χώροι
εμπορίου ή διαφήμισης εμπορευμάτων. Θα πρέπει να παραμείνουν χώροι γνώσης
και ιδεών και όχι κέρδους ή πλουτισμού του οποιουδήποτε. Και είναι ακόμα
χειρότερο να εκμεταλλεύεται ο οποιοσδήποτε την έννοια του δικαιώματος του
ασύλου για δικό του οικονομικό όφελος και να πουλάει ό,τι θέλει στους χώρους των
ιδρυμάτων.
β) Εκτός από τους συλλόγους των φοιτητών, των καθηγητών και των
εργαζομένων στα πανεπιστήμια, οι οποίοι οπωσδήποτε θα πρέπει να έχουν τους
δικούς τους χώρους (π.χ. γραφεία, στέκια) για να μπορούν να συνεδριάζουν
ελεύθερα, να αφήνουν το υλικό τους κ.λπ., κανένας
άλλος δεν μπορεί να ιδιοποιείται με το έτσι θέλω χώρους των ιδρυμάτων. Με αυτόν τον τρόπο παραβιάζεται επίσης η
έννοια του ασύλου. Υπεύθυνοι για την παραχώρηση χώρων σε εξωπανεπιστημιακές
συλλογικότητες θα πρέπει να είναι οι σύλλογοι της πανεπιστημιακής κοινότητας
και μόνο αυτοί.
Αν θέλουμε λοιπόν να μιλάμε για
πραγματική υπεράσπιση του δικαιώματος του ασύλου, καθώς πολλοί σήμερα –με
αφορμή και τέτοιες καταστάσεις– θέτουν εκ νέου θέμα κατάργησής του, θα πρέπει το φοιτητικό κίνημα και ιδίως η
λεγόμενη «αριστερά» του φοιτητικού κινήματος να ασχοληθούν σοβαρά και να πάρουν
ξεκάθαρη θέση απέναντι σ’ αυτά τα ζητήματα. Και επειδή «το άσυλο ανήκει σε όλο
τον λαό», και όχι στα ατομικά συμφέροντα του οποιουδήποτε ή σε ομάδες που
εκφράζουν μόνο τον εαυτό τους, το άσυλο μπορούμε να το προασπίσουμε μόνο μέσα
από συλλογικές αποφάσεις και με τον απαραίτητο σεβασμό σε αυτές.
Μ. Σάκος
