Σε
μια εποχή που ο προστατευτισμός
επιστρέφει, οι διακηρύξεις περί
«ευρωπαϊκού στρατού» δεν εκφράζουν
παρά το αδιέξοδο της Ε.Ε.
 |
| Είναι τέτοια η αμυντική εξάρτηση της Ευρώπης από τον αμερικανικό στρατό, που θα χρειάζονταν δεκαετίες απόλυτης πολιτικής σύμπνοιας μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων και μιας τελείως διαφορετικής κατανομής οικονομικών πόρων για να φτιάξουν μια πραγματικά δική τους δομή |
Η
πρόσφατη πρόταση του Μακρόν για ενιαίο
ευρωπαϊκό στρατό είναι μια ιδέα που
έχει προταθεί και παλαιότερα, χωρίς
όμως συνέχεια. Πηγάζει από την αναγκαιότητα
των μεγάλων ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών
δυνάμεων, Γερμανίας και Γαλλίας, να
ανταγωνιστούν στις πωλήσεις όπλων τις
ΗΠΑ και τη Ρωσία και να ανεξαρτητοποιηθούν
από τον στενό έλεγχο του αμερικανικού
ιμπεριαλισμού, που ασκείται μέσω του
ΝΑΤΟ.
Αυτό
φυσικά είναι ανέφικτο, για πολλούς
λόγους.
Ο Richard
Shirref,
των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων,
αναφέρει: στρατός είναι μια συγκέντρωση
νόμιμων ένοπλων δυνάμεων, οι οποίες
λειτουργούν υπό την αιγίδα μιας σταθερής
και κυρίαρχης κυβέρνησης. Αυτή
η ευρωπαϊκή κυβέρνηση όχι μόνο δεν
υπάρχει αλλά και η ίδια η ύπαρξη της
Ε.Ε. βρίσκεται πλέον υπό αμφισβήτηση.
Αντικειμενικά,
για να φτιαχτεί ένας ευρωπαϊκός στρατός,
δεν αρκεί η ύπαρξη μόνο εργοστασίων
παραγωγής πολεμικού υλικού. Θα πρέπει
να δαπανηθούν τεράστια κονδύλια στον
αμυντικό τομέα, κάτι από το οποίο η
Ευρώπη βρίσκεται πολύ μακριά. Όταν ο
αμερικανικός ιμπεριαλισμός δαπανά για
αμυντικούς σκοπούς 600 δις το χρόνο, η
Γερμανία δαπανά 44 δις, η Γαλλία 58 δις, η
Ιταλία 29 δις και η Αγγλία 47 δις. Δηλαδή
οι
ΗΠΑ δαπανούν πολλαπλάσια χρήματα απ’
ό,τι και τα τέσσερα μαζί πιο ισχυρά κράτη
της Ευρώπης.
Σε κάθε κίνδυνο, θα ζητούν βοήθεια από
τον Θείο Σαμ.
Ένας
άλλος σοβαρός λόγος αφορά και το εναντίον
ποιας απειλής θα οργανωθεί ένας ευρωπαϊκός
στρατός.
Οι σοβαροί οικονομικοί αντίπαλοι των
Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών είναι οι ΗΠΑ
και η Κίνα. Οι ΗΠΑ υπενθύμισαν στον κ.
Μακρόν ότι είναι αυτές που έσωσαν τη
Γαλλία από την μπότα του γερμανικού
ιμπεριαλισμού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όσο για την Κίνα, για αυτή μάλλον θα
φροντίσουν οι ΗΠΑ. Άλλωστε, μέσα στα
πλαίσια αυτά, προς αντιμετώπιση του
πάλαι ποτέ εξ Ανατολών κινδύνου (Σοβιετική
Ένωση) αλλά και οποιουδήποτε άλλου
κινδύνου, οργανώθηκε το ΝΑΤΟ, το οποίο
έχει αναλάβει την «υπεράσπιση» του
Δυτικού κόσμου.
Ο
πιο σημαντικός όμως λόγος που εξηγεί
ότι ο ευρωπαϊκός στρατός είναι μια
ουτοπία είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος της
ουσιαστικής αποτυχίας του ενιαίου
ευρωπαϊκού νομίσματος και της «ενωμένης
Ευρώπης». Ο
στρατός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο
υπερασπιστής των συμφερόντων της κάθε
εθνικής αστικής τάξης έναντι των
ανταγωνιστών της.
Αυτά τα συμφέροντα δεν είναι κοινά
μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών. Αντίθετα,
οι ανταγωνισμοί μέσα στην Ευρώπη είναι
τεράστιοι (βλ. δυσκολία συμφωνίας για
το Brexit).
Η έως τώρα εμπειρία απέδειξε ότι τα
αδύναμα οικονομικά κράτη υποτάσσονται
στα συμφέροντα των ισχυρότερων. Κάτι
το οποίο καμιά ευρωπαϊκή αστική τάξη
δεν θα αποδεχτεί τελικά και γι’ αυτό
οδηγούμαστε στη διάλυση αυτής της
ένωσης.
Αυτή
η αντίθεση συμφερόντων και η παγκόσμια
καπιταλιστική κρίση αναπόφευκτα οδήγησαν
τμήματα των αστικών τάξεων στην υιοθέτηση
προστατευτικής πολιτικής. Δηλαδή, στην
περιφρούρηση των εθνικών οικονομικών
αστικών συμφερόντων.
Η Γαλλία και η Γερμανία, επιμένοντας
στην πολιτική των «ανοιχτών αγορών»
και του νεοφιλελευθερισμού, μια πολιτική
που οδήγησε σε κοινωνικά αδιέξοδα και
φτωχοποίηση της πλειοψηφίας των
ευρωπαϊκών λαών, ονειρεύονται ευρωπαϊκούς
στρατούς για να αντιμετωπίσουν τους
οικονομικούς αντιπάλους τους αλλά και
για την αντιμετώπιση της εργατικής
θύελλας που έρχεται. Ακριβώς πριν από
την πλήρη αποδόμηση της Ε.Ε., με την
εξέγερση τμημάτων του γαλλικού λαού
και την κατάρρευση του Μακρόν, με ένα
σκληρό Brexit
που έρχεται, αλλά και με την άνοδο
ακροδεξιών κομμάτων σε μια σειρά χώρες,
τη στροφή προς τη Ρωσία ευρωπαϊκών
κρατών του πρώην Ανατολικού μπλοκ κ.λπ.
Αυτές
οι αντιφάσεις του καπιταλιστικού
συστήματος και η διάσπαση των ευρωπαϊκών
αστικών τάξεων είναι η καλύτερη ευκαιρία,
που πρέπει να εκμεταλλευθούμε, για να
ελευθερωθεί το ευρωπαϊκό προλεταριάτο
από τα δεσμά του και να χτίσει την ενωμένη
Ευρώπη των εργατών.
Χρήστος
Χατζής
