Και
βάζει δασμούς στα εισαγόμενα από την Ε.Ε. προκειμένου να ενισχύσει
την
εγχώρια παραγωγή
 |
| Η επαναφορά των τελωνειακών ελέγχων μεταξύ Ε.Ε.
και Βρετανίας είναι απόδειξη της αποτυχίας των «ανοιχτών αγορών» και έκφραση της διαίρεσης μέσα στον παγκόσμιο καπιταλισμό |
Από
το 1980, η Θάτσερ στην Αγγλία μαζί με τον Ρήγκαν στις ΗΠΑ αποφάσισαν να
εφαρμόσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του οικονομολόγου Φρίντμαν. Πολιτικές που
ακολούθησε και ο δικτάτορας Πινοσέτ στη Χιλή. Δηλαδή, μείωση των δαπανών στην
υγεία και την παιδεία, περιορισμός συνδικαλιστικών ελευθεριών, έλεγχος ή
διάλυση των συνδικάτων, μείωση του κρατικού παρεμβατισμού και ιδιωτικοποιήσεις,
«απελευθέρωση» των αγορών, άνοιγμα των συνόρων και εισροή φτηνού εργατικού
δυναμικού για τη συμπίεση των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Το
αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της ανεργίας και η φτωχοποίηση μεγάλου μέρους των
εργαζόμενων μαζών, η παντοδυναμία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και η πλήρης
εξάρτηση από αυτό, αλλά τελικά και η μείωση της παραγωγικότητας και η
αποβιομηχάνιση των ανεπτυγμένων κρατών, με το τελευταίο να ευνοεί χώρες όπως η
Κίνα. Αυτή η αστική νεοφιλελεύθερη
πολιτική της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης» απέτυχε και έχει αρχίσει να
αντικαθίσταται από την πολιτική του εθνικού προστατευτισμού.
Τη
σκυτάλη από τις ΗΠΑ παίρνει τώρα η Βρετανία, με την έξοδό της από την Ε.Ε. Τα
πρώτα μέτρα μετά το Brexit φέρνουν και τις
πρώτες αντιδράσεις των εργοδοτικών ενώσεων. Πρόκειται για αντιδράσεις μιας
μερίδας της διασπασμένης πλέον παγκοσμίως αστικής τάξης πάνω στο ζήτημα της «παγκοσμιοποίησης»,
μιας μερίδας που μέχρι τώρα στήριζε τα κέρδη της στα φτηνά μεροκάματα και τον
τραπεζικό δανεισμό.
Τα πρώτα μέτρα
λοιπόν αφορούν το κλείσιμο των συνόρων, τη μη αποδοχή μεταναστών ακόμη και από
την Ευρώπη, και συγκεκριμένα μεταναστών που δεν έχουν κάποια ειδίκευση και γνώση
της αγγλικής γλώσσας και δεν έχουν πρόσκληση για κάποια συγκεκριμένη θέση
εργασίας. Ορίζεται κατώτατος μισθός 25.600 λίρες για να γίνει δεκτός ένας
μετανάστης. Απαγορεύονται οι αυτοαπασχολούμενοι μετανάστες, βάζοντας έτσι φρένο
στη μαύρη εργασία και τη φοροδιαφυγή.
Παράλληλα,
κρατικοποιούνται οι σιδηρόδρομοι της Βόρειας Αγγλίας (δεύτερη
κρατικοποίηση μετά το 2018), ενώ υπάρχουν σκέψεις και για τον νοτιοδυτικό
σιδηρόδρομο. Οι σιδηρόδρομοι ήταν ένα βήμα πριν τη διάλυσή τους, μετά την αποτυχία των ιδιωτικών εταιρειών να
τους διαχειριστούν.
Καθιερώνονται τελωνειακοί
έλεγχοι των εισαγομένων προϊόντων, έλεγχοι υγείας και πιστοποίησης ζώων (τουρκικά
κρέατα επωλούντο σαν ελληνικά), και
φυσικά επιβάλλονται δασμοί. Το 87% των προϊόντων ήταν αδασμολόγητα. Δασμοί
μπαίνουν και στα εισαγόμενα αυτοκίνητα, φορτηγά και μοτοσικλέτες.
Αντιπροσωπεύουν το 77% των εισαγωγών και θα μπουν δασμοί 16%. Οι δασμοί αυτοί θίγουν κυρίως τη γερμανική
αυτοκινητοβιομηχανία. Το σύνολο των εισαγωγών από την Ε.Ε. ανέρχεται σε
47,3 δις ευρώ. Με την εισαγωγή οποιουδήποτε προϊόντος προστίθεται 20% ΦΠΑ.
Τα μέτρα αποσκοπούν
στην ενίσχυση της ντόπιας βιομηχανίας, που σε συνδυασμό με το φρενάρισμα της
μετανάστευσης υπόσχεται μείωση της ανεργίας (3,8% σήμερα) και αύξηση μισθών, λόγω
απαιτήσεων για ειδικευμένο εργατικό δυναμικό.
Οι
εργοδοτικές ενώσεις διαμαρτυρήθηκαν έντονα, γιατί πιστεύουν ότι η στέρηση αυτού
του ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού θα επιφέρει «απορρύθμιση» σε πολλές
επιχειρήσεις και μείωση των κερδών. Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν η παρότρυνση
σε προσλήψεις Βρετανών εργαζομένων, κυρίως ειδικευμένων, και στροφή της βιομηχανίας στην υψηλή
τεχνολογία.
Οι
πολίτες από την Ε.Ε. που εργάζονται στη Βρετανία ανέρχονται σε 2,7 εκατομμύρια.
Από τον έλεγχο των αιτήσεων για παραμονή μετά το Brexit,
εγκρίθηκε μόνο το 58%. Οι αιτήσεις προέρχονται από Πολωνούς (500.000),
Ρουμάνους (400.000), Ιταλούς (300.000), ενώ από Έλληνες υποβλήθηκαν 61.200
αιτήσεις.
Πρέπει να
τονίσουμε ότι από τις βασικές αιτίες του Brexit ήταν η αθρόα είσοδος οικονομικών μεταναστών, κυρίως
ανειδίκευτων,
και το φρενάρισμα αυτών των εισροών ήταν από τις πρώτες προεκλογικές υποσχέσεις
του Συντηρητικού Κόμματος του Τζόνσον. Είχε δε σε αυτό τη στήριξη των εργατικών
στρωμάτων της βρετανικής κοινωνίας.
Είναι βέβαιο ότι,
μετά την αποτυχία της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης» και της φιλελεύθερης
πολιτικής των «ανοιχτών συνόρων και αγορών», το παράδειγμα της Βρετανίας θα
ακολουθήσουν κι άλλα κράτη. Η ευρωπαϊκή εργατική τάξη και η πρωτοπορία της θα
πρέπει να είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί αυτή τη διάσπαση της αστικής τάξης και την
αλλαγή πολιτικής προς όφελός της και να επιφέρει σημαντικά χτυπήματα στον
ταξικό εχθρό της.
Χρήστος Χατζής
