Η
νεολαία πρέπει να μπει μπροστά σε αγώνες
για δουλειά, μόρφωση, κοινωνική δικαιοσύνη
– και όχι να εγκλωβιστεί σε μια εθνικιστική
αναδίπλωση
 |
| Το μαθητικό κίνημα έχει παρελθόν, έχει και μέλλον. Μια αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος θα επηρεάσει και τη νεολαία της χώρας, και τότε είναι σίγουρο ότι οι μαθητές θα βρουν τρόπο να εκφράσουν τον ενθουσιασμό της ηλικίας τους σε μια ριζοσπαστική κατεύθυνση |
Στις
πρόσφατες μαθητικές καταλήψεις
εμφανίστηκαν πολλοί που βιάστηκαν να
κρεμάσουν την ταμπέλα του «φασίστα» σε
μαθητές και πολλοί που πιστεύουν ότι η
νέα γενιά τρώει «κουτόχορτο» και είναι
εύκολη λεία για τους φασίστες. Σε ποιο
βαθμό, λοιπόν, ήταν
οι καταλήψεις της
μαθητιώσας νεολαίας καθοδηγούμενες
από ομάδες ακροδεξιών και τι διαστάσεις
πήρε το φαινόμενο;
Σίγουρα
υπήρξε (και ακόμη πιο σίγουρα θα υπάρξει
στο μέλλον) μεγάλη και οργανωμένη
προσπάθεια από τις ακροδεξιές ομάδες,
ευκαιρίας δοθείσης (σήμερα για το
Μακεδονικό, αύριο για κάτι άλλο), να
διεισδύσουν στις αυθόρμητες αντιδράσεις
και να καθοδηγήσουν τα παιδιά μας εκεί
που αυτοί θέλουν. Απ’ ό,τι φάνηκε, όμως,
στις τελευταίες μαθητικές καταλήψεις
δεν
είχαν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Ακόμη και στη Μακεδονία που έριξαν όλο
το βάρος των δυνάμεών τους, με πρακτικές
εκφοβισμού και απειλές, το ποσοστό των
καταλήψεων δεν ήταν τόσο όσο μας το
παρουσίασαν. Και πολλές από αυτές, όπως
τις χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι μαθητές,
ήταν καταλήψεις-«μαϊμού», στην
πλειοψηφία τους χωρίς γενικές συνελεύσεις
μαθητών και χωρίς παραμονή μαθητών
εντός του σχολείου·
το σκεπτικό ήταν: «κάνουν καταλήψεις
στην υπόλοιπη Ελλάδα για το Μακεδονικό,
και δεν θα κάνουμε εμείς;». Το ποσοστό
των καταλήψεων στην υπόλοιπη Ελλάδα
(εκτός Μακεδονίας) δεν
ξεπέρασε το 10%.
Μάλιστα, ορισμένα σχολεία που ήταν στον
κατάλογο με τις καταλήψεις για το
Μακεδονικό δεν είχαν ιδέα, το κατήγγειλαν
και ζήτησαν να διαγραφούν.
Έχει
διεισδύσει και έχει κερδίσει τους
μαθητές ο εθνικισμός; Αναμφισβήτητα
αυτός ήταν ο στόχος των εθνικιστών σε
αυτές τις καταλήψεις. Να εκμεταλλευτούν
τις συγκυρίες, να δημιουργήσουν το
κατάλληλο έδαφος και, φορώντας
το προσωπείο του «πατριωτισμού», να
μπορέσουν να παρέμβουν και να καθοδηγήσουν
οποιαδήποτε αντίδραση της νεολαίας.
Σ’ αυτό βοήθησε και η ψευτο-αντιφασιστική
προπαγάνδα της κυβερνητικής «αριστεράς»
αλλά και της ενοχικής υπόλοιπης
«αριστεράς», που διόγκωσε το φαινόμενο
και στοχοποίησε τους μαθητές. Ο καλύτερος
τρόπος για να στέλνεις στην αγκαλιά των
ακροδεξιών κόσμο! Η μη μαζικότητα και
η υποτονικότητα των εθνικιστικών
διαδηλώσεων από τη μια, και από την άλλη
ο συντονισμός των μαθητών ενάντια στο
νεοναζιστικό μόρφωμα μας έδειξαν τελικά
ότι ο
φασισμός δεν έχει διεισδύσει στα σχολεία
μας στον βαθμό τουλάχιστον που θέλησαν
να το παρουσιάσουν.
Δεν
είναι όλοι οι μαθητές που συμμετείχαν
σ’ αυτές τις «ύποπτες» καταλήψεις
φασίστες! Αλλού είναι το πρόβλημα. Τα
τελευταία μνημονιακά χρόνια, τα
οικονομικά αδιέξοδα που βιώνουν τα
παιδιά μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον,
η επίθεση που νιώθουν ότι δέχεται η χώρα
τους από τους «δανειστές», ο αστικός
δήθεν αντι-εθνικισμός
ο οποίος διαχέεται από όλα τα εκπαιδευτικά
ιδρύματα και τα ΜΜΕ και ουσιαστικά
τροφοδοτεί τον εθνικισμό, είναι λογικό
σ’ αυτές τις ηλικίες να πυροδοτήσουν
το αίσθημα του πατριωτισμού. Ο οποίος
ιστορικά στην Ελλάδα δεν μπορεί να
ταυτίζεται με τον εθνικισμό, ασχέτως
του ότι σε μια περίοδο που το εργατικό
κίνημα είναι αδύναμο και η «αριστερά»
είναι αποκομμένη από την εργατική τάξη
μπορεί να μετατραπεί σε επικίνδυνο
εργαλείο από τους εθνικιστές.
Τα
παιδιά είναι ο καθρέφτης του σπιτιού
τους και του κοινωνικού τους περίγυρου.
Την οργή και τη δυσαρέσκεια λόγω των
μνημονιακών πολιτικών που εισπράττουν
καθημερινά στο περιβάλλον τους θα τη
μεταφέρουν αυθόρμητα και συλλογικά με
την πρώτη ευκαιρία στους δρόμους. Ένα
συγκροτημένο και ισχυρό μαθητικό κίνημα
που θα παλεύει για ένα καλύτερο και μη
εξοντωτικό σχολείο, για δικαίωμα στη
μόρφωση, για ένα μέλλον με αξιοπρεπή
διαβίωση και όραμα μια καλύτερη κοινωνία,
όπου θα μπορεί η νέα γενιά να πάρει τη
ζωή στα χέρια της, είναι το μόνο που θα
βάλει φραγμό στην όποια διείσδυση των
εθνικιστικών και φασιστικών αντιλήψεων
στα σχολεία!
Όλγα
Στεφανίδου
