 |
Εκπαιδευτικοί
και γονείς πρέπει να ρίξουν ιδιαίτερο βάρος
στην υπεράσπιση της ειδικής αγωγής ενάντια
στην
ολέθρια πολιτική των περικοπών
|
Η δημόσια εκπαίδευση βρίσκεται συνεχώς
στο στόχαστρο των άγριων μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζονται στη χώρα μας. Θύμα
αυτής της πολιτικής αποτελεί ιδιαίτερα η ειδική αγωγή, που αφορά τους πιο
αδύναμους μαθητές, τους μαθητές με αναπηρίες, μαθησιακές δυσκολίες (π.χ. δυσλεξία),
αυτισμό κ.λπ.
Στα έξι χρόνια του μνημονίου, που
η φτώχεια θεριεύει, η ανεργία καλπάζει και ο κοινωνικός ιστός της χώρας
διαλύεται, οι μαθητές με αυτές τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες έχουν
πολλαπλασιαστεί. Και όχι μόνο δεν υπάρχει
η αντίστοιχη στήριξη αυτής της τόσο απαραίτητης εκπαιδευτικής δομής, αλλά
αντίθετα τα παιδιά αυτά καταδικάζονται πλέον συνειδητά στον Καιάδα της σχολικής
αποτυχίας και στο περιθώριο.
Τα ειδικά σχολεία δεν διαθέτουν σχεδόν
καθόλου μόνιμο προσωπικό. Οι εκπαιδευτικοί, που στην πλειονότητά τους είναι
αναπληρωτές, προσλαμβάνονται καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Το ίδιο
συμβαίνει και με το αναγκαίο ειδικό βοηθητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό
(ψυχολόγοι, εργοθεραπευτές κ.λπ.), το
οποίο η κυβέρνηση σχεδιάζει να προσλαμβάνει πλέον μέσω ΟΑΕΔ, δηλαδή με
5μηνα, όταν η σχολική χρονιά διαρκεί 9 μήνες!
Στα γενικά σχολεία, ο θεσμός της
παράλληλης στήριξης, δηλαδή του εκπαιδευτικού δίπλα σε μαθητές με σοβαρές
εκπαιδευτικές ανάγκες (αυτισμός κ.λπ.), όχι μόνο δεν καλύπτει όλες τις
περιπτώσεις, αλλά πάει και για κατάργηση. Τα χρήματα του ΕΣΠΑ, με τα οποία
στηρίχτηκε ο θεσμός, έχουν σχεδόν τελειώσει και είναι σίγουρο ότι οι προσλήψεις την επόμενη χρονιά θα είναι
ελάχιστες.
Γι’ αυτό το λόγο, το υπουργείο παιδείας προώθησε
πρόσφατα τροπολογία με την οποία μετατρέπει τον εκπαιδευτικό του τμήματος
ένταξης (όπου φοιτούν παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες) σε εκπαιδευτικό παράλληλης
στήριξης, δηλαδή να κάνει τη δουλειά και
των δύο! Αυτό φυσικά δεν γίνεται, επομένως θα οδηγήσει στην πλήρη υποβάθμιση των τμημάτων ένταξης, με ό,τι συνεπάγεται για
τους μαθητές που τα έχουν ανάγκη.
Τέλος, τα κέντρα διάγνωσης
(ΚΕΔΔΥ) των εκπαιδευτικών αυτών αναγκών των μαθητών, εξαιτίας της τραγικής
υποστελέχωσης τους, κάνουν ακόμα και πάνω από δύο χρόνια να προχωρήσουν στις
αντίστοιχες διαγνώσεις!
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Γονείς και
εκπαιδευτικοί θα πρέπει να απαιτήσουμε δυναμικά και οργανωμένα εδώ και τώρα
ίσες ευκαιρίες για όλους τους μαθητές, γενναία στήριξη της ειδικής αγωγής,
καθώς και όλης της δημόσιας εκπαίδευσης.
Μ. Σάκος
