 |
| Ο ελληνικός καπιταλισμός, δια της κυβέρνησης Μητσοτάκης, συμμετέχει και είναι συνυπεύθυνος για το έγκλημα που συντελείται στη Γάζα. Οι συνέπειες μόνο αρνητικές θα είναι για τον ελληνικό λαό. Αλλά και η κυβέρνηση δεν θα πετύχει τίποτε από αυτά που προσδοκά από την -επαίσχυντη- στάση της. |
Από τη διαίρεση της Παλαιστίνης από τον ΟΗΕ και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, η περιοχή της Μέσης Ανατολής δεν ησύχασε ποτέ. Το «μεσανατολικό ζήτημα», όπως ονομάζεται πλέον, δεν επιλύεται, γιατί αντίθετα συμφέροντα και ανταγωνισμοί δεν το επιτρέπουν.
Η Ελλάδα αρχικά δεν αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ, αφού ανέκαθεν διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, όπως επέτασσαν τα συμφέροντα από τη μια του εφοπλιστικού κεφαλαίου, με τις μεταφορές πετρελαίων και εμπορευμάτων, και από την άλλη του κατασκευαστικού κεφαλαίου, που έχτισε ολόκληρες πόλεις σε πολλά αραβικά κράτη.
Η αλλαγή πολιτικού προσανατολισμού ξεκινάει τον Μάιο του 1990, με την αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, η ελληνική άρχουσα τάξη προσβλέπει στη συνεργασία με το Ισραήλ για την εξόρυξη φυσικού αερίου στη δυνητική ελληνική ΑΟΖ αλλά και τη μεταφορά φυσικού αερίου από τα ισραηλινά κοιτάσματα μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη. Έτσι συσφίγγονται ακόμη περισσότερο οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ, με αποκορύφωμα τα γεγονότα με το Mavi Marmara το 2010, όπου οι σχέσεις περνούν και σε στρατιωτικό επίπεδο, ανταγωνιστικά προς την Τουρκία. Το παλαιστινιακό ζήτημα μπαίνει πλέον σε δεύτερη μοίρα από τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες ευθυγραμμίζονται πλέον ολοκληρωτικά με την πολιτική του αγγλοσαξονικού άξονα.
Στον πόλεμο του Ισραήλ με τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του οριστικοποίησε τη ρήξη με τον αραβικό κόσμο, παίρνοντας καθαρά θέση υπέρ του Ισραήλ, ακολουθώντας σαν πειθήνιο όργανο τις εντολές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο είναι ανίκανη να προωθήσει ένα σχέδιο ειρήνης για την περιοχή, αντίθετα συμμετέχει στα σχέδια ΗΠΑ-Νετανιάχου για εκκένωση της Λωρίδας της Γάζας από τον πληθυσμό της, δεχόμενη να πάρει στην Ελλάδα 100.000 πρόσφυγες, κάτι που πολύ πιθανά θα αποσταθεροποιήσει ακόμη περισσότερο την περιοχή, και αδιαφορώντας για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Και φυσικά, οι στόχοι του Ισραήλ ίσως να μην επιτευχθούν 100%, αλλά η Ελλάδα διέρρηξε για πολλά χρόνια τις ιστορικές της σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, χάνοντας και τη στήριξη αυτού του κόσμου έναντι της Τουρκίας για θαλάσσιες ζώνες και κυριαρχικά δικαιώματα.
Ο χαμένος από κάθε άποψη θα είναι ο ελληνικός λαός: αύξηση των μεταναστευτικών ροών, αγορές ακόμη περισσότερων εξοπλισμών σε βάρος της παιδείας και της υγείας, απαξίωση της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο για τις επιλογές των κυβερνήσεών της, επικίνδυνη υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας, αφού αυτή έχει εκχωρηθεί στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Η επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα και το μακέλεμα αμάχων, κυρίως παιδιών, έφερε πολύ κοντά τις δύο αντιμαχόμενες μουσουλμανικές τάσεις, τους Σουνίτες με τους Σιίτες, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και την υποβόσκουσα τάση ανάδειξης των μουσουλμανικών κρατών συλλογικά σε μια ακόμη υπερδύναμη, φυσικά με μπροστάρη την Τουρκία του Ερντογάν. Εδώ να θυμίσουμε ότι η δημιουργία της Χαμάς από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα έγινε με απώτερο σκοπό την ένωση Σουνιτών–Σιιτών.
Η Τουρκία, παρά την ακόμη μεγαλύτερη απομάκρυνσή της από τη Δύση, θα παραμείνει ο αναγκαίος κρίκος μεταξύ Δύσης και Ανατολής, αναβαθμίζοντας τον ρόλο της μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο και απαιτώντας ανταλλάγματα από τους γείτονες για αυτόν της τον ρόλο.
Οι αλλαγές συνόρων που συντελούνται (Ουκρανία, Ναγκόρνο Καραμπάχ), ακόμη και στην καρδιά της Ευρώπης, δεν θα σταματήσουν. Οι διεκδικήσεις του Ερντογάν δεν είναι τυχαίες, όχι μόνο έναντι της Ελλάδας, αλλά και έναντι της Κύπρου, του Ιράκ, της Συρίας.
Στο Μεσανατολικό τώρα, είναι πολύ δύσκολο να δοθεί λύση οριστική και το σχέδιο για δύο κράτη απομακρύνεται ακόμη περισσότερο. Παρ’ όλα αυτά, οι εργατικές τάξεις και τα πιο προοδευτικά κομμάτια των δύο εθνών πρέπει να προσπαθήσουν να συνεννοηθούν, γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Το σάπιο πλέον καπιταλιστικό σύστημα αδυνατεί να δώσει λύσεις και η σήψη του γεννάει μόνο πολέμους. Πρέπει να το καταλάβουμε. Από εδώ και μπρος ή θα αλλάξουμε την κοινωνία, ή ο ένας πόλεμος θα διαδέχεται τον άλλο.
Χρήστος Χατζής
