Την τελευταία περίοδο πυκνώνουν οι ειδήσεις για τα… ανδραγαθήματα
των γόνων της εγχώριας μεγαλοαστικής τάξης. Οι Τηλέμαχος Λαβίδας και Γιώργος
Νίκας, γόνοι των γνωστών οικογενειών της φαρμακοβιομηχανίας και της βιομηχανίας
τροφίμων, αντίστοιχα, διώκονται για μεγάλο χρηματιστηριακό σκάνδαλο στις ΗΠΑ,
με τον πρώτο να είναι προφυλακισμένος και τον δεύτερο να καταζητείται. Από την
άλλη, ο Άλκης Δαυίδ, γόνος μιας από τις ισχυρότερες καπιταλιστικές οικογένειες
της χώρας (όμιλος Δαυίδ-Λεβέντη), καταδικάστηκε πρόσφατα –για 3η φορά– στις ΗΠΑ
για υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ πέρυσι είχε συλληφθεί σε τουριστικό
παράδεισο της Καραΐβικής να μεταφέρει με το ιδιωτικό του αεροπλάνο 5.000
δενδρύλλια κάνναβης.
Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και μια σειρά από περιπτώσεις καπιταλιστικών
οικογενειών όπου η νεότερη γενιά διάγει έκλυτο βίο και έχει «πλακωθεί» με την
παλιά γενιά, με αποτέλεσμα ουκ ολίγες σημαντικές ελληνικές επιχειρήσεις να βρίσκονται
μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας λόγω έλλειψης άξιων διαδόχων. Όλα αυτά δεν είναι
παρά εκδηλώσεις του ιστορικά παρασιτικού, «σαλταδόρικου» χαρακτήρα του
ελληνικού καπιταλισμού, που αλληλοτροφοδοτείται με τη σημερινή κρίση του.
Τυπικά, βέβαια, ο εγχώριος καπιταλισμός δεν είναι πλέον σε οικονομική κρίση,
αλλά η κρίση στρατηγικής και προοπτικής του –για λόγους που έχουν να κάνουν και
με τις ιστορικές παθογένειές του– συνεχίζεται αμείωτη.
Π.Δ.
