Οι αγώνες των αγροτών απ’ άκρη σ’ άκρη της Ευρώπης αφορούν όλους τους λαούς της ηπείρου μας, όλους τους εργαζόμενους και πολίτες. Αυτό που τους πυροδοτεί δεν είναι μόνο τα προβλήματα των ίδιων των αγροτών αλλά τα εγκληματικά μέτρα και τα πολλαπλά αδιέξοδα του καπιταλισμού της παρακμής.
1. Έξι μόλις μήνες από τη νίκη της στις τελευταίες εκλογές η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει βρεθεί σε μια πραγματικά δύσκολη θέση από τις κινητοποιήσεις της σπουδάζουσας νεολαίας και της αγροτιάς, αλλά και εξαιτίας της λαϊκής δυσαρέσκειας για την ανεξέλεγκτη ακρίβεια. Οι καταλήψεις των πανεπιστημίων, που αντέχουν σχεδόν ενάμιση μήνα τώρα, παρά την τρομοκρατία, και ο αγώνας των αγροτών ενάντια στην πολιτική που τους ξεκληρίζει ξύπνησαν και πάλι την ελπίδα!
Η κυβέρνηση όμως στριμώχνεται και από άλλους παράγοντες, όπως το γνωστό καταδικαστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που τσαλάκωσε την εικόνα της προς τα έξω, και η επαναφορά του εγκλήματος των Τεμπών στην επικαιρότητα. Τα πλέον σκεπτόμενα και συνειδητά τμήματα του λαού πρέπει τώρα να μπουν σε διαδικασία κίνησης και με τόλμη να ανοίξουν νέα μέτωπα ενάντια στην πιο αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών. Όπως αποδεικνύουν οι φοιτητές και οι αγρότες, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να υπερασπιστούμε την επιβίωσή μας και τα δικαιώματά μας από τον δρόμο της εμπιστοσύνης στις δικές μας δυνάμεις, από τον δρόμο του αγώνα.
Βλέποντας και λίγο κάτω από την επιφάνεια, το πολιτικό στοίχημα του Μητσοτάκη και των αντιδραστικών δυνάμεων που τον στηρίζουν πλησιάζει σιγά σιγά στα όριά του. Ενώ κάποια νούμερα φαίνεται να «ευημερούν», ο κόσμος τα βγάζει πέρα όλο και πιο δύσκολα και τα χτυπήματα που υφίσταται από την ασυδοσία του κεφαλαίου και την πολιτική της κυβέρνησης είναι καθημερινά: ανατιμήσεις χωρίς τέλος, ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας, απρόσιτα ενοίκια, πλειστηριασμοί, υπερφορολόγηση αυτοαπασχολούμενων κ.ά. Η καθεστωτική προπαγάνδα ότι η χώρα μας αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη της Ευρώπης έχει κοντά ποδάρια, ακριβώς γιατί οι δυναμικές που συσσωρεύονται στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία και πολιτική είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τίποτα όμως από αυτά δεν θα είναι αρκετό για να αλλάξει δραστικά ο συσχετισμός δυνάμεων αν ο κόσμος δεν μπει στη λογική της οργανωμένης αντίστασης. Το πιο αισιόδοξο απ’ όλα είναι ότι, μετά από πολλά χρόνια, η νέα γενιά έχει μπει σε αυτή τη λογική.
