Οι Γάλλοι εργαζόμενοι και νεολαίοι δείχνουν σε όλους μας τον δρόμο της αποφασιστικότητας, της τόλμης, της πίστης στη δύναμη του λαού
Δεν πρόκειται απλώς για ένα κύμα απεργιών και μαζικών διαδηλώσεων.
Αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία έχει χαρακτηριστικά εξέγερσης. Μιας
εξέγερσης που αμφισβητεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το δικαίωμα
της εξουσίας να επιβάλει πολιτικές ενάντια στη θέληση του λαού
Εδώ και τρεις περίπου μήνες, η γαλλική εργατική τάξη, η νεολαία, οι φοιτητές και το μεγαλύτερο μέρος του λαού βρίσκονται σε πολεμική αντιπαράθεση με το καθεστώς Μακρόν και τις πολιτικές του.
Αφορμή η προώθηση ενός ασφαλιστικού νομοσχεδίου που μεταξύ άλλων αυξάνει το όριο ηλικίας για σύνταξη από τα 62 στα 64 χρόνια, μέτρο που σε συνδυασμό με την προϋπάρχουσα απαίτηση της γαλλικής νομοθεσίας να έχεις σαράντα χρόνια εργασίας, απομακρύνει για την πλειονότητα των εργαζομένων την προοπτική συνταξιοδότησης. Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, το 70% του γαλλικού λαού τάσσεται κατά του νομοσχεδίου.
Βαθύτερη αιτία της σφοδρής αντιπαράθεσης η γενικότερη δυσαρέσκεια του γαλλικού λαού ενάντια στη νεοφιλελεύθερη και αυταρχική πολιτική του Μακρόν, την οποία έχει ακολουθήσει από την αρχή της θητείας του.
Στις 19 Ιανουαρίου έγινε η πρώτη γενική απεργία ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Από την ημέρα αυτή και κάθε βδομάδα όλα τα συνδικάτα πραγματοποιούν μια γενική απεργία, έχοντας σχηματίσει κοινό συντονιστικό όργανο, και κατεβαίνουν σε τεράστιες διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Στα ενδιάμεσα γίνονται πολυήμερες απεργίες διαφόρων κλάδων, όπως στα διυλιστήρια, στους σιδηροδρόμους, στα απορριμματοφόρα, στην εκπαίδευση κ.λπ. Στήνονται απεργιακά μπλόκα έξω από εργοτάξια, κλείνονται δρόμοι και σιδηρόδρομοι, γίνονται μικρές πορείες μέσα σε εμπορικά κέντρα.
Η τεράστια αυτή κοινωνική πίεση οδήγησε την πλειοψηφία των βουλευτών να πάρουν θέση κατά του νομοσχεδίου. Το κόμμα του Μακρόν ούτως ή άλλως δεν έχει απόλυτη πλειοψηφία στη βουλή και συμμαχεί συνήθως με το δεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, του οποίου όμως τώρα οι βουλευτές δεν ήταν συμπαγείς υπέρ του νομοσχεδίου. Για να ξεπεράσει το εμπόδιο, στις 16 Μαρτίου ο Μακρόν και η κυβέρνησή του ανακοίνωσαν στη βουλή ότι παύει κάθε συζήτηση και ότι εκδίδουν πράξη νομοθετικού περιεχομένου βάσει του άρθρου 49.3 του συντάγματος, που όμως υπάρχει μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις κατεπείγουσας ανάγκης. Η αυταρχική πρόκληση ήταν τεράστια.
Ήταν η θρυαλλίδα που οδήγησε τον γαλλικό λαό σε έκρηξη και εξέγερση. Επί μία σχεδόν βδομάδα, κάθε βράδυ, χιλιάδες νέοι μαζεύονταν στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων πόλεων, έφτιαχναν πύρινα οδοφράγματα με τα συσσωρευμένα σκουπίδια της απεργίας και συγκρούονταν με την αστυνομία μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Στις 20 Μαρτίου παραλίγο να πέσει η κυβέρνηση και αυτομάτως να ακυρωθεί η πράξη νομοθετικού περιεχομένου, όταν η διακομματική πρόταση μομφής δεν πέρασε για μόλις 9 ψήφους, αφού μέχρι και το 1/3 των βουλευτών των Ρεπουμπλικάνων ψήφισε υπέρ της πρότασης μορφής, κόντρα στη γραμμή του κόμματος.
Τη στιγμή που γράφονται ετούτες οι γραμμές, 6 Απριλίου, πραγματοποιείται η ενδέκατη παν-γαλλική γενική απεργία από τις 19 Γενάρη, γίνονται μαζικές διαδηλώσεις και πολύωρες συγκρούσεις με την αστυνομία.
Ο γαλλικός λαός δεν φαίνεται διατεθειμένος να το βάλει εύκολα κάτω. Υπό την πίεσή του, τα κόμματα της αριστεράς προωθούν αίτημα δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό, ενώ παράλληλα αναμένεται η απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου για την πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Η γενικευμένη αντίστασή του έρχεται ως συνέχεια του μαζικού κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων (Νοέμβρης 2018 – Νοέμβρης 2019) ενάντια στους «πράσινους φόρους» και την έλλειψη δημοκρατίας, ως συνέχεια σημαντικών εργατικών αγώνων, αλλά και του επίσης μαζικού κινήματος κατά του «υγειονομικού πάσου» για τον κορωνοϊό (Ιούλιος 2021 – Ιανουάριος 2022).Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι θα έχει συνέχεια και προοπτική.
Ο αγώνας αυτός είναι βαθιά ταξικός και δημοκρατικός. Υψώνει τείχος αντίστασης σε κεφαλαιώδεις πολιτικές του παρηκμασμένου καπιταλισμού. Αποτελεί ορόσημο για όλους τους λαούς και ιδιαίτερα τους ευρωπαϊκούς. Μας γεμίζει δύναμη και αισιοδοξία. Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε να τον παρακολουθούμε με αμείωτο ενδιαφέρον και να ευχόμαστε ολόψυχα την επιτυχία του.
Βασίλης Παπανικολάου
