Μπορεί οι κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών να μη συνεχίστηκαν, με ευθύνη των κομμάτων της «αντιπολίτευσης» και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ωστόσο άφησαν ένα σημαντικό κοινωνικό και πολιτικό «αποτύπωμα». Κατ’ αρχάς, το προφανές, άλλαξαν τον πολιτικό συσχετισμό, δυσκολεύοντας κατά πολύ την επιβίωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που έχει και την κύρια ευθύνη για το έγκλημα. Η οργή των χιλιάδων διαδηλωτών σε όλες τις πόλεις της χώρας για τον θάνατο τόσο πολλών, νέων κυρίως, ανθρώπων στο «δυστύχημα» των Τεμπών πυροδοτήθηκε και από την καταπιεσμένη επί μια τετραετία αγανάκτηση για την όλη «πολιτεία» αυτής της κυβέρνησης: χτύπημα δικαιωμάτων, τρομοκρατική διαχείριση της επιδημίας, εξοντωτική ακρίβεια, προκλητική εύνοια για την ολιγαρχία του πλούτου.
Σύμφωνα με έρευνες, ο κόσμος που κατέβηκε στις δύο απεργίες και τις άλλες διαδηλώσεις για τα Τέμπη ξεπέρασε τα 2,5 εκατομμύρια, θυμίζοντας ημέρες αντιμνημονιακού αγώνα και κινήματος των πλατειών. Το πιο ελπιδοφόρο, όμως, είναι ότι στις κινητοποιήσεις αυτές υπήρξε αποφασιστική η παρουσία της νεολαίας, που δεν είχε κινητοποιηθεί μαζικά εδώ και πολλά χρόνια.
Όλα αυτά πρέπει να τα έχουμε στο νου μας στις κρίσιμες μάχες που έρχονται – και στις οποίες το πιο βασικό είναι να μπορέσει ο λαός μας να ξαναβρεί την πίστη στις δυνάμεις του.
Π.Δ.