2. Το ξεκάθαρα αντισυνταγματικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχει τρεις βασικές σκοπιμότητες. Σε αυτές δεν περιλαμβάνεται φυσικά να έρθουν εδώ το Χάρβαρντ ή η Οξφόρδη να φτιάξουν παραρτήματα. Κανείς δεν πιστεύει πια σε αυτές τις γελοιότητες. Οι τρεις σκοπιμότητες, λοιπόν, είναι: να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα –ασφαλώς κερδοσκοπικά– σχέδια ιδιωτικών ομίλων (όπως η ιατρική σχολή που ετοιμάζει η CVC σε συνεργασία με το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Λευκωσίας), να επεκταθεί η ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση στην ίδια τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση και να γίνει ακόμα πιο ταξική η «αγορά» επαγγελματικών προσόντων. Περαιτέρω: α) Η προώθηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων πάει χέρι χέρι με τη σκόπιμη υποχρηματοδότηση των δημόσιων πανεπιστημίων, προκειμένου αυτά να στραφούν στην επιβολή διδάκτρων και να ξεπουλήσουν έρευνα αλλά και προγράμματα διδασκαλίας σε ιδιώτες «επενδυτές». β) Η ελάχιστη βάση εισαγωγής, η τράπεζα θεμάτων κ.λπ. δημιουργούν «πελατεία» για την ιδιωτική αγορά «εκπαιδευτικών υπηρεσιών». γ) Η ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων» θα σημάνει μια πρωτοφανή απορρύθμιση της αγοράς εργασίας ακόμα και σε επαγγέλματα που κάθε εχέφρων άνθρωπος καταλαβαίνει ότι πρέπει να είναι ρυθμισμένα: γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, εκπαιδευτικοί κ.ά. δ) Η υπερψήφιση αυτού του νομοσχεδίου ανοίγει έναν εξαιρετικά επικίνδυνο δρόμο για τη δημοκρατία στη χώρα μας, αφού δημιουργείται προηγούμενο κάθε κυβέρνηση να «ερμηνεύει» το σύνταγμα κατά το δοκούν, ακόμα και αντιστρέφοντας πλήρως όσα ορίζουν οι διατάξεις του. Και αυτό δεν τα λέμε εμείς, αλλά κορυφαίοι συνταγματολόγοι.
Σε κάθε περίπτωση, η σπουδάζουσα νεολαία έχει ήδη πετύχει να ξεφτιλίσει την κυβερνητική γραμμή. Η εισβολή των ΜΑΤ στις σχολές γύρισε μπούμερανγκ, η κυβερνητική φοιτητική παράταξη δεν κατάφερε να συσπειρώσει τίποτα, η αντίδραση και της υπόλοιπης ακαδημαϊκής κοινότητας, με διάφορους τρόπους, ενισχύεται. Το νομοσχέδιο έχει απονομιμοποιηθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Ακόμα και αν ψηφιστεί, οι κινητοποιήσεις πρέπει να συνεχιστούν, με διάφορες μορφές, καθώς η εφαρμογή του στην πράξη δεν είναι αυτονόητη. Η κυβέρνηση δεν πρέπει και δεν θα καταφέρει να πετάξει έξω από τα πανεπιστήμια το φοιτητικό κίνημα, τη συλλογικότητα, την αμφισβήτηση, τις προοδευτικές ιδέες, τη δημοκρατία.
3. Το αγροτικό ζήτημα, καθόλου τυχαία, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής κατάστασης. Από τη Ρουμανία μέχρι την Πορτογαλία, η αγροτιά αντιδρά στο ξεκλήρισμά της, που πάει πακέτο με μια σειρά καταστροφικές πολιτικές που πλήττουν τελικά όλους τους εργαζόμενους και όλους τους πολίτες της Ευρώπης: «πράσινη μετάβαση» υπέρ των πολυεθνικών και εις βάρος των εργαζομένων και του περιβάλλοντος, αρπαγή των χωραφιών για να γίνουν ιδιωτικά «πάρκα» φωτοβολταϊκών, αντικατάσταση των φυσικών, υγιεινών τροφίμων από κατώτερης ποιότητας εισαγόμενα και μεταλλαγμένα και προσεχώς συνθετικά, ακόμα μεγαλύτερη χρηματιστηριοποίηση των τιμών των τροφίμων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τσέπη μας. Στην πρώτη γραμμή της αντίστασης βρίσκονται οι Γάλλοι αγρότες, που έχουν ήδη κερδίσει κάποιες παραχωρήσεις, οι Γερμανοί και άλλοι. Όμως και οι Έλληνες αγρότες, παρότι ξεκίνησαν έχοντας το μειονέκτημα της κακής κατάστασης των συνεταιρισμών και του αγροτοσυνδικαλιστικού κινήματος, δίνουν έναν σημαντικό αγώνα.
