Οι εργαζόμενοι στον
κλάδο των γυμναστηρίων βρίσκονται σε απόλυτο αδιέξοδο. Μετά το ανοιξιάτικο lock down ήλθε τώρα και το
κλείσιμο των χώρων. Φυσικά, όλο αυτόν τον καιρό, βρίσκονταν σε σχετική
υπολειτουργία.
Ένας από τους κλάδους που έχουν πληγεί περισσότερο
από την επιδημία είναι τα γυμναστήρια, με δραματικές
συνέπειες για τους εργαζομένους τους
Ωστόσο, πρέπει να
το κάνουμε σαφές. Δεν είναι μόνο ο covid-19 που χτύπησε
τον συγκεκριμένο κλάδο. Το πλαίσιο για να γίνει κανείς γυμναστής είχε αλλάξει εδώ
και καιρό. Δεν χρειαζόταν κανείς να είναι απόφοιτος των γυμναστικών ακαδημιών.
Μπορούσες με «σπουδές» έξι μηνών να κάνεις τον «γυμναστή». Έβγαζες μια σχολή,
ιδιωτική, εργαζόσουν ως γυμναστής, αναγνωρισμένος, έκανες personal training κ.λπ. Το μόνο που
δεν είχες δικαίωμα είναι να είσαι ιδιοκτήτης γυμναστηρίου και αυτό όσον αφορά
τον τίτλο σπουδών. Μπορούσες όμως να «αγοράσεις» έναν απόφοιτο γυμναστικής
ακαδημίας και να είναι αυτός ο νομικά υπεύθυνος και εσύ ο πραγματικός ιδιοκτήτης.
Με όλα αυτά, το ωρομίσθιο είχε φτάσει σε κωμικοτραγικά ποσά. Ακόμα και 2 ευρώ την
ώρα, ακουγόταν στην πιάτσα.
Τώρα πώς κανείς
εμπιστευόταν το κορμί του σε τέτοια φρικτή πραγματικότητα, είναι άλλο θέμα... καπιταλιστικό...
Πήγαινες στον χώρο, έκανες ό,τι ήθελες, όπως το ήθελες και ό,τι καταλάβαινες. Ποιος
να σε προσέξει... Και το αποτέλεσμα; Τρομερά προβλήματα υγείας, πόδια, μηνίσκοι,
τένοντες, αορτές μεγεθυμένες κ.λπ. Δεν είναι, βέβαια, έξω από τη σκέψη μας το
γεγονός ότι τα γυμναστήρια είχαν φτάσει σε εξωφρενικές γυμνάσεις, παντελώς άχρηστες.
Με όλα αυτά τα body building και τις γραμμώσεις, που έχουν φτάσει στα
όρια της διαστροφής. Έφτασαν στο σημείο και το 5% λίπος στο σώμα να θεωρείται
«αμάρτημα»!
Εμείς δεν μπορούμε
να τοποθετηθούμε επιστημονικά και εν εκτάσει. Αρκούμαστε να είμαστε αλληλέγγυοι
με τους πληττόμενους γυμναστές, τις καθαρίστριες και όλο το προσωπικό.
Α. Λάμπρου
