Προκλητική δικαστική απόφαση για το ρεύμα

Οι ηλεκτρικές εταιρείες γδέρνουν τον κόσμο και η αστική 
δικαιοσύνη τους δίνει και συγχαρητήρια

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών απέρριψε αγωγή που είχαν κάνει πολίτες, δικηγορικοί σύλλογοι και καταναλωτικές ενώσεις εις βάρος της ΔΕΗ για το θέμα της ρήτρας αναπροσαρμογής που εκτόξευσε τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος σε δυσβάσταχτα για τον λαό επίπεδα. Η αστική δικαιοσύνη δικαιολογεί τη ληστεία του κεφαλαίου με προκλητικό τρόπο. Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι «η αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας έχει πλέον αναχθεί σε χρηματιστηριακό προϊόν και διαμορφώνεται από το Ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας». Με τη «βούλα» της αστικής δικαιοσύνης, δηλαδή, το ηλεκτρικό ρεύμα δεν αποτελεί πια κοινωνικό αγαθό.

Η απόφαση λέει ακόμα τα εξής προκλητικά: «Ο καταναλωτής που επιλέγει να συνάψει σύμβαση προμήθειας ενέργειας όχι σε σταθερή τιμή αλλά σε κυμαινόμενο τιμολόγιο, ασφαλώς γνωρίζει ότι η διακύμανση γίνεται στη βάση της συμβατικής ρήτρας αναπροσαρμογής». Ας προσέχατε, δηλαδή, όσοι υπογράψατε τέτοιο συμβόλαιο. Το θέμα είναι ότι η διοίκηση της ΔΕΗ, σαν εγκάθετοι του κεφαλαίου που είναι, έβαλε στο «λούκι» των αυξήσεων και όσους καταναλωτές δεν είχαν υπογράψει συμβόλαιο με ρήτρα αναπροσαρμογής, για να μην υπάρχει διέξοδος για κανέναν να ξεφύγει από τις δαγκάνες του κεφαλαίου.

Η απόφαση διαφημίζει και επικυρώνει την ασυδοσία του κεφαλαίου: «Οι εν λόγω ρήτρες δεν υπόκεινται σε έλεγχο καταχρηστικότητας αλλά σε έλεγχο διαφάνειας». Αυτή είναι η στυγνή γλώσσα του χρηματιστικού κεφαλαίου. Δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο από την αστική δικαιοσύνη. 

Το θέμα είναι ότι ο λαός αντιμετωπίζει κίνδυνο επιβίωσης από τη στιγμή που ο καπιταλισμός, αναζητώντας το εύκολο κέρδος, όπως ο βρικόλακας το αίμα, έχει μεταβάλει το ηλεκτρικό ρεύμα από βασικό κοινωνικό αγαθό σε θηλιά στον λαιμό όλης της κοινωνίας.

Είναι άμεση κοινωνική ανάγκη να ανατραπεί το καθεστώς χρηματιστηριοποίησης του ηλεκτρισμού που έχουν επιβάλει τα όρνεα του κεφαλαίου. Να ξαναγίνει η ΔΕΗ πραγματικά Δημόσια Επιχείρηση, κάτω από τον εργατικό-λαϊκό έλεγχο. Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως χρειάζεται η μαζική οργανωμένη πάλη του δοκιμαζόμενου λαού, με διαδηλώσεις, καταλήψεις και γενικά με κάθε πρόσφορο μέσο. Η πάλη αυτή αναπόφευκτα θα είναι σκληρή και αδυσώπητη, όπως αντίστοιχα σκληρή και αδυσώπητη είναι η γλώσσα και η πολιτική του χρηματιστικού κεφαλαίου. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για τον λαό και την κοινωνία.

 

Σ. Κρόκος