Στην περίπτωση της ελληνικής αγροτιάς, υπάρχουν και ιδιαίτερα προβλήματα που κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη. Είναι κατ’ αρχάς ο μικρός κλήρος. Είναι η ασυνήθιστα μεγάλη ισχύς στην Ελλάδα του εισαγωγικού, χονδρεμπορικού και μεγάλου λιανεμπορικού κεφαλαίου· που έχει σαν αποτέλεσμα η ψαλίδα των τιμών των τροφίμων από το χωράφι μέχρι το ράφι του σούπερ μάρκετ να είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη! Ο αγρότης δεν «βγαίνει» και ο καταναλωτής επιβαρύνεται όλο και περισσότερο για να θησαυρίζουν όλοι οι ενδιάμεσοι. Είναι, τέλος, η εγκατάλειψη της υπαίθρου, που έχει σαν αποτέλεσμα να μη μένουν στην επαρχία νέοι άνθρωποι, που θα μπορούσαν να ανανεώσουν και να εκσυγχρονίσουν την παραγωγή, καθώς και να στηρίξουν νέα συνεταιριστικά εγχειρήματα.
Οι αγρότες πρέπει να αγνοήσουν τα κυβερνητικά επιχειρήματα ότι «δεν αντέχει ο προϋπολογισμός» για κάτι παραπάνω από τα ψίχουλα που τους τάζει ο Μητσοτάκης. Ο προϋπολογισμός έχει πάντα για επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο και για απευθείας αναθέσεις. Πρέπει να επιμείνουν στα μπλόκα, με έμπρακτη συμπαράσταση από τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Το «εργάτες-αγρότες-φοιτητές» πρέπει να ξαναζωντανέψει – και από εκεί μπορεί να ξεκινήσει και η πορεία ανατροπής της δυστοπικής κατάστασης που βιώνουμε ως κοινωνία τα τελευταία χρόνια!
4. Σε αυτή την προοπτική αποφασιστικής σημασίας θα είναι όμως και η πάλη γύρω από τα ζητήματα δημοκρατίας και δικαιωμάτων, καθώς και γύρω από ορισμένα «ειδικά» ζητήματα, όπως το να μην ξεχαστεί το έγκλημα των Τεμπών, από το οποίο κλείνει ένας χρόνος στις 28 Φεβρουαρίου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι απλώς μια κυβέρνηση επίθεσης στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, των εκμεταλλευόμενων λαϊκών στρωμάτων. Δεν είναι μόνο μια κυβέρνηση ιδιωτικοποιήσεων, ακρίβειας και επίθεσης στη δημόσια υγεία και παιδεία. Είναι και μια κυβέρνηση που επιχειρεί να στήσει ένα ανοιχτά ολιγαρχικό καθεστώς, όπου για τους λίγους, τους οικονομικά και πολιτικά ισχυρούς, τους «αρίστους», θα υπάρχουν προνόμια, απεριόριστες ευκαιρίες και ατιμωρησία. Ενώ για τους πολλούς, τους «από κάτω», θα υπάρχουν απαγορεύσεις, έλεγχος, κοινωνικός αυτοματισμός, τρομοκρατία και επιβίωση μόνο μέσω επιδομάτων, δηλαδή, κρατικής ελεημοσύνης. Από τη δικαιοσύνη μέχρι την ενημέρωση και τον πολιτισμό, και από το στεγαστικό ζήτημα μέχρι την εκλογική νομοθεσία, τα πάντα διαπερνιούνται από αυτή την ολοκληρωτική-ολιγαρχική νοοτροπία και στόχευση.
Ένα τέτοιο καθεστώς δεν διστάζει να συγκαλύπτει με τον πιο χυδαίο τρόπο το έγκλημα των Τεμπών. Και ενώ η οργανωμένη-μαφιόζικη εγκληματικότητα ανθεί, ουσιαστικά με τις πλάτες του «βαθέος κράτους», η κυβέρνηση κραδαίνει το «νόμος και τάξη» ενάντια σε απεργούς, διαδηλωτές, καταληψίες. Όμως, ένας νέος γύρος αναμέτρησης με τους νεοφιλελεύθερους κανίβαλους πλησιάζει! Με ορμή από τις κινητοποιήσεις της νεολαίας και των αγροτιάς, με νέο εφαλτήριο την απεργία-διαδήλωση για τα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου, πάμε να ξαναβγούμε μαζικά στους δρόμους της αντίστασης και της ελπίδας! Εργάτες-αγρότες-φοιτητές-αυτοαπασχολούμενοι-συνταξιούχοι, όλοι μαζί μπορούμε να κόψουμε τη φόρα των νεοφιλελεύθερων δημίων, να αποτελέσουμε την πραγματική αντιπολίτευση που θα τους χαλάσει τα σχέδια!
21.2.2024
Η Συντακτική Επιτροπή
