 |
| Τα ενεργειακά αποθέματα της ανατολικής Μεσογείου οξύνουν όλο και περισσότερο τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή μας |
Οι
ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην
περιοχή της ανατολικής Μεσογείου μέρα
με τη μέρα οξύνονται και εμπλέκονται
όλο και περισσότερες χώρες στο μοίρασμα
της περιοχής. Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές
δυνάμεις που εμπλέκονται είναι οι ΗΠΑ,
η Γαλλία και η Γερμανία (Ε.Ε.), η Αγγλία
και η Ρωσία. Σε αυτές τις μεγάλες δυνάμεις
προσκολλώνται και μικρότεροι διεκδικητές,
όπως η Τουρκία, η Ελλάδα, η Αίγυπτος, η
Κύπρος και το Ισραήλ.
Η
Ρωσία,
έχοντας κάνει συμμαχίες με
Συρία, Ιράν
και Τουρκία, προσπαθεί να εξασφαλίσει
τις δικές της εξαγωγές φυσικού αερίου
προς την Ε.Ε., βλέποντας την απειλή
μελλοντικής αντικατάστασής της από τις
νέες εξορύξεις σε Κύπρο, Ισραήλ και
Ελλάδα.
Οι
ΗΠΑ
έχουν δέσει στο άρμα τους την Ελλάδα,
την Αίγυπτο, την Κύπρο, ενώ έχουν μαζί
τους τους κλασικούς τους συμμάχους
Ισραήλ και Βρετανία, και διεκδικούν και
την Τουρκία.
Η
Τουρκία,
σαν μεγάλη περιφερειακή δύναμη, είναι
το μήλον της έριδος μεταξύ Ε.Ε., ΗΠΑ και
Ρωσίας. Προσωρινά έχει συμμαχήσει με
τη Ρωσία, με βάση και τα συμφέροντά της
στη Συρία, αλλά πολύ σύντομα θα έρθει
σε σύγκρουση μαζί της λόγω της αντίθεσης
των συμφερόντων τους στο Αιγαίο, αφού
τα τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο
μπορούν να εξυπηρετηθούν καλύτερα με
μια συμμαχία με την Αμερική. Οι προσπάθειες
των ΗΠΑ να φέρουν την Τουρκία με το μέρος
τους είναι πιθανό να καρποφορήσουν,
παρότι το καθεστώς Ερντογάν είναι αρκετά
απρόβλεπτο.
Η
Γερμανία
πάλι, έχοντας ιστορικούς δεσμούς με την
Τουρκία, τη στηρίζει στις διεκδικήσεις
που έχει στο Αιγαίο έναντι της Ελλάδας,
προσβλέποντας στην εκμετάλλευση των
υπαρχόντων κοιτασμάτων μέσω αυτής.
Έτσι
παρατηρούνται η επιθετική πολιτική της
Τουρκίας έναντι της Ελλάδας, της Κύπρου
και του Ισραήλ, η όξυνση της αντιπαράθεσης
ΗΠΑ και Ισραήλ με το Ιράν, και φυσικά
μια, τουλάχιστον κατά τα φαινόμενα,
αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας.
Η
ελληνική αστική τάξη τώρα δείχνει να
μην ξέρει τι θέλει, αναπτύσσει μια
εξωτερική πολιτική γεμάτη αντιφάσεις,
μπρος πίσω, με βασικό χαρακτηριστικό
την ασυνέχεια.
Αρχικά, για τα συμφέροντα των εφοπλιστών,
ξεπούλησε
τα λιμάνια στους Κινέζους,
παρά τις αντιρρήσεις Ε.Ε. και Αμερικής,
που πλήττονταν καίρια τα εμπορικά τους
συμφέροντα. Προσπάθησε
να τα βρει με τη Ρωσία,
κάνοντας μάλιστα και σχέδια για την
αγορά οπλικών συστημάτων και διεκδικώντας
ρωσικές επενδύσεις. Τα
χάλασε με τη Ρωσία και έδωσε γην και
ύδωρ στις ΗΠΑ (εμπορικό
ανταγωνιστή της Ε.Ε.), παρά τους στενούς
δεσμούς (εμπορικούς και μνημονιακούς)
με την Ε.Ε.
Στην
αντιπαλότητα με την Τουρκία, η
κυβέρνηση τη μία μέρα ανακοίνωσε την
επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6
μίλια στα 12, βάσει
του διεθνούς δίκαιου, την
άλλη μέρα, με την πρώτη απειλή της
Τουρκίας, οπισθοχώρησε αναιρώντας. Το
καθεστώς Ερντογάν, ακολουθώντας μια
σταθερή πολιτική χρόνων του τουρκικού
καπιταλισμού, για κάθε οπισθοχώρηση
της Ελλάδας προβάλλει περισσότερες
διεκδικήσεις. Έφτασε να ζητάει, εκτός
από τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, και
τη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης.
Η
Ελλάδα, απεμπολώντας τα 12 μίλια, δεν
έχει δικαίωμα εξόρυξης στο Ιόνιο και
την Κρήτη, και αυτό που της απομένει
είναι να γίνει πέρασμα των πετρελαίων
και του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη.
Κάτι
όχι και τόσο βέβαιο, μιας και ο υποθαλάσσιος
αγωγός από την ανατολική Μεσόγειο θα
είναι πολύ κοστοβόρος σε σχέση με άλλους
αγωγούς μέσω Τουρκίας.
Αυτά
και άλλα πολλά συνθέτουν ένα προφίλ
μιας
εντελώς τυχοδιωκτικής αστικής τάξης,
που
κοιτάζει να κερδίζει πρόσκαιρα,
αδιαφορώντας για τη χάραξη μιας συνεπούς
πολιτικής, που να δίνει μια οποιαδήποτε
προοπτική στη χώρα, από όπου θα μπορούσε
να προκύψει μια παραγωγική ανάπτυξη,
με μείωση της ανεργίας.
Η
εργατική μας τάξη δεν έχει να κερδίσει
τίποτα από όλα αυτά που διαδραματίζονται
πίσω από την πλάτη της και που, μάλιστα,
ίσως καταλήξουν σε κάποια θερμά επεισόδια,
με θύματα τα παιδιά της εργατικής τάξης.
Καθήκον όλων μας είναι η συσπείρωση και
η ενότητα της εργατικής μας τάξης, καθώς
και η συνεργασία με τις εργατικές τάξεις
των γειτονικών χωρών, για τη διεκδίκηση
των δικαιωμάτων μας και την εξασφάλιση
της ειρήνης στην περιοχή.
Χρήστος
Χατζής
